«Να κάνουν τώρα απεργίες και να μη λειτουργεί το ταχυδρομείο; Δεν μας φτάνει ότι δε λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί; Ότι θα γίνει τη Δευτέρα απεργία σε μεγάλα αεροδρόμια; Ότι είναι μπάχαλο τα τρένα μας; Τα σχολεία μας; Τα νοσοκομεία μας; Οι γέφυρες και οι δρόμοι μας; Και τα έσοδα που θα χάσει η εταιρεία;» Έτσι θα σκέφτηκαν οι επικεφαλής μάνατζερς της Deutsche Post, ήτοι των γερμανικών ταχυδρομείων, όταν κλήθηκαν μυστικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εκπροσώπους του συνδικάτου ver.di. προχτές στη Γερμανία, σε τόπο που δεν ανακοινώθηκε.
Η εν λόγω εταιρεία προέκυψε από την ιδιωτικοποίηση που συντελέστηκε μεταξύ 1989 και 1995. Το ομοσπονδιακό κράτος συμμετέχει έχοντας το 21% των μετοχών. Το συνδικάτο ver.di., το δεύτερο μεγαλύτερο της Γερμανίας που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στον τομέα των υπηρεσιών, ιδιωτικό και δημόσιο, ανακοίνωσε πως μετά από τέσσερις γύρους διαπραγματεύσεων θα εισηγηθεί αναστολή της απεργίας διαρκείας που είχε εξαγγείλει. Η απεργία είχε ψηφιστεί από το 86% των μελών του συνδικάτου. Αυτή ήταν η ισχύς, λένε οι εκπρόσωποι των εργαζομένων. Η διοίκηση κατάλαβε πως ήταν έτοιμοι για απεργία διαρκείας. Μένει τώρα να εγκριθεί το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων. Πάντως η συνδικαλιστική ηγεσία αυτό θα εισηγηθεί.
Έτσι, για τους 160.000 εργαζόμενους και εργαζόμενες έρχονται αυξήσεις μισθών και ειδικές πληρωμές από την εταιρεία, η οποία ανακοίνωσε πως έγιναν άκρως σκληρές διαπραγματεύσεις. Όσον αφορά τις ειδικές πληρωμές, αυτές αφορούν την εξισορρόπηση του μισθού απέναντι στον πληθωρισμό. Συνολικά θα πάρουν μέχρι τον επόμενο Απρίλιο 3000 ευρώ έκαστος, αφορολόγητα και χωρίς εισφορές. Η πρώτη πληρωμή 1.020 ευρώ θα γίνει τον Απρίλιο και μετά θα παίρνουν κάθε μήνα 180 ευρώ.
Ταυτόχρονα θα αυξηθούν οι μισθοί από τον Απρίλιο του 2024 κατά 11,5% κατά μέσο όρο. Η αύξηση θα είναι 340 ευρώ το μήνα. Αυτό σημαίνει για τους χαμηλόμισθους που δουλεύουν στη διαλογή αύξηση πάνω από 20% και για τους διανομείς 18%. Οι αυξήσεις αφορούν στο ακέραιο και όσους κάνουν επαγγελματική εκπαίδευση στα ταχυδρομεία, δηλαδή τους μαθητευόμενους, κυρίως νέες και νέους. Τέλος, εξασφαλίζεται για τους νεοπροσληφθέντες ο δέκατος τρίτος μισθός, μόλις συμπληρώσουν τριάντα μέρες στην επιχείρηση. Προηγουμένως το δικαίωμα κατοχυρώνονταν μετά από ένα έτος εργασίας.
«Σκεφτήκαμε το καλό των συνεργατών μας και το καλό των πελατών μας» είπε ο πρόεδρος της εταιρείας, Τόμας Ογκίλβιε. «Η συμφωνία πονάει οικονομικά την εταιρεία, αλλά είναι σημαντικό να αποφύγουμε απεργία διαρκείας» προσέθεσε.
Πραγματικά, πονάει στην τσέπη των μετόχων ακόμα και η σκέψη για ενδεχόμενη απεργία, γιατί χάνουν από το πολυτιμότερο αγαθό που έχουν, το χρήμα για την πολυτελή ζωή τους. Το χρήμα τους, όμως, το παράγουν οι εργαζόμενοι με την υπερεργασία τους και χωρίς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει επιχείρηση. Απλά πράγματα.
Η Ευρώπη ζει μια δυναμική επιστροφή των διεκδικήσεων των εργαζομένων, με την απεργία, με τη στάση εργασίας και τη διαδήλωση. Δυστυχώς για τους επιχειρηματίες δεν έχει στη Γερμανία νόμους Χατζηδάκη που δίνουν τη δυνατότητα να βγάζουν τα δικαστήρια αυτόματες αποφάσεις που κρίνουν τις απεργίες παράνομες. Από την άλλη, στη Γερμανία η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα είναι σε πολλούς κλάδους αυτονόητη. Αλλιώς στη χώρα μας: τα συνδικάτα λοιδορήθηκαν, απαξιώθηκαν, γραφειοκρατικοποιήθηκαν, πολεμήθηκαν. Για πολλούς λόγους. Όμως όπως και π.χ. στη Γερμανία, όπως στη Βρετανία, στις ΗΠΑ και στο Μπαγκλαντές, έτσι και εδώ ο συνδικαλιστικός αγώνας φέρνει αποτελέσματα: Στο μισθό, στο ωράριο, στην ασφάλεια των εργαζομένων και των πολιτών. Ας το κρατήσουμε αυτό για την Πέμπτη που έρχεται. Και, ναι, μπορεί να υπάρξει και για σένα ένα συνδικάτο.
