Πολλά μπορεί κανείς να γράψει για το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου, αποτέλεσμα της σύγκλισης βαθιών «αντικειμενικών» τάσεων (οικονομικών, κοινωνικών, δημογραφικών, γεωπολιτικών) και της πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων («υποκειμενικός παράγοντας»).
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου άφησε την Ελλάδα χωρίς αντιπολίτευση, αυτοκίνητο χωρίς φρένο.
Το αποτέλεσμα συνιστά εκ των πραγμάτων, αν όχι επιδοκιμασία, πάντως άφεση αμαρτιών για τα μεγάλα σκάνδαλα της κυβέρνησης, γεγονός που οδηγεί σε ηθική κατάπτωση της χώρας. Χωρίς αξιοπρέπεια είναι αδύνατο σε έναν κοινωνικό ή εθνικό σχηματισμό να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αποσυντίθεται.
Το αποτέλεσμα αφήνει τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, τους ανθρώπους που απειλείται η πρώτη τους κατοικία, αυτούς που δεν μπορούν να απευθυνθούν στην ιδιωτική περίθαλψη ανυπεράσπιστους στο έλεος των αρπακτικών.
Κι αυτό τη στιγμή που έρχεται πιθανότατα ένα καινούριο οικονομικό τσουνάμι απέξω και μας ζητάνε κρίσιμες παραχωρήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Τι πρέπει να γίνει;
Πρέπει – και πρέπει για λόγους εθνικούς προπάντων, όχι πολιτικούς ή παραταξιακούς, για λόγους βιωσιμότητας του κοινωνικού σχηματισμού, για να αποκτήσει ξανά λίγη από τη χαμένη ισορροπία της η χώρα – η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να απευθύνει μια έκκληση για τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου και στις επόμενες εκλογές και στους αγώνες που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα για την υπεράσπιση του ελληνικού λαού και της χώρας του.
Οι ευθύνες της ηγεσίας αυτής είναι τεράστιες και βαρύτατες και πρέπει να αναζητηθούν, μετά όμως τις επόμενες εκλογές. Μια μεγάλη δημοκρατική συζήτηση, χωρίς απολύτως κανένα αποκλεισμό πρέπει να αρχίσει στους κόλπους της ευρύτερης αριστεράς και όλων των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, για το τι έφταιξε, γιατί φτάσαμε ως εδώ κλπ. Αλλά μετά.
Τώρα προέχει να δοθεί η εκλογική μάχη για να αποτραπεί όσο το δυνατόν η κοινοβουλευτική παντοδυναμία της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη, για να υπάρξει ένα αντιστάθμισμα στην επικίνδυνη παντοδυναμία της. Άλλωστε δεν είναι τόσο η Δεξιά που θριάμβευσε, κέρδισε μόλις 100.000 ψήφους εν σχέσει με τις προηγούμενες εκλογές. Είναι η Αριστερά που συνετρίβη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει 700.000 ψηφοφόρους και ένα τεράστιο ποσοστό του εκλογικού σώματος να έχει μονίμως όπως φαίνεται αποσυρθεί από την εκλογική σύγκρουση.
Και να οργανωθεί ταυτόχρονα ένα μέτωπο αγώνα στη βάση, κατά των πλειστηριασμών, στα νοσοκομεία, με την προετοιμασία για τη δημιουργία ενός ευρύτατου δικτύου καταναλωτικών συνεταιρισμών κλπ.
Η μάχη πρέπει να δοθεί γύρω από έναν μικρό αριθμό σαφών αξόνων, που θα μπορούσαν για παράδειγμα να είναι η απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, η τιμαριθμική αναπροσαρμογή του κατώτερου μισθού, η επανεθνικοποίηση της ΔΕΗ και των σιδηροδρόμων, η διακοπή περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεων, για άμεσα μέτρα στήριξης του ΕΣΥ. Ο κατάλογος είναι ενδεικτικός για να δώσω μια ιδέα του τι εννοώ. Σημασία έχει κυρίως τα μέτρα που προτείνονται να είναι σαφή και συνεκτικά.
Έχει κρίσιμη σημασία για την εμβέλεια μιας τέτοιας χειρονομίας το πρόγραμμα να περιλάβει την πλήρη και κατηγορηματική άρνηση οποιασδήποτε συζήτησης θεμάτων κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου και του δικαιώματος στην άμυνά τους. Τα ζητήματα αυτά πρέπει να τεθούν δημοσίως ως όροι προς την Άγκυρα, η άρση δηλαδή των εδαφικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και κάθε ένστασης ως προς τη στρατιωτικοποίηση των νησιών, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση για παραπομπή των διαφορών στη Χάγη. Να ζητηθεί και από την κυβέρνηση να το δηλώσει αυτό με σαφήνεια και δημοσίως, στο εσωτερικό και διεθνώς.
Στην πλατφόρμα μιας τέτοιας συνεργασίας πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί η αποφασιστική αντίθεση σε κάθε περαιτέρω συνέχιση και κλιμάκωση της οιασδήποτε εμπλοκής της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και οποιασδήποτε περαιτέρω αποστολής οπλισμού στο Κίεβο. Η θέση αυτή επικροτείται από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Οι θέσεις που έχει κατά καιρούς υπερασπίσει τμήμα της ηγεσίας της αριστεράς στα εθνικά θέματα και το ζήτημα των προσφύγων και των «ανοιχτών συνόρων» έχουν προκαλέσει τεράστια σύγχυση στον πληθυσμό και έχουν διχάσει τον ίδιο τον κόσμο της αριστεράς. Παρόλο που η πολιτική της Δεξιάς δεν είναι διαφορετική, κατάφερε να «ενοχοποιεί» για αυτά την αριστερά. Ας αφεθούν εκτός κύριας πολιτικής ατζέντας. Όπως καλό θα είναι να αφεθούν εκτός πολιτικού ανταγωνισμού άλλες δύσκολες μεταρρυθμίσεις, που η κοινωνία δεν έχει ακόμα συζητήσει και προκαλούν μεγάλες συγκρούσεις. Για όλα τα πράγματα υπάρχει ο χρόνος να συζητηθούν ώριμα και σοβαρά και να γίνουν δεκτά ή να απορριφθούν.
Αυτό που τώρα προέχει είναι η αποτροπή μιας κοινωνικής και εθνικής καταστροφής, η αποτροπή της παγίωσης ενός αντιδημοκρατικού καθεστώτος, η σωτηρία της χώρας.
Κανονικά, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της υπόλοιπης πλην ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ πρέπει να συμφωνήσουν με μια τέτοια πλατφόρμα. Βέβαια αν κρίνουμε από τα λόγια και την έκφραση των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ μοιάζει το μόνο που τους ενδιαφέρει να είναι πώς θα «κατατροπώσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι το τι θα γίνει στη χώρα. Αγαλλίαση μοιάζει να τους κατέλαβε χθες με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν αυτή η κατάρρευση δεν οδηγεί στην άνοδο μιας «συνεπούς» (κατά τη γνώμη τους) «αριστεράς» ή «σοσιαλδημοκρατίας», αλλά στην άνοδο μιας παντοδύναμης νεοφιλελεύθερης δεξιάς, που αναθεωρεί επί τα χείρω τις παραδοχές της μεταπολιτευτικής Δεξιάς των Καραμανλήδων.
Ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να περιλάβει και την πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά (Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου και μικρότερες κινήσεις). Ακόμα κι αν αυτό όμως δεν θελήσουν να το κάνουν, που πρέπει αν ενδιαφέρονται για τον ελληνικό λαό και όχι μόνο για τον εαυτό τους, οι τελευταίες αυτές κινήσεις τουλάχιστο ας ενωθούν να μπούνε στη Βουλή. Θα είναι και μια χρήσιμη εκπαίδευση στην αναγκαία τιθάσευση του εγωισμού.
Αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία και αν οι άλλες οργανώσεις της αριστεράς δεν συμφωνήσουν θα χρεωθούν μια καινούρια, βαρύτερη προδοσία κατά του ελληνικού λαού.
