Η νέα μουσικός μιλάει για τις προκλήσεις του να παίζεις μουσική στον δρόμο, τον συνδυασμό ελληνικού και αγγλικού στίχου, τον Άλεξ Τέρνερ και φυσικά την Κυψέλη.
Πώς προέκυψε το Bipolia;
Σε ένα παλαιότερο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ είχα δει τη λέξη bipolar και με είχε ακουμπήσει από όταν την πρωτοάκουσα. Αργότερα είδα τι σημαίνει, ότι συνδέεται με την έννοια της διπολικής διαταραχής, με την οποία δεν έχω κάποια βιωματική επαφή αλλά μόνο και μόνο επειδή μου άρεσε η λέξη σε αντίθεση με το όνομά μου (Ευαγγελία) και αργότερα με κάποιο τρόπο σχετίστηκε δημιουργικά μέσα μου με μια είδους πάλη αν θες.
Μίλησες για πάλη; Αναφέρεσαι στη συνομιλία που διακρίνει κανείς ανάμεσα στον αγγλικό και τον ελληνικό στίχο στα τραγούδια σου ή και σε άλλες διαστάσεις του έργου σου;
Ναι, είναι ότι με ορίζει δημιουργικά αυτό το προσωνύμιο γιατί εκφράζει και τον καμβά ακριβώς μιας σειράς αντιφατικών και προβληματικών καταστάσεων που βιώνω και για τις οποίες εκφράζομαι.
Το έργο σου έχει ως τώρα μια αναφορά στο ροκ. Πρόκειται για μια πάγια αναφορά ή είσαι ανοικτή σε άλλα ρεύματα και ιδέες;
Το indie rock είναι σίγουρα ισχυρή αναφορά αλλά τελευταία πειραματίζομαι πέραν της ηλεκτρικής κιθάρας και έχω καταπιαστεί με την ηλεκτρονική μουσική ώστε να δω τι με τραβάει πέραν των αρχικών μου καταβολών, πως μπορώ να εμπλουτίσω τη δημιουργική μου γλώσσα πέρα από το τρίπτυχο κιθάρα-μπάσο-synths. Συνθέτω με κιθάρα κυρίως, τα άλλα όργανα προσθέτουν ήχους και μουσικό χρώμα.
Ένα κομμάτι σου αφορά τη μουσική του δρόμου; Πόσο ζόρικο ή δημιουργικό είναι όλο αυτό το κομμάτι;
Είναι ζόρικο. Για μένα άργησε να γίνει αντιληπτό πόσο ζόρικο είναι με την έννοια ότι το ξεκίνησα στην Αγγλία με τη βοήθεια ενός φίλου, οπότε αισθανόμουν πιο προστατευμένη. Είσαι σε μια συνεχή έκθεση, μπορεί να μην πάει καλά γιατί δεν θέλουν να σε ακούσουν ή να μην έχεις όρεξη εσύ να δώσεις όσα θα ήθελες. Αλλά έχει και πολλά θετικά, στη δε Αθήνα το σκέφτομαι περισσότερο να το συνεχίσω από ό,τι στην Αγγλία που ήσουν ένας μουσικός ανάμεσα σε πολλούς που έκαναν το ίδιο. Η εικόνα που έχω από την Κυψέλη είναι ζεστή και φιλική, ενώ στο κέντρο της πόλης στην Ερμού όπου ήμουν προηγουμένως ήταν πιο ψυχρά και «ινσταγκραμικά» τα πράγματα, εδώ δίνουν χώρο και χρόνο στο να σε ακούσουν.
Το πιο ωραίο είναι η εικόνα των μικρών παιδιών, η ανταπόκριση στα μάτια τους που σε κάνει να νιώθεις κάτι μαγικό, οι κουβέντες ακόμη που στήνεις με έφηβους ή και μεγαλύτερους γύρω από τη μουσική σου.
Είναι μια φάση η μουσική του δρόμου έως ότου αρχίζεις να παίζεις σε μαγαζιά ή βγάλεις τον δίσκο σου ή είναι ένας δρόμος ανεξάρτητος;
Παλαιότερα όταν ήμουν στην Αγγλία το έβλεπα κάπως γραμμικά στη λογική του ότι το επόμενο στάδιο είναι να παίζω σε μαγαζιά, θα ακολουθήσει ένας δίσκος κτλ. αλλά ερχόμενη στην Αθήνα συνειδητοποίησα πως δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι εφικτό. Επίσης πιστεύω πως αν φτάσω ακόμη και σε ένα επίπεδο να κάνω live ή να παίζω μουσική σε μαγαζιά δεν θα σταματήσω να κάνω μουσική του δρόμου σε ορατό διάστημα.
Υπάρχει ορατή η προοπτική ενός δίσκου αυτή τη στιγμή;
Τώρα δουλεύω που θα βγάλουμε τη Vigo Records εδώ και μισό χρόνο. Περιλαμβάνει δέκα κομμάτια, όλα δικά μου με χρονικό ορίζοντα να κυκλοφορήσει τον χειμώνα του 2023.
Ποιο είναι το κοινό στοιχείο στα τραγούδια σου. Μουσικά αντιλαμβάνομαι ότι είσαι παιδί της μπαλάντας και ότι κινείσαι με άξονα την ηλεκτρική κιθάρα. Στιχουργικά;
Ξεκίνησα με ένα καταθλιπτικό ύφος ως προς το μη μουσικό σκέλος. Αργότερα κράτησα όσα στιχουργικά στοιχεία μου άρεσαν και προσπάθησα να τα εξελίξω όσο μπορώ ώστε να ταρακουνηθεί κάποιος ή και να χορέψει με αυτά. Ως προς τη θεματική των τραγουδιών αφορούν εμένα και στοιχεία μου ή βιώματά μου που προβάλω αλλά και κοινωνικές καταστάσεις γενικότερα.
Ποιά καταγωγικά ίχνη εντοπίζεις στο δημιουργικό σου ύφος;
Ο Άλεξ Τέρνερ σίγουρα είναι έντονη επιρροή. Μου έχουν πει και για Λάνα ντελ Ρέι, την οποία οκ ακούω αλλά δεν κόβω φλέβα ή για Κόεν του οποίου έχω μια αρκετά γενική εικόνα.
Αυτή τη στιγμή κινείσαι Κυψέλη επί μονίμου βάσεως;
Ναι, μου αρέσει το κλίμα εδώ, με τον χώρο του ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» να αποτελεί μια εναλλακτική. Ξεκινάω γύρω 11:30 και κρατάει γύρω στις 3 ώρες το event, παραπάνω κάνεις κακό στον εαυτό σου θεωρώ. Κάποιες φορές μπορεί να πας στις τέσσερις ή στις δύο αναλόγως το feedback ή την κόπωσή σου.