8 Μαρτίου, η παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης δήλωσης διαμαρτυρίας, που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αγώνες που έδωσαν και δίνουν οι γυναίκες για ισότητα στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη ζωή. Κι όμως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, αν αναλογιστούμε, ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη 2.600 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από ενδοοικογενειακή βία.

Όρος λοιπόν, υπάρχει και ονομάζεται «γυναικοκτονία». Ο όρος γυναικοκτονία (femicide) χρησιμοποιήθηκε στην Αγγλία το 1801, για να περιγράψει το φόνο μιας γυναίκας. Το 1848 μπήκε στο νομικό λεξικό Wharton. Το 1976 η φεμινίστρια και ακτιβίστρια κοινωνιολόγος Diana Russell, δημοσίευσε τον όρο στο Crimes Against Women Tribunal. Επίσης, ο όρος «femicidio» (από το αγγλικό «femicide», που σημαίνει γυναικοκτονία) χρησιμοποιείται εκτενώς στη Λατινική Αμερική ως χρήσιμο εργαλείο για την αντιμετώπιση της ανησυχητικής κλιμάκωσης των πολύ βίαιων δολοφονιών γυναικών και κοριτσιών. Εισήχθη παράλληλα η λέξη «feminicidio» προκειμένου, να αποτυπωθεί το στοιχείο της ατιμωρησίας και της θεσμικής βίας λόγω έλλειψης λογοδοσίας και επαρκούς ανταπόκρισης από την πλευρά του κράτους, όταν διαπράττονται τέτοιες δολοφονίες. Ο δεύτερος όρος χρησιμοποιείται όταν διακυβεύεται η ευθύνη του κράτους.

Αυτός λοιπόν, είναι ο όρος για τη ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ. Αυτόν ερμήνευσαν και οι γυναίκες στην Ελλάδα στις 8 Μαρτίου 2023 στους δρόμους, όλες μαζί, με μια φωνή. Και ναι, είναι συγκινητικό και τα λόγια «ταράζουν».

Ένα τραγούδι για την Ανίσα, την Καρολάιν και την Ελένη και κάθε γυναίκα που δολοφονήθηκε… γιατί ήταν γυναίκα.