Την καλημέρα μου σε όλες τις απελπιστικά αγανακτισμένες υπάρξεις.
Η σημερινή πολεμική ανταπόκριση αφορά σε ένα περιστατικό υπαρκτού σουρεαλισμού που έλαβε χώρα στον ακάλυπτο χώρο που μοιράζονται τέσσερεις πολυκατοικίες στα Εξάρχεια. Την ώρα που μάζευα όλο μου το βιός σε 27 κούτες η χώρα περνούσε μια από τις πιο εφιαλτικές της στιγμές. Όχι επειδή εν μια νυκτί μετατράπηκα από πολεμική ανταποκρίτρια σε κατατρεγμένο θύμα της επιδημίας των airbnb, αλλά εξαιτίας του ότι ο Μάης μέτραγε 21 και είχαμε εθνικές εκλογές.
Κάπου στις εννιά παρά ο κύριος Νεκτάριος από την απέναντι πολυκατοικία είχε βγει στο μπαλκόνι του και άναβε το ένα Marlboro Light μετά το άλλο. Φορούσε τιραντάκι – μινερβάκι, μια καρό πιζάμα από την λαϊκή της Καλλιδρομίου και παντόφλα τύπου Κροξ με στάμπες από ασβέστη. Κάπνιζε τόσο μηχανικά που θύμιζε κάτι λιγότερο από άνθρωπο. Είχε πλέον μετατραπεί στην προέκταση του τσιγάρου του. Στα χέρια του κράταγε ένα smartphone πασαλειμμένο κι αυτό με ασβέστες. Έβλεπε την πολιτική ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων της ΕΡΤ.
Εγώ είχα κάτσει πάνω σε μια βαλίτσα στην προσπάθειά μου να την κλείσω, όταν τον άκουσα να ουρλιάζει κυριολεκτικά: «Τι ξαναψηφίσατε ρε μαλάκες; Τα παιδιά σας ρε λαμόγια, τα παιδιά σας δεν τα σκέφτεστε; Τα παιδιά μας ρε μαλάκες. Τα σκοτώσαμε ξανά» και ξέσπασε σε κλάματα. Απ’ το δίπλα μπαλκόνι βγήκε η Σούλα. Η Σούλα δούλευε σέρβις στο Καφενείο και ενίοτε καθάριζε και κάνα σπίτι για να πληρώσει τη ΔΕΗ. Από πάνω φορούσε ένα μαύρο T-shirt με τον Τσε Γκεβάρα και από κάτω μια πιζάμα με την Hello Kitty. «Είσαι καλά κύριε Νεκτάριε;» τον ρώτησε. «Όχι κοπέλα μου. Δεν είμαι. Τι καταλαβαίνεις εσύ από αυτό το αποτέλεσμα;», της είπε. «Ότι δεν υπήρχε εναλλακτική» του απάντησε η Σούλα και εκείνον πάλι τον πήραν τα ζουμιά.
Απ’ το διπλανό μου μπαλκόνι, απ’ το οποίο ακουγόταν επίσης η εκπομπή της ΕΡΤ με τρία δεύτερα χρονοκαθυστέρηση, βγήκε ο Πέτρος, ο γείτονας, διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης της Παντείου, κρατώντας έναν μπάφο σωστό Εξκάλιμπερ, καταφανώς σε χειρότερη ψυχολογική κατάσταση από εκείνη του κυρίου Νεκτάριου. «Μη στεναχωριέσαι Νέκτι μου. Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί. Ίσως ο λαός να σώσει όντως τον λαό, όχι όπως το ορέγεται ο Κουτσούμπας, αλλά με περισσότερη φωτιά και ανυπακοή. Ίσως έτσι καταφέρουμε να κάψουμε ξανά το δέντρο της πλατείας, ίσως καταφέρουμε να φωτίσουμε την πόλη. Έχει δίκιο η Σούλα. Το ‘15 η αριστερά προσπάθησε να αναστρέψει το Θατσερικό αφήγημα του There Is No Alternative. Σήμερα ο Μητσοτάκης το έφερε στα ίσα του. There is no Alternative. ΤΙΝΑ μωρ μαλάκες, ΤΙΝΑ», είπε και μπήκε πάλι στο διαμέρισμά του.
Μετά από δύο λεπτά βγήκε με ένα πάκο χαρτομάντιλα και ένα μπουκάλι ρακή. Τα έβαλε σε έναν κουβά. Έδεσε τον κουβά στο κοντάρι μιας σκούπας με ταινία απ’ αυτές που χρησιμοποιούσε στην αφισοκόλληση και πρότεινε το πεσκέσι του στο μπαλκόνι της Σούλας κάνοντάς της νεύμα να κεραστεί. Η Σούλα κεράστηκε χαρτομάντιλο και ρακή και τα πέρασε στο μπαλκόνι του κυρίου Νεκτάριου. Εν τω μεταξύ ο Πέτρος έβαλε και σε εμένα ένα σφηνάκι. «Μάζεψες εσύ; Πότε σε διώχνουν; Βρήκες σπίτι;», με ρώτησε. «Όχι ακόμα» του απάντησα και κούμπωσα το σφηνάκι μου. «Α, δεν θέλω κατήφειες. Θα το εκτονώσουμε όλο σήμερα συλλογικά, σαν να το είδαμε σε βιντεοκασέτα με τον Ψάλτη. Και από αύριο πάλι συλλογικά θα δούμε τι πήγε λάθος και κυρίως πώς θα το διορθώσουμε. Πάρτε παράδειγμα από μένα» είπε ο Πέτρος κατέβασε την ρακή του και έγειρε προς τα μπρος σαν αθλητής που παίρνει φόρα μπροστά απ’ τη γραμμή εκκίνησης «ΤΙΝΑ Μ’ ΑΚΟΥΥΥΥΣ; ΠΟΛΥ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ».
Ραντεβού στα γουναράδικα συντρόφισσες
Απ’ τ’ απογοητευμένα Εξάρχεια
Για το Κοσμοδρόμιο
Η Γειτόνισσα
