Σε ένα ηθικό και πολιτικό ναρκοπέδιο κινδυνεύουν να κινηθούν σήμερα όσοι λάβουν μέρος στα απεργιακά συλλαλητήρια.

ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ πραγματοποιούν πανεργατική απεργία, στο πλαίσιο της οποίας:

Τα λεωφορεία θα κινηθούν από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ.

• Μετρό, ηλεκτρικός και τραμ, θα πραγματοποιήσουν δρομολόγια από τις 10 το πρωϊ έως τις 3 μετά το μεσημέρι, προκειμένου να διευκολύνουν τους απεργούς να μεταβούν στα συλλαλητήρια 
• Κατά βούληση η συμμετοχή στην απεργία για τους οδηγούς ταξί.
• Σε 24ωρη απεργία προχωρούν  οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.
• Δεμένα θα παραμείνουν τα πλοία στα λιμάνια, ενώ συνεχίζεται η απεργία των εργαζομένων στον ΟΣΕ και τον Προαστιακό.
• Η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας θα πραγματοποιηθεί στις 11 το πρωί στο Σύνταγμα.

Η ΑΔΕΔΥ προχωρά σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την ίδια ώρα στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Το ΠΑΜΕ καλεί στις 11.30, στα Προπύλαια.

Στην κινητοποίηση συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ, στην Υγεία, την Παιδεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τις εφορίες, τις πολεοδομίες, στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς και οι οργανώσεις των συνταξιούχων.

Το διεκδικητικό πλαίσιο της κινητοποίησης,  πέραν της επιτακτικής ανάγκης πλήρους διερεύνησης και απόδοσης ευθυνών για την τραγωδία στα Τέμπη, περιλαμβάνει αιτήματα, τα οποία ως κοινό παρονομαστή έχουν την ασφάλεια μεταφορών, δομών και εγκαταστάσεων, σε συνδυασμό με την διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα βασικών υπηρεσιών και την ενίσχυση του προσωπικού με παράλληλη προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με τα συνδικάτα, το τρίπτυχο: Εγκατάλειψη  των δημοσίων δομών- Ιδιωτικοποίηση-Ελαστικοποίηση και εντατικοποίηση της εργασίας, θέτει εν αμφιβόλω  την ασφάλεια, την σωματική ακεραιότητα ακόμη και την ζωή των πολιτών.

Ειδικότερα, τα συνδικάτα διεκδικούν:

– Σύγχρονες, ασφαλείς, οικονομικές μαζικές μεταφορές κόντρα στην πολιτική που βάζει την ασφάλεια των επιβατών και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο ζύγι του κόστους και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

– Την ενίσχυση του Δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας.

– Άμεσα μέτρα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας. Έλεγχος εδώ και τώρα αντισεισμικής θωράκισης σε σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, χώρους δουλειάς.

– Άμεσα μέτρα προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας σε όλους τους χώρους δουλειάς και

– Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες πολιτικής προστασίας.

Στο σημείο αυτό, κρύβεται η παγίδα.

Η κυβέρνηση, εδώ και μέρες φιλοτεχνεί μια παράλληλη πραγματικότητα, η οποία λειτουργεί σαν τον παραμορφωτικό καθρέφτη του Τσέχωφ.

Πίσω από τη στιγμιαία, αναιμική  «συγγνώμη», την αλά καρτ ανάληψη «πολιτικής ευθύνης», τους κλαίοντες και ολοφυρόμενους  υπουργούς που ξεφυσούν χαρακτηριστικά, πιέζοντας άκρως Σαιξπηρικά τα δάχτυλα τους στους γκρίζους κροτάφους, αχνοφαίνεται άλλη μια κρίση που για κάποιους μπορεί να… γίνει ευκαιρία.

Από επίσημα χείλη, ακούστηκαν λέξεις και φράσεις, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με τις αντιδράσεις και τα αιτήματα των πολιτών:

«Βαθύ κράτος του αναχρονισμού», «αξιολόγηση υπαλλήλων», «διάλογοι εργαζομένων (σσ. στον ΟΣΕ) που προκαλούν και οργή και ντροπή».

Μόνιμη επωδός, η κυβερνητική δέσμευση ότι θα ληφθούν μέτρα, θα αλλάξουν όλα.

Η ειδοποιός διαφορά, έγκειται στο γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις δεν στρέφονται εναντίον των εργαζομένων στο Δημόσιο, δεν έχουν ως αίτημα την επιτάχυνση και την διεύρυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ούτε την εφαρμογή της αμφιλεγόμενης αξιολόγησης των υπαλλήλων.

Η αλλαγή που ζητούν οι πολίτες δεν έχει απολύτως  καμία σχέση με την εφαρμογή της προαποφασισμένης νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής ατζέντας.

Ξεκάθαρο, λοιπόν, είναι ότι θα πρέπει να εμποδιστούν οι πιθανότατα ή σίγουρα -κατά περίπτωση- ελεγχόμενοι από το να μετατραπούν σε ελεγκτές.

Και σε μας (όπως έχει γράψει ο Παντελής Ροδοστόγλου) να μην γίνει η απώλεια, συνήθεια…