Καθώς ο ελληνικός λαός καλείται την Κυριακή να εκλέξει νέο κοινοβούλιο επιχειρούμε μια επισκόπηση της κάλυψης του θέματος από τα γερμανόφωνα ΜΜΕ. Κοινός τόπος ήδη από την ημέρα της προκήρυξης των εκλογών υπήρξε το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη και το πως η αποκάλυψη της κατάστασης στους ελληνικούς σιδηρόδρομους επέδρασε πάνω στον τρόπο πρόσληψης της πραγματικότητας από τον πληθυσμό της χώρας. Είχε προηγηθεί τον χειμώνα το ζήτημα με τις υποκλοπές. Με αυτά τα δύο θέματα η χώρα μας είχε φροντίσει να δώσει υλικό στους γερμανόφωνους δημοσιογράφους.
Η κάλυψη των ελληνικών εκλογών στον γερμανόφωνο τύπο, στους δημοσιογραφικούς οργανισμούς της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μικρή. Ειδικά, αν την συγκρίνει κανείς με την αντίστοιχη κάλυψη των εκλογών στη γείτονα Τουρκία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα της Ζυρίχης Neue Zürcher Zeitung δε φιλοξενεί μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κανένα σχετικό με την Ελλάδα άρθρο, ανάλυση ή ρεπορτάζ. Την ίδια στιγμή σχετικά με τις εκλογές στην Τουρκία, μόνο την τελευταία εβδομάδα δημοσίευσε έξι κείμενα. Ο λόγος μπορεί μεν να έγκειται στο πλήθος των πολιτών τουρκικής καταγωγής που ζουν στην Ελβετία, δείχνει όμως πολλά σε σχέση με τη θέση της χώρας μας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Δεν έχει όμως να κάνει μόνο με το ειδικό βάρος της Ελλάδας σε σύγκριση με αυτό της Τουρκίας, αλλά και με το γεγονός πως ενώ μια πολιτική αλλαγή στην Τουρκία θα επιδράσει περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις, ας τολμήσουμε να πούμε, το ενδεχόμενο αλλαγής κυβέρνησης στην Ελλάδα δε θα έχει κάποιον αξιόλογο αντίκτυπο έξω από την επικράτεια της χώρας μας.
Βασικά θέματα στα σχετικά άρθρα άλλων μέσων είναι από τη μια το αβέβαιο του αποτελέσματος της λαϊκής βούλησης και το ζήτημα της νεολαίας στη χώρα μας. Όπως θα περίμενε κανείς, οι διάφορες εφημερίδες καλύπτουν το θέμα από την πολιτική σκοπιά που εκφράζουν. Έτσι, η συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) φιλοξενεί άρθρο του οικονομικού της συντάκτη Κρίστιαν Σούμπερτ, που καλύπτει τη χώρα μας και την Ιταλία. Ο Σούμπερτ παρουσιάζει μια εικόνα της οικονομίας της χώρας μας που ταιριάζει στο αφήγημα της ελληνικής κυβέρνησης: μια χώρα που ξεπέρασε την κρίση χρέους, το οποίο, σύμφωνα με αυτόν, μειώνεται, ζει μια έκρηξη του τουρισμού και έχει διαμορφώσει ένα τέτοιο θεσμικό πλαίσιο ώστε να αποτελεί πολύ ευνοϊκό χώρο για την ίδρυση και λειτουργία των λεγόμενων start-up επιχειρήσεων.
Σαν παράδειγμα φέρνει τη συνεργασία της ελληνικής VivaWallet με την εταιρεία Elo από την Καλιφόρνια η οποία κατασκευάζει οθόνες αφής για την ανάπτυξη συστημάτων ηλεκτρονικών πληρωμών. Στην ελληνική εταιρεία συμμετέχει από το 2022 με 48% των μετοχών, όχι κάποια οποιαδήποτε εταιρεία, αλλά η ίδια η JPMorgan, ένας χρηματοπιστωτικός κολοσσός. Τι άλλο θα μπορούσε να αποτελεί απόδειξη για το πόσο θετικό είναι το κλίμα στην ελληνική οικονομία; Κι όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη φοβάται πως την Κυριακή δε θα επανεκλεγεί.
Για τις οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη κάνει λόγο και η κεντροαριστερή εφημερίδα της ίδιας πόλης, του χρηματοπιστωτικού κέντρου της Γερμανίας, η Frankfurter Rundschau.Ο Γκερντ Χοέλερ σημειώνει πως κανείς πλέον δεν κάνει λόγο για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη ενώ η χώρα μας έχει μειώσει το χρέος της, ως ποσοστό του ΑΕΠ, την τελευταία διετία πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ. Αυτό οφείλεται ακριβώς στην αύξηση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης που σημείωσε η ελληνική οικονομία. Όπως και ο Σούμπερτ, έτσι και ο Χοέλερ βλέπει παρόλα αυτά την αιτία για την αμφισβήτηση της πολιτικής πρωτοκαθεδρίας της ΝΔ στο ζήτημα των σκανδάλων των υποκλοπών, αλλά και στην αποτυχία του κράτους, τόσο στο θέμα των Τεμπών και της ασφάλειας των σιδηροδρόμων όσο και στις πυρκαγιές του 2021 στην Εύβοια. Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ένα ριζοσπαστικά αριστερό κόμμα ελπίζει να επανέλθει στην εξουσία με ένα πρόγραμμα ευρέων επανακρατικοποιήσεων στην ενέργεια και στον χρηματοπιστωτικό τομέα καθώς και με προγράμματα κοινωνικής πολιτικής δισεκατομμυρίων ευρώ. Το δίλλημα πάντως των εκλογών το διατυπώνουν ως «Σταθερότητα [σ.σ με ΝΔ] ή περισσότερα χρήματα [σ.σ. με ΣΥΡΙΖΑ];» οι Αλεξία Αγγελοπούλου και ο Τάκης Τσάφος στη βερολινέζα αδελφή της Frankfurter Rundschau, την Berliner Zeitung.
Πάντως, στην στο χώρο της κεντροαριστεράς κινούμενη εφημερίδα του Μονάχου Süddeutsche Zeitung ο Τομπίας Τσικ υπενθυμίζει σε σχετικό άρθρο του τον ρυθμιστικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ στο σχηματισμό κυβέρνησης και επισημαίνει πως ο Μητσοτάκης θα έχει την ανάγκη του κόμματος αυτού με τις σχέσεις τραυματισμένες (και) από το ζήτημα των υποκλοπών.
Την ελπίδα, από την πλευρά της, να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση εκφράζει ανοιχτά και η taz του Βερολίνου. Στο ρεπορτάζ τους από τη Θεσσαλονίκη, ο Πασκάλ Μπόικερ και η Άνια Κρούγκερ, περιγράφουν μια αντιφατική πόλη, μια χώρα με αντιθέσεις: φτώχεια και πλούτος συνυπάρχουν, η οικονομία καλυτερεύει κάπως αλλά αυτό δεν το βιώνει πολύς απλός κόσμος. Μαζί με την κριτική για το έργο του μετρό της πόλης που δεν έχει δοθεί ακόμα προς χρήση, επιχειρούν έναν απολογισμό της τετραετίας Μητσοτάκη, υπενθυμίζοντας πως μπορεί το χρέος να μειώθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά αυξήθηκε σε απόλυτα νούμερα κατά πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ, το σύστημα υγείας αιμορραγεί, η πρόσβαση στα πανεπιστήμια έχει δυσκολέψει, οι πλούσιοι έχουν φοροελαφρύνσεις ενώ οι μισθωτοί βλέπουν τον πραγματικό μισθό να μειώνεται. Δεν ξεχνούν να αναφέρουν επίσης τα σκάνδαλο των υποκλοπών αλλά και το έγκλημα στα Τέμπη.
Από την πρωτεύουσα της Αυστρίας, τη Βιέννη, τα σχετικά άρθρα ασχολούνται με το θέμα της νέας γενιάς στη χώρα μας. Η WienerZeitung, που στις αρχές του μήνα είχε κάνει θόρυβο με άρθρο της Φέρρυ Μπατζόγλου σχετικά με την οικογένεια Μητσοτάκη, την οποία κατηγορούσε πως βγάζει πολλά λεφτά από την πολιτική και έθετε ερωτήματα σχετικά με τη νομιμότητα του πλουτισμού της, καλύπτει το προεκλογικό τμήμα από τη σκοπιά των 16αρηδων και 17αρηδων που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά: στα Καμίνια, στον Πειραιά, στο Χαλάνδρι, τα Μελίσσια και το Παλαιό Φάληρο, το ρεπορτάζ παρουσιάζει τις απόψεις των νέων ψηφοφόρων οι οποίες μοιράζονται σε όλο το πολιτικό φάσμα και εκφράζουν από την οργή για τα Τέμπη, το πρόβλημα της αστυνομικής βίας, το ζήτημα των υποκλοπών, αλλά πιο πολύ την ακρίβεια και την έλλειψη προοπτικής στη χώρα. Κάποιοι θέλουν ήδη να φύγουν στο εξωτερικό, θεωρούν πως χωρίς καλές γνωριμίες δεν μπορεί κανείς να βρει καλή δουλειά εδώ. Μια κοπέλα ζητά σταθερότητα με κυβέρνηση ΝΔ, το αγόρι από το Φάληρο θέλει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των προσφύγων, ο μαυροφορεμένος με το ποδήλατο είναι ακροδεξιός. Όλοι οι άλλοι όμως δεν τα έχουν καθόλου καλά με αυτήν την πολιτική πλευρά.
Το θέμα της νεολαίας απασχολεί και την κεντροαριστερή Der Standard, επίσης από τη Βιέννη. «Οι νέοι δε νιώθουν να εκπροσωπούνται μπροστά στις εκλογές» γράφει ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ του Ρόμπερτ Στάντλερ, επίσης από την πρωτεύουσά μας, ενώ σε λεζάντα φωτογραφίας με νέες κοπέλες στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα σημειώνει πως η «γενιά Ζ δυσκολεύεται να ταυτιστεί με το πολιτικό κατεστημένο.» Η προεκλογική εκστρατεία γίνεται κατά βάση με παλαιούς τρόπους, στην Αθήνα δεν φαίνεται έντονα στο οπτικό περιβάλλον πως επίκεινται εκλογές, ενώ νικητές των εκλογών είναι οι πλατφόρμες των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Ο Στάντλερ προεξοφλεί πως θα υπάρξει και δεύτερη αναμέτρηση στις 2 Ιουλίου και θεωρεί πως μεγάλο μέρος της νεολαίας θα δουλεύει ή θα κάνει διακοπές και δε θα ψηφίσει, κάτι που θα ευνοήσει τον Μητσοτάκη. Στο ρεπορτάζ του κάνει έναν σύντομο απολογισμό της τετραετίας. Η ΝΔ κατάφερε να διευθύνει τη χώρα μέσα στην πανδημία, ενώ επικροτήθηκε για τη στάση της στα γεγονότα του Έβρου το 2020. Ταυτόχρονα όμως η ακρίβεια δημιουργεί προβλήματα και το σκάνδαλο των υποκλοπών σκιάζει την εικόνα της. Τα Τέμπη, σύμφωνα με τον Στάντλερ, έχουν χρονικά περιορισμένη επίδραση στην πολιτική στάση της κοινωνίας. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη έχουν να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό καθώς, παρόλο που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, το έργο τους αποτιμάται από την κοινή γνώμη ακόμα πιο αρνητικά από αυτό της κυβέρνησης. Πάντως, ο Τσίπρας έχει αποτινάξει από πάνω του την εικόνα του ριζοσπάστη στα μάτια της Ευρώπης και έχει γίνει έτσι πια αποδεκτός, μετά το δημοψήφισμα του 2015.
Πάντως, για τη νεολαία δίνει μια εικόνα που περιέχει την οργή η αριστερή ελβετική εφημερίδα Wochenzeitung (WOZ) με ρεπορτάζ του Τζον Μαλαματίνας από τη Θεσσαλονίκη. Εδώ, αποτυπώνεται το αδιέξοδο της νέας γενιάς όχι μόνο εργασιακά αλλά και σε θέματα ελευθεριών και δημοκρατίας. Η ΝΔ φοβάται τη νεολαία σχετικά με τις εκλογές. Οι νέοι που ερωτώνται διαμαρτύρονται για την αστυνομοκρατία, για την οικονομική κατάσταση, ενώ τα Τέμπη έχουν επιδράσει καίρια.
