Μνημείο για τους νεκρούς φοιτητές στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών στήνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι του ΑΠΘ, και καλούν στα εγκαίνια του σήμερα Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι στα γρασίδια της Φιλοσοφικής.

Πρόκειται για κοινή πρωτοβουλία των Φοιτητικών Συλλόγων Μαθηματικού, Φυσικού, Χημικού, Βιολογικού, Γεωλογικού, Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων Μηχανικών, Χωροταξίας, Χημικών Μηχανικών, Αρχιτεκτονικής, Γεωπονίας, Δασολογίας, Ιατρικής, Φαρμακευτικής, ΠΤΔΕ και ΜΜΕ του ΑΠΘ, όπως και του ΣΟΦΕΘ, οι οποίοι θυμίζουν ότι οι 57 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους μέσα σε αυτό τρένο, εκ των οποίων οι 13 φοιτητές σε ΑΠΘ, ΠΑΜΑΚ και ΔΙΠΑΕ, δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στον προορισμό τους.

Σε κοινή τους ανακοίνωση, οι φοιτητικοί σύλλογοι αναφέρουν: 

Η οργή μας και η θλίψη μας, όμως, εκφράστηκαν μέσα από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν με τη συγκλονιστική μας παρουσία. Καταφέραμε να γίνουμε η φωνή των νεκρών και κάναμε ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να τους ξεχάσουμε, αλλά και πως δεν θα επιτρέψουμε να συγκαλυφθεί το έγκλημα. Και τα καταφέραμε! Στείλαμε ηχηρό μήνυμα πως οι φοιτητές δεν θα αποδεχτούμε την υπάρχουσα κατάσταση. Δε μασήσαμε το ψέμα και την κοροϊδία που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος και για κακιά στιγμή.

Αποδείχθηκε πως η πολιτική όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, που λογαριάζει τις ζωές μας σαν κόστος, δεν θα σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε. Ακριβώς, γιατί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων μπαίνουν πάνω από την ανθρώπινη ζωή.

Καθημερινά, βέβαια, οι φοιτητές ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτήν την πολιτική και στις σχολές μας. Τα άλλα Τέμπη τα βλέπουμε να εμφανίζονται καθημερινά μπροστά μας. Μόνο τη φετινή χρόνια είδαμε στο ΑΠΘ να πέφτει συμφοιτητής από τον τρίτο όροφο της Νομικής λόγω συνωστισμού στην αίθουσα, ταβάνια να πέφτουν στην Οδοντιατρική και την Κτηνιατρική, τζάμια να σπάνε στα εργαστήρια του Χημικού. Και σε όλα αυτά τα περιστατικά από τύχη δεν είχαμε τα χειρότερα.

Απέναντι σε όλα αυτά, λοιπόν, εμείς ξέρουμε πολύ καλά πως έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του συλλογικού αγώνα και της οργανωμένης διεκδίκησης μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Γιατί άλλωστε στον δρόμο του αγώνα κερδίζει η ζωή.