«Την πρώτη μου φορά που βγήκα σε ανοιχτό χώρο, ένιωσα δέος καθώς αντίκρισα τον ανοιχτό ουρανό. Ήταν ένα θέαμα που δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου, καθώς τα παλιά μου “σπίτια” δεν είχαν παράθυρο στον ουρανό.
Μου αρέσει ο ήλιος, μου αρέσει ο γαλάζιος ουρανός, μου αρέσει το γρασίδι και τα δέντρα. Μου αρέσει να εξερευνώ το νησί και να χαλαρώνω όπου και όποτε το θελήσω. Μου αρέσει η ζωή και απολαμβάνω να ζω με τη νέα μου οικογένεια μακριά από τα εργαστήρια και τα κλουβιά των ανθρώπων.
Είμαι η Βανίλα. Είμαι 28 χρονών και είμαι ελεύθερη».
Αυτά θα μπορούσε να είναι τα αληθινά λόγια της 28χρονης χιμπατζή,Βανίλα, εάν μπορούσε η γλώσσα της να γίνει κατανοητή από τους ανθρώπους-βασανιστές της.
Η Βανίλα έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στα κλουβιά ενός βιολογικού ερευνητικού εργαστηρίου της Νέας Υόρκης ως πειραματόζωο. Υπέμεινε για δεκαετίες πόνους, φόβο, φρικτό εγκλεισμό σε άθλιες συνθήκες, ατέλειωτα πειράματα στο δόλιο κορμί της.
Ωστόσο, ο εφιάλτης έμελλε να έχει ευτυχισμένο τέλος, όταν οι άνθρωποι της φιλοζωικής οργάνωσης, Save The Chimp, την απελευθέρωσαν πριν λίγους μήνες και την άφησαν να ζήσει ελεύθερη σε ένα μικρό νησί 3 στρεμμάτων στη Φλόριντα των ΗΠΑ μαζί με άλλους χιμπατζήδες.
Το πρώτο που έκανε όταν την απελευθέρωσαν ήταν, όντως, να κοιτάξει με δέος, τον απέραντο γαλάζιο ουρανό που δεν είχε ξαναδεί ως τότε στη μαρτυρική ζωή της.
