Άμα αρπάξεις ένα δεκοχίλιαρο, λέγεται κλοπή εις βαθμόν φταίσματος και -χραααπ- τσακώνεις έναν μήνα.
Άμα γραπώσεις εκατό χιλιάδες, λέγεται κλοπή εις βαθμόν πλημμελήματος και μπορείς να αρπάξεις μέχρι τέσσερα (χρόνια).
Άμα τσακώσεις 10 εκατομμύρια, λέγεται υπεξαίρεσις.
Συμφωνούντων, λοιπόν, εισαγγελέως και ανακριτού, εξέρχεσαι απ’ την ανάκριση.
Άμα τσακώσεις 100 εκατομμύρια λέγεται κατάχρα εμπιστοσύνης κακούργημα, να πούμε, και -τέλος πάντων- η δίκη αναβάλλεται και εξέρχεσαι με βούλευμα.
Άμα τσακώσεις 500 εκατομμύρια, λέγεται σύμβασις και δέχεσαι συγχαρητήρια.
Και άμα μπλεχτείς με τα δισ. και με τα τρισ., λέγεται εξαγωγή συναλλάγματος και -χραααπ- παίρνεις το παράσημο!
Σε αυτόν τον αειθαλή μονόλογο του Νίκου Σταυρίδη από την ταινία του έτους 1954 με τίτλο: «Οι παπατζήδες», συνοψίζεται ακόμη και σήμερα η οικονομική πραγματικότητα στην χώρα μας. Μια χώρα, την οποία πολιτικά κόμματα διαγκωνίζονται να κυβερνήσουν «για το καλό των πολιτών».
Με το ιδιωτικό χρέος να ανέρχεται στα 260 δισ. ευρώ και το μεγαλύτερο κομμάτι του να βρίσκεται στον αέρα, είτε αυτό αφορά την εφορία, είτε τα ασφαλιστικά ταμεία, είτε τις οφειλές προς τις τράπεζες και τους servicers.
Μόνο τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία αγγίζουν τα 46 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ).
Και εδώ πιάνονται τα «μικρά ψάρια», με κατασχέσεις και ρυθμίσεις-μαρτύριο της σταγόνας που περιλαμβάνουν αλλεπάλληλους απαγορευτικούς όρους συμμετοχής.
Ακόμη και η πολυδιαφημισμένη δεκαετής παραγραφή χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, στερεί από την σύνταξη αυτού που θα ενταχθεί τις ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες αντιστοιχούν σε αυτό το χρονικό διάστημα και καλείται να πληρώσει προκειμένου να αποφύγει τις επιπτώσεις…
Στην κατηγορία των μικροφειλετών, με χρέη έως 30.000 ευρώ, συγκεντρώνεται σχεδόν το 90% του συνόλου, δηλαδή 2.079.337 φυσικά και νομικά πρόσωπα, με συνολική οφειλή 12,42 δισ. ευρώ.
Στον αντίποδα, οι «μεγαλο-οφειλέτες», οι οποίοι χρωστούν πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ έκαστος, αν και μόλις 2.508, έχουν δημιουργήσει χρέος ύψους περίπου 11 δις ευρώ.
Δηλαδή, σχεδόν όσο το 90% των οφειλετών!!!
Με βάση τα στοιχεία του ΚΕΑΟ, μεγάλο μέρος των χρεών αυτών είναι εξαιρετικά δύσκολο έως και αδύνατο να εισπραχθεί, καθώς αφορούν είτε επιχειρήσεις οι οποίες ανέστειλαν τη λειτουργία τους είτε είναι δύσκολο να γίνει ταύτιση των χρεών με φυσικά πρόσωπα.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τα πρόσθετα τέλη (5,62 δισ. ευρώ), έχουν ξεπεράσει πλέον το ποσό της κύριας οφειλής (5,09 δισ. ευρώ).
Το 77,21% του συνόλου των οφειλετών στο ΚΕΑΟ (1.796.462) φυσικά και νομικά πρόσωπα, έχουν χρέη που δεν υπερβαίνουν κατ’ ανώτατο όριο, τα 15.000 ευρώ. Πρόκειται κυρίως για ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, με συνολικό χρέος περίπου 7 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 15,23% του συνόλου του χρέους.
Σημαντικό ποσό χρέους, αλλά και πλήθος οφειλετών, καταγράφεται και στην κατηγορία 15.001 ευρώ έως 30.000 ευρώ. Πρόκειται για 282.875 οφειλέτες, με το συνολικό ύψος της οφειλής να φθάνει στα 5,47 δισ. ευρώ.
Αυτές οι κατηγορίες οφειλετών είναι που καλούνται κάθε φορά να «ρυθμίσουν ή να χάσουν» και από κρίση σε κρίση ισορροπούν (οι ίδιοι και οι οικογένειες τους) σε τεντωμένο σκοινί με το βάραθρο της ατομικής χρεοκοπίας να χάσκει απειλητικά κάτω από τα πόδια τους.
Όσο για τους άλλους, τους μεγάλο-οφειλέτες, «χραααπ, παίρνουν το παράσημο»…
