Το πιο διάσημο ναυάγιο του κόσμου αποκαλύφθηκε όπως δεν έχει ξαναδεί.
Η πρώτη ψηφιακή σάρωση πλήρους μεγέθους του Τιτανικού, που βρίσκεται 3.800 μέτρα (12.500 πόδια) κάτω στον Ατλαντικό, δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας χαρτογράφηση βαθέων υδάτων. Παρέχει μια μοναδική τρισδιάστατη άποψη ολόκληρου του πλοίου, επιτρέποντάς του να φαίνεται σαν να έχει αποστραγγιστεί το νερό.
Η ελπίδα είναι, ότι αυτό θα ρίξει νέο φως στο τι ακριβώς συνέβη με το πλοίο, το οποίο βυθίστηκε το 1912. Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, όταν το πλοίο προσέκρουσε σε παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη. «Υπάρχουν ακόμα ερωτήματα, βασικά ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με το πλοίο», δήλωσε στο BBC News ο Παρκ Στίβενσον, αναλυτής του Τιτανικού. Είπε ότι το μοντέλο ήταν «ένα από τα πρώτα σημαντικά βήματα για την οδήγηση της ιστορίας του Τιτανικού προς την τεκμηριωμένη έρευνα-και όχι εικασίες».
Ο Τιτανικός έχει εξερευνηθεί εκτενώς από τότε που ανακαλύφθηκε το ναυάγιο το 1985. Αλλά είναι τόσο τεράστιος που στο σκοτάδι του βάθους, οι κάμερες μπορούν να μας δείξουν μόνο στιγμιότυπα του πλοίου σε αποσύνθεση και ποτέ ολόκληρο. Η νέα σάρωση καταγράφει το ναυάγιο στο σύνολό του, αποκαλύπτοντας μια πλήρη άποψη του Τιτανικού. Βρίσκεται σε δύο μέρη, με την πλώρη και την πρύμνη να χωρίζονται κατά περίπου 800 μέτρα (2.600 πόδια). Ένα τεράστιο πεδίο συντριμμιών περιβάλλει το σπασμένο πλοίο.
Η σάρωση πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2022 από την Magellan Ltd, μια εταιρεία χαρτογράφησης βαθέων υδάτων, και την Atlantic Productions, που κάνουν ένα ντοκιμαντέρ για το έργο αυτό. Τα υποβρύχια, τα οποία ελέγχονται εξ αποστάσεως από μια ομάδα σε ειδικό πλοίο, πέρασαν περισσότερες από 200 ώρες, ερευνώντας το μήκος και το πλάτος του ναυαγίου Πήραν περισσότερες από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία, δημιουργώντας μια ακριβή 3D ανακατασκευή.
Ο Σίφερτ του Magellan, ο οποίος ηγήθηκε του σχεδιασμού της αποστολής, είπε ότι ήταν το μεγαλύτερο έργο υποβρύχιας σάρωσης που είχε αναλάβει ποτέ. «Το βάθος του, σχεδόν 4.000 μέτρα, αντιπροσωπεύει μια πρόκληση, και δεν επιτρέπεται να αγγίξουμε τίποτα για να μην καταστρέψουμε το ναυάγιο», εξήγησε. «Και η άλλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να χαρτογραφηθεί κάθε τετραγωνικό εκατοστό, ακόμα και τα μη ενδιαφέροντα μέρη, όπως στο πεδίο των συντριμμιών».
Η σάρωση δείχνει τόσο την κλίμακα του πλοίου, όσο και κάποιες μικρές λεπτομέρειες, όπως τον σειριακό αριθμό σε μία από τις προπέλες.
Η πλώρη, τώρα καλυμμένη με σταλακτίτες σκουριάς, είναι ακόμα άμεσα αναγνωρίσιμη ακόμα και 100 χρόνια μετά την απώλεια του πλοίου. Στην κορυφή βρίσκεται το κατάστρωμα του πλοίου, όπου μια ανοιχτή τρύπα παρέχει μια ματιά σε ένα κενό, όπου κάποτε βρισκόταν η μεγάλη σκάλα. Η πρύμνη όμως, είναι ένα χάος από μέταλλο. Αυτό το μέρος του πλοίου κατέρρευσε καθώς βιδώθηκε στον πυθμένα της θάλασσας.
Στο περιβάλλον του πλοίου, αντικείμενα είναι διάσπαρτα, όπως περίτεχνα μεταλλικά έργα από το πλοίο, αγάλματα και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Υπάρχουν επίσης προσωπικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παπουτσιών.
Ο Παρκς Στίβενσον, ο οποίος έχει μελετήσει τον Τιτανικό για πολλά χρόνια, είπε ότι ήταν «έκπληκτος» όταν είδε για πρώτη φορά τις σαρώσεις. «Σου επιτρέπει να δεις το ναυάγιο όπως δεν μπορείς να το δεις ποτέ από ένα υποβρύχιο, και μπορείς να δεις το ναυάγιο στο σύνολό του, μπορείς να το δεις σε πλαίσιο και προοπτική. Και αυτό που σου δείχνει τώρα είναι η πραγματική κατάσταση του ναυαγίου».
Είπε ότι η μελέτη των σαρώσεων θα μπορούσε να προσφέρει νέα εικόνα για το τι συνέβη στον Τιτανικό εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1912. «Δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά τον χαρακτήρα της σύγκρουσης με το παγόβουνο. Δεν ξέρουμε καν αν το χτύπησε στη δεξιά πλευρά, όπως φαίνεται σε όλες τις ταινίες», εξήγησε. Η μελέτη της πρύμνης, πρόσθεσε, θα μπορούσε να αποκαλύψει τη μηχανική του τρόπου με τον οποίο το πλοίο χτύπησε στον πυθμένα της θάλασσας.
