Η συγκέντρωση του Σαββάτου στην Πύλη του Βρανδεμβούργου ήταν επιτυχής. Το λιγότερο 35.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αποδεχόμενοι το κάλεσμα για ένα συλλαλητήριο, που σε συνδυασμό με τη συλλογή πολλών εκατοντάδων χιλιάδων υπογραφών, σκοπό είχε να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση να διαφοροποιήσει τη στάση της απέναντι στο ουκρανικό ζήτημα.

Ταυτόχρονα η κίνηση αυτή μαρτυρά την ανάγκη να δοθεί φωνή και εκπροσώπηση στα κομμάτια αυτά του πληθυσμού της χώρας, που διαφωνούν με την επίσημη πολιτική στο ζήτημα και δεν έχουν τρόπο να εκφραστούν μέσα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, ενώ δε θέλουν να συμπορευτούν με την  ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Η τελευταία μονοπωλεί ως ενιαίο κόμμα, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, την έκφραση της ρητής αντίθεσης με την πολιτική του Βερολίνου.

Στις τάξεις του αριστερού κόμματος Die Linke υπάρχει διχασμός σε σχέση με το θέμα. Από τη μια πλευρά, βρίσκεται η πλειοψηφία στα όργανα του κόμματος και στην κοινοβουλευτική ομάδα καθώς και στα επιμέρους κρατίδια. Η πλειοψηφία με αποχρώσεις εδώ κι εκεί στέκεται μεν κριτικά απέναντι στην ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο. Στο ζήτημα, για παράδειγμα, της αποστολής όπλων στην Ουκρανία το κόμμα εκφράζει την αντίθεσή του. Όχι όμως ενιαία. Μια από τις πλέον σημαίνουσες προσωπικότητες και κάτοχος των δυο πιο υψηλών θεσμικών θέσεων που έχει πολιτικός αυτού του κόμματος, ο Μπόντο Ράμελο, πρωθυπουργός του κρατιδίου της Θουριγγίας και ένας από τους δύο αντιπροέδρους του Μπόυντεσρατ, της Κάτω Βουλής, όπου εκπροσωπούνται τα κρατίδια, χωρίς να υιοθετεί την άκρατη πολεμική ρητορική των Πρασίνων, έχει ταχθεί επανειλημμένα υπέρ της αποστολής όπλων.

Αλλά και στο θέμα της συνέχισης επιβολής κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία οι απόψεις διίστανται, όπως φάνηκε και στην ετήσια συνάντηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος τον περασμένο μήνα στη Λειψία. Ο προερχόμενος από τη Σοσιαλδημοκρατία, Κλάους Ερνστ, υπεύθυνος της κοινοβουλευτικής ομάδας για ζητήματα ενέργειας, ζήτησε από το κόμμα να θέσει θέμα στο κοινοβούλιο, ώστε να αρθούν οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν βρήκε όμως τη σύμφωνη γνώμη μεγάλης μερίδας των συντρόφων του. Εξάλλου και το καλοκαίρι πέρυσι δεν υπήρχε ομοφωνία στο αν πρέπει να καταψηφιστεί η ιλιγγιώδης αύξηση του προϋπολογισμού για στρατιωτικές δαπάνες, στην οποία προχώρησε η τρικομματική κυβέρνηση Σολτς.

Η στάση αυτή μερίδας έως και της πλειοψηφίας των στελεχών του κόμματος έχει λειτουργήσει εκ των πραγμάτων διαλυτικά. Δεν είναι όμως, μόνο αυτό το μέτωπο, στο οποίο διαγράφονται τουλάχιστον δύο αντικρουόμενες απόψεις. Σε θέματα συμμετοχής σε τοπικές κυβερνήσεις, σε ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, εκεί όπου συγκυβερνά τοπικά το κόμμα, σημειώνονται διαφωνίες, ενώ κομμάτι του εκλογικού σώματος έχει αποστασιοποιηθεί από το κόμμα καθώς νιώθει πως δεν εκφράζεται πια από αυτό. Γεγονός είναι πως στα κρατίδια στα οποία συγκυβερνά η Die Linke η κοινωνική και οικονομική πολιτική ορίζεται από τα νεοφιλελεύθερα κελεύσματα, που χαρακτηρίζουν συνολικά την πολιτική στη Γερμανία τις τελευταίες δεκαετίες.

Όλα τα παραπάνω εκφράζονται δημόσια και έχει διαμορφωθεί ένας πόλος γύρω από την Ζάρα Βάγκενκνεχτ και την Σεβίμ Νταγντελέν, οι οποίες είναι και οι δυο εκλεγμένες στη δυτική Γερμανία, στο πολυπληθές κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Το κόμμα αποστασιοποιείται-H Μπέρμποκ θέλει να κάψει το Κρεμλίνο;

Απέναντι στις θέσεις των δυο αποστασιοποιείται το κόμμα τους, όπως φάνηκε μετά τη συγκέντρωση του Σαββάτου. Η συμπροεδρεύουσα του κόμματος Κατίνα Σούμπερτ σε δηλώσεις της στην εφημερίδα SüddeutscheZeitung είπε πως οι φόβοι τους επιβεβαιώθηκαν και συνέκρινε τη συγκέντρωση με δράσεις αριστερών παρατάξεων στα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που συμμαχούσαν περιστασιακά με συντηρητικούς ριζοσπάστες.

Κατέκρινε τον πολιτικό λόγο, που εκφράστηκε στη συγκέντρωση, θεωρώντας πως υπάρχει σύγχυση σχετικά με το ποιος είναι ο θύτης [η Ρωσία] και ποιος το θύμα [η Ουκρανία]. Τέλος, χαρακτήρισε ως σχετικοποίηση του φασισμού το γεγονός πως από το πλήθος ακούγονταν φωνές, οι οποίες συσχέτιζαν την Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ με τον Χίτλερ. Η τελευταία εκφράζει την πιο ακραία εκδοχή της φιλοπόλεμης παράταξης στη Γερμανία, αφού είχε δηλώσει πως η Ευρώπη είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία, για να ανασκευάσει στη συνέχεια, ενώ το υπουργείο της έχει αναρτήσει στην επίσημη σελίδα του στο Facebook προπαγανδιστκή εικόνα από το Κίεβο όπου φαίνεται το Κρεμλίνο να καίγεται. Η Σούμπερτ καταλήγει λέγοντας πως αυτές οι συγκρίσεις με τον Χίτλερ δεν έτυχαν αποδοκιμασίας από του ομιλητές της συγκέντρωσης.

Οι Πράσινοι πιέζουν

Η συγκέντρωση του Σαββάτου έδωσε αφορμή σε πολιτικούς των Πρασίνων να εντείνουν την πολιτική πίεση προς το αριστερό κόμμα. Οι Πράσινοι συγκυβερνούν με το κόμμα της Αριστεράς σε διάφορα κρατίδια και εκφράζουν τις πλέον φιλοπόλεμες απόψεις.

Για παράδειγμα η πολιτικός των Πρασίνων από το Βερολίνο, Μαριάνε Μπίρτλερ, δήλωσε στο Twitter πως όσο η Βάγκενκνεχτ και η Νταγντελέν δεν διαγράφονται από το κόμμα τους, δεν μπορεί να στηρίζει τη συμμαχία Πρασίνων, Σοσιαλδημοκρατών και Αριστεράς στο κρατίδιο της γερμανικής πρωτεύουσας. Από την πλευρά τους όμως, οι Πράσινοι της πόλης απέρριψαν αυτές τις αιτιάσεις λέγοντας αφ’ ενός πως οι δυο βουλευτές είναι από άλλο κρατίδιο και αφ’ ετέρου πως το Die Linke του Βερολίνου έχει αποστασιοποιηθεί από αυτές και τις απόψεις τους.

Ένας νέος πόλος

Το ρήγμα μέσα στο αριστερό κόμμα είναι πλέον βαθύ και δεν έχει να κάνει μόνο με το θέμα του πολέμου. Το ζήτημα όμως, αυτό ενώνει ένα πλήθος κοινωνικών ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα στο αίτημα για αλλαγή πορείας της Γερμανίας. Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα, είναι πολλοί οι άνθρωποι στη Γερμανία που κατανοούν τις ρωσικές ενέργειες ως μέσο άμυνας στην επέκταση του ΝΑΤΟ ή στις σοβινιστικές πολιτικές, που κυριάρχησαν στην Ουκρανία μετά το Μαϊντάν το 2014, ενώ βλέπουν στην πολιτική του βίαιου οικονομικού ξεκόμματος από τη Ρωσία την εξυπηρέτηση συμφερόντων των ΗΠΑ και της Βρετανίας ενάντια στη γερμανική βιομηχανία και οικονομία γενικότερα. Σε αυτό συνηγορούν τα αποτελέσματα των κυρώσεων που, κατά γενική ομολογία πλέον, δεν πλήττουν τις βάσεις της ρωσικής οικονομίας, ενώ αντίθετα έχουν σοβαρές συνέπειες στη γερμανική Τέλος, λόγω της ιστορίας είναι για πολλούς Γερμανούς και Γερμανίδες πλήρως καταδικαστέα μια με οποιανδήποτε τρόπο ένοπλη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Όλα αυτά, και διαχωριζόμενη από ακροδεξιές ρητορικές, φαίνεται πως προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει η τάση στην οποία ομαδοποιείται και η τάση του αριστερού κόμματος γύρω από την Νταγντελέν και την Βάγκενκνεχτ. Τους είναι πλέον εμπόδιο το κόμμα και, αντίστοιχα, για το κόμμα είναι κι αυτές βαρίδι. Η Βάγκενκνεχτ χαρακτήρισε την κριτική που της ασκείται από το κόμμα της «επαίσχυντη».