Δυο ειδήσεις αποτέλεσαν την αφορμή για αυτό το σημείωμα, δυο ειδήσεις που έχουν να κάνουν με τα τρένα σε τούτη τη «χώρα-χωράφι» που έπεσε στον «ευρω-γκρεμό» για να καεί «στα κάρβουνα», όπως προφητικά τραγουδούσε ο Τζίμης Πανούσης το μακρινό 1992, τότε που πανηγυρίζα(μ/ν)ε την ευρωπαϊκή… ολοκλήρωση!
Δεκατέσσερις μέρες πέρασαν από το –ας μην το κρύβουμε– μαζικό έγκλημα στα Τέμπη. Οι Φερροβίε ντελό Στάτο Ιταλιάνε, οι ιταλικοί κρατικοί σιδηρόδρομοι, που έχουν αγοράσει τα ελληνικά τρένα και τα έχουν ονομάσει Χελλένικ Τρέιν, δεκαπέντε μέρες χρειάζονται για να δρομολογήσουν λεωφορεία σε ορισμένες διαδρομές που θα αντικαταστήσουν τα τρένα, τα οποία δεν κινούνται. Δυο εβδομάδες, μισός μήνας χρειάστηκε για να μας ανακοινώσουν πως θα βάλουν λεωφορεία, αλλά την Τετάρτη 15 Μαρτίου θα μας πουν ποιες διαδρομές θα κάνουν αυτά τα λεωφορεία. Ουσιαστικά επί δεκαπέντε
μέρες η ιταλική κρατική εταιρεία δεν έχει λάβει κανένα μέτρο για να κάνει αυτό που έχει αναλάβει. Έχει εγκαταλείψει. Το επιτρέπει αυτό η σύμβασις που υπεγράφη;
Όλο το βάρος των μεταφορών έχει πέσει, με το αζημίωτο, στα ΚΤΕΛ και στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, καθώς μεταφορές που θα γίνονταν με το τρένο γίνονται τώρα με ΚΤΕΛ και με ΙΧ. Βέβαια, οι εταιρείες που λυμαίνονται τους δρόμους μέσω των απαράδεκτα υψηλών διοδίων δεν έχουν ανακοινώσει κάποια έκπτωση στα διόδια της Νέας Οδού, της Εγνατίας ή της οδού που συνδέει της Στερεά με τη Θεσσαλία. Μάλλον η αύξηση της κίνησης λόγω της ακύρωσης των σιδηροδρομικών μεταφορών κάνει τους μετόχους των εν λόγω εταιρειών να τρίβουν τα χέρια τους. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις μετακινήσεις προσώπων αλλά και εμπορευμάτων. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πόσο ανέβηκε ο τζίρος στα διόδια και στα ΚΤΕΛ από την 1 η Μαρτίου. Σίγουρα μια γεύση για αυτό δίνει η αυξημένη κίνηση στην Αττική Οδό και στην Περιφερειακή Υμηττού, που έχει φτάσει ακόμα και τους
εργοδότες να κάνουν τα στραβά μάτια όταν αργούν οι εργαζόμενοι να φτάσουν το πρωί στη δουλειά.
«Ξέρω, έχει κίνηση Μαρία/Μήτσο/Βλόρι/κα Ταδε μου…».
Δεύτερη είδηση, λέει, ένας επιβάτης στο σταθμό Εθνική Άμυνα της γραμμής 3 του μετρό χτες ήταν σε κακή κατάσταση και αρνήθηκε να κατέβει από το τρένο με αποτέλεσμα να πρέπει να αλλάξουν όλοι οι επιβάτες τρένο, να αλλάζουν αποβάθρες σε όλους τους σταθμούς, έξι τον αριθμό, και να μονοδρομηθεί επί τριάντα λεπτά το τμήμα Κατεχάκη-Αγ. Παρασκευή της εν λόγω γραμμής. Η αστυνομία κατέφτασε και απομάκρυνε τον άνδρα. Το περιστατικό εγείρει ένα μεγάλο ερωτηματικό σχετικά με την αστυνομία. Γιατί δεν επενέβη άμεσα, εντός δύο, τριών, πέντε λεπτών; Η Αθήνα είναι πλημμυρισμένη με αστυνομικά αυτοκίνητα, μηχανάκια, βεσπάκια, μηχανές μεγάλες και «χιλιάδες παπάκια με βενζίνα στην άσφαλτο» για να δανειστούμε πάλι τους στίχους του αείμνηστου Πανούση.
Το περιστατικό έγινε κυριολεκτικά από κάτω από την έδρα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, στην έδρα του ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ και επί της εισόδου της «πόλεως» που φέρει το όνομα του νικητού του Γράμμου-Βίτσι, Στρατάρχου Παπάγου, που στέκεται καβάλα στ’ άλογο πάνω από τον σταθμό, με το ένα πόδι του αλόγου σηκωμένο, παρόλο που ο άνθρωπος απέθανε επί της κλίνης του. Η αστυνομία,
λοιπόν, τι κάνει; Γιατί χρειάστηκε μισή ώρα να απομακρύνει από ένα βαγόνι έναν άοπλο άνδρα, ενώ σημαντικό κομμάτι της κυκλοφορίας στην πόλη είχε μπει στην επικίνδυνη μονοδρόμηση; Αν ήταν ένας ισλαμιστής τρομοκράτης, θα έρχονταν η αστυνομία χαλαρά μετά από 25 λεπτά; Μόνο να δέρνουν διαδηλωτές ξέρουν; Και να ανεβοκατεβαίνουν με μηχανάκια τους πολυσύχναστους πεζοδρόμους,
ενοχλώντας τους πεζούς; Που ήταν; Τι τους πληρώνουμε;
