Ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίζ Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα διέταξε έξι νέα καταφύγια ιθαγενών, απαγορεύοντας την εξόρυξη και περιορίζοντας την εμπορική γεωργία εκεί, αναφέρει το BBC.
Τα εδάφη – συμπεριλαμβανομένης μιας τεράστιας έκτασης τροπικού δάσους του Αμαζονίου – καλύπτουν περίπου 620.000 εκτάρια (1,5 εκ. στρέμματα).
Οι ιθαγενείς ηγέτες χαιρέτησαν την κίνηση, αλλά είπαν ότι περισσότερες περιοχές χρειάζονται προστασία.
Ο Λούλα, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο, έχει δεσμευτεί να αντιστρέψει τις πολιτικές του ακροδεξιού προκατόχου του Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο οποίος προώθησε την εξόρυξη σε αυτόχθονες περιοχές.
Ο Λούλα, ο οποίος προηγουμένως διετέλεσε πρόεδρος το 2003-2010, υπέγραψε το διάταγμα οριοθέτησης την Παρασκευή – την τελευταία ημέρα μιας συγκέντρωσης ιθαγενών από όλη τη χώρα στην πρωτεύουσα Μπραζίλια.
«Θα νομιμοποιήσουμε εδάφη των ιθαγενών. Είναι μια διαδικασία που θα πάρει χρόνο, γιατί πρέπει να περάσει από πολλά χέρια», είπε ο 77χρονος ηγέτης στα πλήθη.
«Δεν θέλω να μείνει καμία ιθαγενής περιοχή χωρίς οριοθέτηση κατά τη διάρκεια της κυβέρνησής μου. Αυτή είναι η δέσμευση που ανέλαβα απέναντι σας.»
Και σε ένα tweet, ο Λούλα περιέγραψε την απόφαση ως «ένα σημαντικό βήμα».
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια ανησυχητική αύξηση της αποψίλωσης των δασών του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, ένα κρίσιμο φράγμα στον παγκόσμιο αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.
Τα νέα καταφύγια βρίσκονται στην κεντρική Βραζιλία, καθώς και στα βορειοανατολικά και νότια της χώρας.
Το προεδρικό διάταγμα χορηγεί στους αυτόχθονες πληθυσμούς αποκλειστική χρήση των φυσικών πόρων στα καταγύφια. Όλες οι εξορύξεις απαγορεύονται και υπάρχουν αυστηρότεροι κανόνες για την εμπορική γεωργία και την υλοτομία.
Χαιρετίζοντας την απόφαση του Λούλα, ορισμένοι ιθαγενείς ηγέτες τόνισαν ότι η κυβέρνησή του είχε ορκιστεί να αναγνωρίσει 14 νέες περιοχές.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο κ. Μπολσονάρο είχε ως αποστολή του να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη στον Αμαζόνιο.
Υποστήριξε επανειλημμένα ότι με την εξόρυξη σε αυτόχθονες περιοχές, η Βραζιλία – η οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα εισαγόμενα λιπάσματα – θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερα από τα δικά της αποθέματα καλίου. Αυτό το επιχείρημα αμφισβητήθηκε από ορισμένους ειδικούς.
