Τα κλασικά μυθιστορήματα του Ίαν Φλέμινγκ, που δημιούργησαν τον χαρακτήρα του Τζέιμς Μποντ επικαιροποιούνται για να αφαιρεθούν παρωχημένες και ρατσιστικές εκφράσεις.
Σύμφωνα με την Telegraph, και τα 14 βιβλία του συγγραφέα του Μποντ, με πρώτο το Casino Royale του 1953 και τελευταίο το Octopussy and The Living Daylights του 1966, θα επανακυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Ian Fleming τον Απρίλιο με προσαρμογές σε λέξεις και φράσεις που θεωρούνται προσβλητικές, σύμφωνα me διορισμένους από την εταιρεία «αναγνώστες ευαισθησίας».
Ωστόσο, μην ξεχνάμε ότι πριν λίγα χρόνια κάποιες animation-παιδικές ταινίες χαρακτηρίστηκαν από πολλούς, ότι έκρυβαν μέσα τους ρατσιστικά σχόλια και εκφράσεις. Κλασικές παιδικές ταινίες, που έχουν σημαδευτεί για τα καλά μέσα μας από τα παιδικά μας χρόνια. Ειδικά η Disney έχει κατηγορηθεί για αρκετές ταινίες για ρατσισμό ανά τα χρόνια και για προώθηση αρνητικών στερεοτύπων αναφορικά με συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. Η γλώσσα, το χρώμα του δέρματος και η σύνδεση του κακού με συγκεκριμένες εθνικότητες, είναι ορισμένα στοιχεία που θίγονται με έναν έμμεσο, αλλά κάπως φανερό τρόπο μέσα από τους χαρακτήρες.
Πίτερ Παν (1953)
Η ταινία έχει κατακριθεί για την στερεοτυπικοί παρουσίαση των ιθαγενών Αμερικανών, τόσο ως προς την εμφάνιση, όσο και ως προς τη συμπεριφορά. Αυτό το στοιχείο ήρθε, μάλιστα, απευθεία από το μυθιστόρημα και τη θεατρική παράσταση του J.M. Barrie. Ωστόσο, η Disney αποφάσισε να το αποτελειώσει με το τραγούδι What Made the Red Man Red, το οποίο λέει πώς οι ιθαγενείς απέκτησαν κόκκινη επιδερμίδα. Τα πράγματα, βέβαια, θα μπορούσαν να είχαν γίνει ακόμα χειρότερα, αν στην ταινία συμπεριλαμβανόταν και ο τίτλος του “Μεγάλου Λευκού Πατέρα” στον Πίτερ Παν από τους ιθαγενείς, όπως το είχε γράψει ο Barrie. Να πούμε ότι τον συγκεκριμένο ρατσισμό έχει παραδεχτεί και η Disney, με την ταινία να συμπεριλαμβάνεται στο Disney+, με τη σήμανση ότι “Αυτό το πρόγραμμα παρουσιάζεται όπως δημιουργήθηκε αρχικά. Ίσως περιλαμβάνει ξεπερασμένες πολιτισμικές απεικονίσεις”.
Αλαντίν (1992)
Το 1992 η Disney αναγκάστηκε να αλλάξει δύο στίχους του τραγουδιού Arabian Nights, μετά από διαμαρτυρίες, πριν κυκλοφορήσει την ταινία σε βιντεοκασέτα. Το αίτημα ήταν απόλυτα λογικό, μιας και στο original κομμάτι ακούγαμε μεταφρασμένα, “Έρχομαι από έναν τόπο (…) όπου κόβουν το αυτί σου, αν δεν τους αρέσει η μούρη σου. Είναι βάρβαρο, αλλά είναι η πατρίδα”. Αυτοί τελικά άλλαξαν σε “όπου είναι επίπεδα και αχανές και η ζέστη είναι έντονη” και γι’ αυτό σήμερα δεν υπάρχει καμία σήμανση, όταν βάζουν την ταινία στο Disney+.
Ωστόσο, πολλοί έχουν εντοπίσει ένα ακόμα προβληματικό σημείο σε αυτήν και αυτό είναι η εμφάνιση των χαρακτήρων. Όλοι είναι Άραβες. Δεν έχουν, όμως, όλοι αραβικά χαρακτηριστικά στο πρόσωπό τους. Συγκεκριμένα, αν το παρατηρήσεις, οι καλοί της ταινίας, όπως ο Αλαντίν και η Γιασμίν, έχουν σαφώς ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά προσώπου. Αντίθετα, οι κακοί, όπως ο Τζαφάρ και οι φρουροί, έχουν έντονα αραβικά.
Ποκαχόντας (1995)
Οι απόψεις διίστανται γι’ αυτή την ταινία. Δεν την βρίσκουν όλοι προβληματική και ρατσιστική. Ξεκάθαρα μιλάμε για μία απεικόνιση των ιθαγενών της Αμερικής, με πολύ περισσότερο σεβασμό, σε σχέση με αυτό, που είδαμε στον Πίτερ Παν. Ωστόσο, έχει δύο μελανά σημεία. Το ένα είναι το τραγούδι Savages, το οποίο είχε εμφανώς σκοπό να υπονομεύσει τα στερεότυπα γύρω από του ιθαγενείς. Ωστόσο, το έκανε με τόσο προσβλητικό λεξιλόγιο, που αυτοακυρώθηκε. Παράλληλα, δεν γίνεται να μην σχολιάσουμε το πόσο αλλάζει την ιστορία της εισβολής των Ευρωπαίων στην αμερικανική ήπειρο και πόσο τη ρομαντικοποιεί, ξεπλένοντας σε μεγάλο βαθμό τους αποικιοκράτες.
Η Μικρή Γοργόνα
Ανάλογα την χώρα καταγωγής και τις μουσικές γνώσεις, υπάρχουν πιθανότητες να μην πιάσεις ποτέ από μόνος σου το πού ακριβώς βρίσκεται ο ρατσισμός στη Μικρή Γοργόνα. Το βασικότερο σημείο είναι ο Σεμπάστιαν. Γιατί; Διότι η προφορά του είναι μία ξεκάθαρη στερεοτυπική απομίμηση της προφοράς των Τζαμαϊκανών. Το άλλο έχει να κάνει με το γεγονός ότι στο Under the Sea μάς συστήνουν ένα ψάρι ως τον Δούκα της Soul aka τον Gene Chandler, με τον μαύρο μουσικό να απεικονίζεται με τουλάχιστον προσβλητικά χαρακτηριστικά, όπως τα μαλλιά, τα χείλη και τα μάτια του, που δεν συνάδουν με την πραγματική του εμφάνιση.
Οι Αριστόγατες (1970)
Και αυτή η ταινία συνοδεύεται από την αντίστοιχη σήμανση στο Disney+. Ο λόγος είναι μία γάτα του Σιάμ, που περιλαμβάνεται στην πλοκή. Δύο ήταν τα βασικά προβλήματα με αυτήν. Το ένα ήταν το γεγονός πως μιλούσε με μία στερεοτυπική προφορά της Ανατολικής Ασίας, η οποία συνήθως χρησιμοποιείται για να προσβάλει και να ειρωνευτεί τους Ασιάτες. Το άλλο είναι η ίδια της η εμφάνιση, η οποία θύμιζε ρατσιστική καρικατούρα Ασιάτη.
Φαντασία (1940)
Θεωρείται μία από τις πιο φαντασμαγορικές ταινίες της Disney. Έχει, όμως, ένα τεράστιο μελανό σημείο. Αυτό βρίσκεται στις σκηνές με τους κενταύρους. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν κάποιοι με μαύρη επιδερμίδα. Αυτοί εμφανίζονται ουσιαστικά να είναι σκλάβοι των υπόλοιπων κενταύρων και να τους υπηρετούν, είτε γυαλίζοντας τις οπλές τους, είτε κάνοντας τους αέρα. Βέβαια, αν βάλεις σήμερα την ταινία, δεν θα δεις αυτή την σκηνή, μιας και η Disney έκανε την κίνηση να την αφαιρέσει δεκαετίες πριν.
