Ένα δικαστήριο στο Λος Άντζελες έκρινε ένοχο τον Αμερικανό ηθοποιό Ντάνι Μάστερσον για δύο από τις τρεις κατηγορίες βιασμού. Ο πρωταγωνιστής της σειράς That’70s Show, που οδηγήθηκε από το δικαστήριο με χειροπέδες, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και 30 ετών.
Τρεις γυναίκες, όλες πρώην μέλη της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας, κατηγόρησαν τον ηθοποιό για σεξουαλική επίθεση στο σπίτι του στο Χόλιγουντ την περίοδο 2001-03.
Οι εισαγγελείς υποστήριξαν ότι ο Μάστερσον είχε βασιστεί στην ιδιότητά του ως εξέχων Σαηεντολόγος για να αποφύγει την ευθύνη.
Η επιτροπή των ενόρκων, αποτελούμενη από επτά γυναικες και πέντε άνδρες δεν μπόρεσε να καταλήξει σε ετυμηγορία για μια τρίτη κατηγορία μετά από μια εβδομάδα διαβουλεύσεων, καταλήγοντας σε αδιέξοδο στο 8-4.
Ένα από τα θύματά του, που βιάστηκε το 2003, είπε σε δήλωση που επικαλείται το Associated Press: «Βιώνω μια σύνθετη σειρά συναισθημάτων – ανακούφιση, εξάντληση, δύναμη, θλίψη – γνωρίζοντας ότι ο θύτης μου, ο Ντάνι Μάστερσον, θα αντιμετωπίσει την ευθύνη. για την εγκληματική του συμπεριφορά».
Η σύζυγος του Μάστερσον, η ηθοποιός και μοντέλο Μπιζού Φίλιπς, έκλαψε καθώς τον οδηγούσαν στη φυλακή, αναφέρει το CBS News. Άλλες συγγενείς και φίλοι έμειναν αποσβολωμένοι.
Ένα άλλο ένορκο δικαστήριο σε μια προηγούμενη δίκη δεν κατάφερε να καταλήξει σε ετυμηγορία τον Δεκέμβριο του 2022. Οι εισαγγελείς επέλεξαν να ξαναδικάσουν τον Μάστερσον και αυτή τη φορά ο δικαστής επέτρεψε στους δικηγόρους να παρουσιάσουν νέα στοιχεία που είχαν αποκλειστεί από την πρώτη δίκη.
Αν και ο ηθοποιός δεν κατηγορήθηκε για ναρκωτικές ουσίες στα θύματά του, το δικαστήριο άκουσε τη μαρτυρία ότι οι γυναίκες είχαν λάβει μια δόση ναρκωτικής ουσίας πριν βιαστούν από τον Μάστερσον.
Ο Μάστερσον κατηγορήθηκε για πρώτη φορά για βιασμό το 2017 κατά τη διάρκεια του κινήματος #MeToo. Απάντησε λέγοντας ότι δεν είχε κατηγορηθεί ή καταδικαστεί για αδίκημα και ότι στο κλίμα της εποχής « σε κάνει να φαίνεται σαν να θεωρείσαι ένοχος τη στιγμή που κατηγορείσαι».
Οι κατηγορίες προέκυψαν μετά από τριετή έρευνα από το αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες. Οι εισαγγελείς δεν κατέθεσαν κατηγορίες σε άλλες δύο υποθέσεις λόγω ανεπαρκών αποδεικτικών στοιχείων και λήξεως της παραγραφής.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, οι εισαγγελείς υποστήριξαν ότι η Εκκλησία της Σαηεντολογίας είχε βοηθήσει να συγκαλύψει τις επιθέσεις – έναν ισχυρισμό που η οργάνωση αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Την εποχή των επιθέσεων, ο Μάστερσον και οι τρεις κατήγοροί του ήταν Σαηεντολόγοι. Πολλές από τις γυναίκες είπαν ότι χρειάστηκαν χρόνια για να εμφανιστούν, επειδή οι αξιωματούχοι της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας τις αποθάρρυναν να αναφέρουν τον βιασμό στην αστυνομία.
Αντίθετα, αναγκάστηκαν να βασιστούν στο «εσωτερικό σύστημα δικαιοσύνης» της Εκκλησίας, είπαν οι εισαγγελείς.
Οι αξιωματούχοι της Σαηεντολογίας είπαν σε μια επιζήσασα ότι θα την έδιωχναν από την Εκκλησία, εκτός αν υπογράψει συμφωνία μη αποκάλυψης και αποδεχτεί την πληρωμή 400.000 δολαρίων σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Η δικαστής Σαρλαίν Ολμέντο επέτρεψε και στις δύο πλευρές να συζητήσουν το δόγμα και τις πρακτικές της Σαηεντολογίας.
Αλλά ο αναπληρωτής εισαγγελέας Άριελ Άνσον είπε στους ενόρκους κατά τη διάρκεια της δίκης: «Η Εκκλησία δίδαξε στα θύματά της: «Ο βιασμός δεν είναι βιασμός, εσείς το προκαλέσατε και πάνω απ’ όλα, δεν επιτρέπεται ποτέ να πάτε στις αρχές επιβολής του νόμου».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, η υπεράσπιση προσπάθησε να υπονομεύσει την αξιοπιστία των “Jane Does”, όπως χαρακτήρισε τα θύματα, εστιάζοντας στις ασυνέπειες στη μαρτυρία τους και στην υποτιθέμενη ώθησή τους να πάρουν “εκδίκηση” εναντίον της πρώην Εκκλησίας τους.
Κατά τη διάρκεια των τελικών συζητήσεων, ο δικηγόρος υπεράσπισης του Masterson είπε για τους επιζώντες: «Αν ψάχνετε για κίνητρα για τους οποίους οι άνθρωποι δεν είναι ειλικρινείς… υπάρχουν κίνητρα παντού».
Αν και η Εκκλησία της Σαηεντολογίας δεν ήταν κατηγορούμενος στην υπόθεση, πριν ξεκινήσουν οι τελικές συζητήσεις, ένας δικηγόρος με δεσμούς με την Εκκλησία έστειλε email στο γραφείο του εισαγγελέα της περιοχής για να παραπονεθεί για τον τρόπο με τον οποίο απεικονιζόταν η Εκκλησία κατά την επανάληψη της δίκης.
Η υπεράσπιση υποστήριξε επίσης ότι η κατηγορούσα αρχή είχε βασιστεί σε μεγάλο βαθμό σε μαρτυρίες για ναρκωτικά επειδή δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για οποιαδήποτε βία ή σεξουαλική επίθεση.
Οι δικηγόροι του Μάστερον προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κηρύξουν μια κακοδικία.
