Την καλησπέρα μου σε όλες τις απελπιστικά αγανακτισμένες υπάρξεις.
Η σημερινή ανταπόκριση αφορά σε περιστατικό που σημειώθηκε εντός του Αστυνομικού Τμήματος Κολωνού. Βρέθηκα εκεί συνοδεύοντας έναν παλιό γείτονα που λόγω της επιδημίας των airbnb στα Εξάρχεια μετακόμισε προσφάτως στην εν λόγω περιοχή, όπου και έχασε την ταυτότητά του.
Μπαίνοντας στον χώρο είναι αδύνατο για οποιονδήποτε να μην αισθανθεί δέος. Το δέος το αισθάνεται κυρίως γιατί εισέρχεται σε ένα μαγικό χρονοντούλαπο δια του οποίου μεταφέρεται κατευθείαν στην ένδοξη δεκαετία του 1960. Στους τοίχους του χώρου αναμονής υπάρχουν ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Ηλία του 16ου, γεγονός που ωθεί τον επισκέπτη να σκεφθεί πως έχουν χιούμορ τα όργανα. Παραδίπλα ζωγραφιές τοπίων σε καμβά. Η ατίθαση φαντασία κάποιου θα μπορούσε να τον οδηγήσει στο συμπέρασμα πως ευθύνη για τα εν λόγω δημιουργήματα δεν θα μπορούσε παρά να έχει κάποιος υπάλληλος του τμήματος.
Στο γραφείο ταυτοτήτων η διακόσμηση θα έλεγα πως αντανακλά στην ίδια την ψυχοσύνθεση των υπαλλήλων. Ένας πίνακας του Γκόγια (αλλόκοτο!), δύο ακόμα πίνακες τοπίων, εικόνες, του Χριστού, της Παναγίας και κάποιων minor συναδέλφων τους, όπως ο Άγιος Εφραίμ. Μικρά κακτάκια παντού, κάποιες ντάνες με μονόευρα και δίευρα και ένας medium size λούτρινος γάιδαρος πίσω από τον οποίο βρίσκεται το γραφείο του προϊσταμένου.
Το ραντεβού μας με τον τέως Εξαρχειώτη φίλο το είχαμε στις 09:30. Τελικά εξυπηρετηθήκαμε στις 09:52. Χωρίς να υπάρχει λόγος για την καθυστέρηση. «Η κυρία;» με ρωτάει με το φρύδι σε ανάταση η υπάλληλος, που όση ώρα περιμέναμε στον διάδρομο τα έλεγε χαλαρά με τον προϊστάμενό της. «Συνοδεία του κυρίου», απαντώ. «Τον αναγνωρίζετε;», ρωτάει. «Εντελώς και απολύτως», απαντώ. Εκείνη την ώρα μπαίνει τρίτος συνάδελφος στο γραφείο. «Έχει έρθει το ραντεβού και των 10 και των 10: 15», λέει. «Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό» απαντά η κυρία και στο πρόσωπό της δημιουργήθηκε η γκριμάτσα που προκύπτει σε άνθρωπο που περνά μπροστά από λιοτρίβι Οκτώβρη μήνα.
Αφού αναγνώρισα ότι ο φίλος μου είναι όντως ο φίλος μου, πράγμα που θα έπρεπε να έχει κάνει το κράτος την ώρα που υποτιμούσε τα πτυχία του και υπερτιμούσε την αξία της γης στην περιοχή των Εξαρχείων απαξιώνοντάς τον ως πολίτη, έμεινα να περιμένω στην αίθουσα αναμονής. Εκεί σημειώθηκε το εξής περιστατικό: αδικαιολόγητος τραμπουκισμός 60χρονης γυναίκας με καταγωγή από την Αλβανία που είχε πάει στο τμήμα προκειμένου να βγάλει την πρώτη της ελληνική ταυτότητα από κρατικό λειτουργό.
«Συγνώμη γιατί η γυναίκα που μίλησα στο τηλέφωνο δεν μου είπε πως θα πρέπει να έχω μαζί μου χρήματα για το παράβολο;» ρώτησε ανυποψίαστα η πολίτισσα. «Στο είπε», απάντησε ο άνθρωπος που προηγουμένως καθόταν στη θέση του προϊσταμένου, εκείνη που βρισκόταν πίσω από τον medium size γάιδαρο στο γραφείο ταυτοτήτων. «Αν δεν έχεις χρήματα να πας σπίτι να φέρεις», συνέχισε σχεδόν ουρλιάζοντας. «Ήσασταν μπροστά στο τηλεφώνημα κύριε; Πώς της μιλάτε έτσι;», πετάχτηκε την κατάλληλη ώρα μια γυναίκα που καθόταν πιο δίπλα. «Όπως θέλω θα της μιλάω. Ποια είσαι εσύ;», συνέχισε το όργανο. «Είναι τρόπος αυτός; Είμαι γειτόνισσά της και ήρθα ως μάρτυρας να την αναγνωρίσω» του απάντησε η νεαρή γυναίκα. «Ήρθες να μου πεις πως δεν σ’ αρέσει ο τρόπος μου; Άκου εκεί!», μονολογούσε ο άλλος. «Ναι δεν μου αρέσει! Πρώτον δεν μιλάμε άσχημα στη δουλειά μας. Δεύτερον η γυναίκα αυτή σας ρίχνει είκοσι χρόνια. Θα έπρεπε να τη σέβεστε. Τρίτον η γυναίκα αυτή πληρώνει φόρους, από τους οποίους μπαίνει το μηνιάτικό σας. Άρα δεν θα έπρεπε να της μιλάτε σαν να είναι ενοχλητική πελάτισσα, αλλά σαν να είναι το αφεντικό σας. Δεν πιστεύω να μιλάτε έτσι στον διοικητή σας; Ε, λοιπόν να σας πω τα νέα; Η κυρία είναι περισσότερο αφεντικό σας από τον διοικητή του τμήματος. Τέταρτον έχετε μια δημόσια εικόνα. Αυτή την στιγμή βρίσκεστε μπροστά σε κόσμο και προσβάλλετε μια γυναίκα, φορολογούμενη, μεγαλύτερή σας σε ηλικία. Υποτίθεται ότι έχετε εκπαιδευτεί για να έχετε αυτή τη θέση. Τι μας λένε όλα αυτά; Ότι μάλλον λείπατε από τη Σχολή σας όταν κάνανε το μάθημα Σεβασμός στον Πολίτη. Αυτό μας λένε. Πάρε Μαρία ένα ευρώ για το παράβολο, να τελειώνουμε πρωινιάτικο. Που θα μας γυρίσουν σπίτι για ένα ευρώ και μια ερώτηση πριν να πιει τον καφέ του ο κύριος», είπε η νεαρή γειτόνισσα.
Για όσους αναρωτιούνται για ποιον λόγο η σημερινή ανταπόκριση δεν αφορά στην περιοχή των Εξαρχείων η απάντηση είναι απλή: γιατί αφορά σε μια άλλη γειτόνισσα μιας άλλης περιοχής καθώς ο πόλεμος εξαπλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη αυτής της πόλης.
Απ’ τον ετοιμοπόλεμο Κολωνό,
Για το Κοσμοδρόμιο,
Η Γειτόνισσα.
