Νέα «βέλη» κατά του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εννιά μέρες από τις εκλογές της 14ης Μαΐου εκτοξεύει η εφημερίδα Washington Post με άρθρο γνώμης που ασχολείται με «τη σκιά ενός εντεινόμενου δεσποτισμού που επισκιάζει τις εκλογές στην Τουρκία».
Η συντακτική ομάδα αρθρογράφων της εφημερίδας θυμίζει ότι όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Ερντογάν πριν δύο δεκαετίες, «εμφανιζόταν σε πολλούς Τούρκους αλλά και στους συμμάχους της Τουρκίας στον κόσμο πως ήταν ένας σύγχρονος ηγέτης, μετριοπαθής, φιλοδυτικός, φιλικός ως προς το επιχειρείν και μεταρρυθμιστείς σε μία έντονα μουσουλμανική χώρα». Από τότε ως σήμερα, εκτιμάται πως «η δημοτικότητά του έχει υποχωρήσει» καθώς πολλοί Τούρκοι «έχουν απογοητευτεί από τον εντόνως προσωπική απολυταρχία που οικοδόμησε στη βάση υποχώρησης και της υποταγής των κάποτε ανεξάρτητων ιδρυμάτων με εντεινόμενη περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές συνήθειες». «Χολή» ρίχνει το άρθρο και για «την κολοσσιαία κακοδιαχείριση της οικονομίας της Τουρκίας, μίας από τις 20 μεγαλύτερες, που έχει διαβρώσει το βιοτικό επίπεδο, αποδεκάτισε την αξία της τουρκικής λίρας και εκτόξευσε τον πληθωρισμό».
Στη συνέχεια «χρωματίζει» τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Ερντογάν με το αποτύπωμα που αφήνουν σε κοινωνία και θεσμούς θυμίζοντας τις κατασκευασμένες ποινικές κατηγορίες που χρησιμοποιούνται συστηματικά για να φιμώσουν τη διαφωνία, το φίμωμα ανεξάρτητων ΜΜΕ, τον φόβο πολλών Τούρκων πολιτών να εκφράσουν δημόσια αυτά που πραγματικά πιστεύουν, κάνοντας λόγο για «τυραννία Ερντογάν».
Το άρθρο προσεγγίζει τον 74χρονο ηγέτη του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλισντάρογλου, με περισσότερη επιείκεια, λέγοντας πως πρόκειται για έναν «χαμηλών τόνων πρώην δημόσιο υπάλληλο που εκπροσωπεί έναν 6κομματικό συνασπισμό που έχει συσπειρωθεί με την ελπίδα να ανατρέψει τον κ. Ερντογάν» και πως «σε βίντεο, συχνά γυρισμένα από τη σεμνή κουζίνα του – μια τρανταχτή αντίθεση με το φανταχτερό παλάτι των 1.000 δωματίων που έχει χτίσει ο κ. Ερντογάν για τον εαυτό του» έχει δεσμευτεί να υπηρετήσει μια μόνο θητεία κατά την οποία «θα επανενώσει την όλο και πιο διχασμένη πολιτεία της Τουρκίας».
Ο επίλογος του άρθρου βρίθει ανησυχιών για το τι μπορεί να συμβεί εάν δεν επικρατήσει ο Ερντογάν από τον πρώτο γύρο.
Εάν ο κ. Ερντογάν δεν επικρατήσει στην ψηφοφορία της 14ης Μαΐου ή σε έναν πιθανό επαναληπτικό γύρο δύο εβδομάδες αργότερα, υπάρχουν ανησυχίες ότι ο ίδιος και οι υποστηρικτές του θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα. Σε μια χώρα όπου η δημοκρατία είχε σχετικά σταθερά ερείσματα, οι ανησυχίες αυτές είναι ένα μέτρο του πόσο βαθιά ο Τούρκος ισχυρός άνδρας έχει υπονομεύσει τους κανόνες – και τους κινδύνους που εγκυμονεί η επέκταση της αυταρχικής του διακυβέρνησης.