Μια γυναίκα στην Αγγλία καταδικάστηκε σήμερα σε φυλάκιση 28 μηνών, αφού καταδικάστηκε για παράνομη έκτρωση κατά τη διάρκεια του πρώτου λοκντάουν.
Η γυναίκα, που προτιμάται να μην κατονομαστεί, δήλωσε ένοχη νωρίτερα αυτό το έτος για την πραγματοποίηση παράνομης έκτρωσης, σύμφωνα με τον νόμο του 1861 για τα αδικήματα κατά του ατόμου.
Αρχικά είχε κατηγορηθεί για «σκόπιμη καταστροφή βιώσιμου αγέννητου παιδιού», ένα αδίκημα βάσει του νόμου περί βρεφικής ζωής του 1929, όταν εμφανίστηκε ενώπιον του Ειρηνοδικείου του Βόρειου Σταφορντσάιρ τον Ιούλιο του 2022, αλλά οι εισαγγελείς δέχτηκαν αργότερα μια δήλωση ενοχής, που θεωρείται πιο ήπια. Και οι δύο, όμως, επισύρουν μέγιστη ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Ο Ρόμπερτ Πράις, που ασκούσε τη δίωξη, είπε στο δικαστήριο ότι η κατηγορούμενη είχε πει ψέματα στη Βρετανική Συμβουλευτική Υπηρεσία Εγκυμοσύνης (BPAS) – έναν νόμιμο πάροχο αμβλώσεων – για να αποκτήσει φάρμακο για τις αμβλώσεις τον Μάιο του 2020, κατά τη διάρκεια του πρώτου λοκντάουν. Το BPAS πίστευε ότι ήταν έγκυος κάτω των οκτώ εβδομάδων, είπε.
Ένας νόμος έκτακτης ανάγκης που ψηφίστηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου λοκντάουν για να επιτρέψει την εξ αποστάσεως παροχή φροντίδας για τις αμβλώσεις στις γυναίκες κατά τις πρώτες 10 εβδομάδες της εγκυμοσύνης τους, προέβλεπε ότι από με μια εξ αποστάσεως συνεννόηση, θα μπορούσαν να αποσταλούν χάπια για την άμβλωση για να ληφθούν στο σπίτι.
Ο Πράις είπε στο δικαστήριο ότι η γυναίκα, η οποία έχει ήδη άλλα παιδιά, είχε πει ψέματα στο BPAS για το πόσο προχωρημένη ήταν η εγκυμοσύνη της και ότι οι αναζητήσεις της στο Διαδίκτυο σχετικά με τον τρόπο πρόκλησης αποβολής έδειξαν ότι γνώριζε ότι είχε ξεπεράσει το νόμιμο για εκτρώσεις όριο των 24 εβδομάδων.
Γιατροί κλήθηκαν στο σπίτι της γυναίκας αφού γέννησε ένα νεκρό έμβρυο που αργότερα εκτιμήθηκε ότι ήταν μεταξύ 32 και 34 εβδομάδων κύησης. Είπε στους παραϊατρικούς ότι πίστευε ότι είχε μια αποβολή στα τέλη του 2019 και δεν ήταν πλέον έγκυος, αλλά ότι «η κοιλιά της συνέχιζε να μεγαλώνει».
Η γυναίκα –η οποία εξακολουθεί να χρειάζεται υποστήριξη από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας τρία χρόνια μετά την έκτρωση– έγραψε γράμματα στα παιδιά της, εξηγώντας τι είχε κάνει σε περίπτωση που δεν επέστρεφε από το δικαστήριο σήμερα, είπε δικηγόρος στον δικαστή, ζητώντας να εξεταστεί το ενδεχόμενο επιβολής ποινής με αναστολή και όχι άμεσης κράτησης για να αποφευχθούν οι επιζήμιες επιπτώσεις στην οικογένεια.
Καταδικάζοντας την γυναίκα, ο δικαστής Πέπερολ περιέγραψε την υπόθεση ως «τραγική», αλλά είπε ότι η ισορροπία «μεταξύ των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων μιας γυναίκας και των δικαιωμάτων του αγέννητου εμβρύου της» είναι ένα «συναισθηματικό» ζήτημα και ότι είναι δουλειά του Κοινοβουλίου και όχι των δικαστηρίων να την καθορίσουν.
Παρά την παραδοχή της ενοχής εκ μέρους της κατηγορούμενης, ο δικαστής είπε ότι δεν μπορούσε να επιβάλει ποινή με αναστολή επειδή η ομολογία δεν ήρθε με την πρώτη ευκαιρία, κατά τη διάρκεια μιας προηγούμενης εμφάνισης στο δικαστήριο, κάτι που συνιστά μία από τις «πολλές τραγωδίες σε αυτή την υπόθεση», είπε στη γυναίκα.
Ο δικαστής αποδέχτηκε ότι η γυναίκα ένιωθε «βαθιά και γνήσια τύψεις» και ότι βρισκόταν σε «συναισθηματική αναταραχή» τη στιγμή της έκτρωσης. Δέχτηκε επίσης ότι την μάστιζαν οι εφιάλτες με το πρόσωπο του νεκρού μωρού της και ένιωθε ένα βαθύ συναισθηματικό δέσιμο με το παιδί.
