«Κάποιοι θα ήθελαν να δουν μία ρήξη ανάμεσα στην Ιταλία και την Πολωνία, αλλά δεν είναι έτσι. Εκείνο που μας ενώνει είναι η καλύτερη συνταγή για να αντισταθούμε στην παράνομη μετανάστευση και να κάνουμε απρόσβλητα τα εξωτερικά μας σύνορα», δήλωσε η νεοφασίστρια πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, στη συνάντησή της στη Βαρσοβία με τον Πολωνό ομόλογο και ομοϊδεάτη της Ματέους Μοραβιέτσκι. Κι εν μέρει η δήλωση της Μελόνι είναι αληθής, καθώς τις δύο κυβερνήσεις τις συνδέουν πολλά περισσότερα, απ’ όσα φαινομενικά και μόνο τεχνικά τις χωρίζουν.
Γιατί ναι μεν η άρνηση της Πολωνίας στο σχέδιο για την πολιτική αλληλεγγύης προς τα κράτη εισόδους των προσφύγων και μεταναστών στην πρόσφατη σύνοδο του Συμβουλίου της Ε.Ε. μοιάζει να πλήττει την Ιταλία, όμως στην ουσία της η απροθυμία να μοιρασθεί το βάρος των εισερχομένων ουσιαστικά ενδυναμώνει τα απάνθρωπα επιχειρήματα της Μελόνι και της προσφέρει ακόμη ένα διπλωματικό χαρτί απέναντι στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική και δικαιολογεί την πολιτική της των «κλειστών λιμανιών». Άλλωστε και στη συνάντηση της Βαρσοβίας, οι δύο ηγέτες επανέλαβαν τις κοινές, ταυτόσημες, απόψεις τους για την προστασία της εθνικής ταυτότητας, της «αγνότητας» του κράτους και της προστασίας των συνόρων του από την «επέλαση των βαρβάρων» που απειλούν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Οι δύο ηγέτες εξάλλου έχουν μέγιστο συμφέρον να βαδίσουν μαζί στην πορεία προς την κατάκτηση της Ευρώπης και των θεσμών της Ε.Ε.. Από καιρό η Πολωνία έχει αναρριχηθεί στην κεφαλή των χωρών που αντιτίθενται στις ευρωπαϊκές αποφάσεις, που θίγουν την όποια εθνικιστική, λαϊκιστική και σκοταδιστική πολιτική. Ένα στρατόπεδο στο οποίο εντάσσεται σαφώς και η Μελόνι, που όμως έχει το πλεονέκτημα να δείχνει μία διαλλακτικότερη στάση και να πείθει την Ε.Ε. ότι συμπλέει με τις θέσεις της. Βέβαια και ο Μοραβιέτσκι, μόλο που αμφισβητεί τις Βρυξέλλες, δεν έχει δει τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις να μειώνονται -έστω και αν τα ευρωπαϊκά όργανα τον καταδικάζουν για τους νόμους κατά των αμβλώσεων κλπ. .Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τον Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία.
Βέβαια οι δύο χώρες, ιδίως μετά την έναρξη της σύρραξης στην Ουκρανία, ως σημαιοφόροι του πολέμου και στρατιωτικοί τοποτηρητές των ΗΠΑ κι αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ στην πολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, δεν είναι αμελητέες ποσότητες πλέον μέσα στην Ε.Ε.. Η Μελόνι, με τις ευλογίες των Αμερικανών, επιταχύνει τη δημιουργία νέων αξόνων επιρροής στην Ε.Ε., έναν σε επίπεδο αποφάσεων με το Βερολίνο και έναν δεύτερο όσον αφορά την πολιτική επιρροή με τις χώρες του Βίζεγκραντ. Η άνοδος της ακροδεξιάς -ιδίως εάν επικυρωθεί με μία είσοδο στην ισπανική κυβέρνηση του Vox μετά τις εκλογές της 23ης Ιουλίου- έχει δημιουργήσει ένα αντίπαλο δέος στο ΕΛΚ, που προσπαθεί να συγκλίνει με τους φιλελεύθερους σε μία σειρά από θέματα. Χωρίς όμως τούτο και να αποκλείει μία σύγκλιση σε ένα πιο μετριοπαθές επίπεδο και με τα ακροδεξιά κόμματα που θα εξοβελίζει τον προοδευτικό χώρο από κάθε παρέμβαση και παρεμβολή στις ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Άλλωστε, όπως έχουν αποδείξει όλα τούτα τα ακροδεξιά κόμματα στις κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης, με εξαίρεση την εθνικιστική και ρατσιστική ρητορεία τους, έχουν εφαρμόσει κατά γράμμα τη νεοφιλελεύθερη γραμμή, με την εργασιακή απορρύθμιση, τις μισθολογικές ανισότητες και την υποτέλεια στα μεγάλα μονοπώλια. Μία γραμμή που ακολουθεί κατά γράμμα και η Μελόνι (βλέπε εργασιακό, κόψιμο εγγυημένου εισοδήματος, αύξηση εξοπλισμών, κλπ). Αυτά τα καθεστώτα αποτελούν την καλύτερη απόδειξη του πώς η ακροδεξιά και ο απολυταρχισμός της «τάξης κι ασφάλειας» που ξέρει να εφαρμόζει είναι ο καλύτερος ιμάντας μεταφοράς της καπιταλιστικής ηγεμονίας στην κοινωνία. Οι συνθήκες ανταγωνισμού και εργασιακής αβεβαιότητας και «πλαστικότητας» που δημιουργούν, χωρίς κοινωνικές πρόνοιες, επικαλύπτονται με την εθνικιστική και τη ρατσιστική ιδεολογία. Οι σχεδόν 900.000 άνθρωποι που θα προστεθούν στις ορδές των φτωχών στην Ιταλία μετά την αφαίρεση του Εγγυημένου Επιδόματος και του ταμείου ανεργίας εάν δεν δεχθούν την οποιαδήποτε (υποαμοιβόμενη) δουλειά, ιδίως οι νέοι, καλούνται από την κυβερνητική προπαγάνδα να αντιμετωπίζουν τους ξένους και τους μετανάστες ως εχθρούς του έθνους.
Και η επίσκεψη της Μελόνι στη Βαρσοβία τούτον τον στόχο είχε. Με αφορμή τη σύνοδο του ευρωπαϊκού φορέα των ακροδεξιών κομμάτων ECR και με στόχο να συγκροτηθεί η πολιτική ατζέντα και στρατηγική για τις προσεχείς Ευρωεκλογές, η Μελόνι απέβλεπε να οργανώσει σε ένα κοινό πρόγραμμα τις χώρες και τα κόμματα που το απαρτίζουν και στηρίζουν τη δική της υποψηφιότητα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως η ίδια τόνισε, «εάν κερδίσουν οι φίλοι μας του Vox» (που όπως τόνισε η προεκλογική εκστρατεία τους θυμίζουν το (δικό της) Αδέλφια της Ιταλίας), τότε η ευρω-ομάδα τους θα έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στην ήπειρο, που θα ανοίξει τον δρόμο για την παλιννόστηση των αξιών της (χριστιανικών και λευκών βεβαίως, βεβαίως) και το κλείσιμο των συνόρων της.
Με τη Γαλλία να φλέγεται από τις εξεγέρσεις -με φόντο τα περιθωριοποιημένα προάστια των μεταναστών- και τη Μεσόγειο να γίνεται καθημερινά προσκήνιο στις αλλεπάλληλες τραγωδίες των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, το θέμα αυτό θα αποτελέσει τη Λυδία Λίθο για τις Ευρωεκλογές και φυσικά τον πολιορκητικό κριό των ακροδεξιών κομμάτων για την επιτυχία τους σε αυτές. Και όσο οι ακροδεξιές κυβερνήσεις εντείνουν την πολεμική τους στην πολιτική των Βρυξελλών για την υποδοχή και το άσυλο, τόσο η δημοτικότητά τους ανεβαίνει.
Ο Μοραβιέτσκι το γνωρίζει καλά και διαρκώς εντείνει την αντιπαράθεση με τις Βρυξέλλες, βάζοντας στην πλάστιγγα τη λαϊκή βούληση και τις κοινοτικές οδηγίες. Για να φέρει προ αδιεξόδου τις Βρυξέλλες, δίνοντας προσχηματικά «τον λόγο στον λαό», ο Μοραβιέτσκι ανακοίνωσε πως οι επόμενες Ευρωεκλογές θα συνδυασθούν με ένα δημοψήφισμα για τη μετανάστευση. «Όσο το PiS (το κόμμα του) είναι στην εξουσία, δεν θα επιτρέψουμε σε παράνομους μετανάστες να εισέλθουν στην Πολωνία χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη συγκατάθεσή μας, εν αγνοία μας», τόνισε ο ίδιος. Βέβαια, στο σχέδιο του να καλέσει τους Πολωνούς να απαντήσουν στο δημοψήφισμα σε μία απλή ερώτηση, εάν θέλουν μετανάστες ή όχι, υπάρχουν και άλλες προτάσεις, που θα ενισχύσουν την απόρριψη της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Και τούτο γιατί υπάρχουν ακόμη πιο ακροδεξιά κόμματα στην Πολωνία από εκείνο του Μοραβιέτσκι. Όπως το Konfederacja του σκληροτράχηλου Κριστόφ Μπόζακ που θέλει το δημοψήφισμα να περιλαμβάνει τέσσερα ερωτήματα που δε θα αφήνουν κανένα περιθώριο μη πατριωτικής ψήφου: α) Δέχεστε τις κοινωνικές παροχές σε μετανάστες που δεν είναι πολίτες της ΕΕ; β)Υποστηρίζετε την καταβολή της ελάχιστης πολωνικής σύνταξης γήρατος σε μετανάστες σε περίπτωση που ο μετανάστης δεν έχει καταβάλει συνταξιοδοτικές εισφορές στο ZUS ή σε άλλη αρμόδια αρχή κοινωνικής ασφάλισης στην Πολωνία ανάλογη με την περίοδο που δίνει το δικαίωμα στους Πολωνούς να λάβουν τέτοιο επίδομα; γ) Δέχεστε την εισαγωγή διευκολύνσεων και απλοποιήσεων στο θέμα των αδειών διαμονής στην Πολωνία για μετανάστες από χώρες διαφορετικές πολιτισμικά από την Πολωνία, πχ ισλαμικές χώρες; Δέχεστε το σχέδιο του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο προϋποθέτει την είσοδο στην Πολωνία τουλάχιστον 400.000 μεταναστών ετησίως;
Η προσπάθεια του ακροδεξιού ηγέτη να ριζοσπαστικοποιήσει την πρόθεση του Μοραβιέτσκι και να αμφισβητήσει το PiS στα καυτά θέματα δεν είναι παρά ακόμη ένα δόλωμα του Konfederacja να σύρει την κυβέρνηση στα κύρια σημεία της εθνικιστικής ατζέντας της και να επιτύχει μία πιθανή σύγκλιση στην επόμενη Βουλή (Sejm). Αλλά το PiS δεν φαίνεται να δέχεται το δόλωμα, επιμένοντας στο ένα και μοναδικό ερώτημα και την αποβλεπτικότητα του δημοψηφίσματος να εμποδίσει την εφαρμογή της ευρωπαϊκής πολιτικής ma non troppo, χωρίς όμως άσκοπους εξτρεμισμούς. Άλλωστε, ο στόχος είναι η ευρωπαϊκή ηγεμονία μέσα από την εκλογική πλειοψηφία και που δεν αποσκοπεί στην τρομοκράτηση των ψηφοφόρων, οι οποίοι θέλουν μεν «σταθερότητα, τάξη, ασφάλεια, ταυτότητα» αλλά χωρίς οι τρόποι επιβολής τους να θυμίζουν αμαρτωλές εποχές.
Εν τω μεταξύ, η αντιπολίτευση προσπαθεί να μποϊκοτάρει το δημοψήφισμα ζητώντας από τους ψηφοφόρους της να μην πάρουν το ψηφοδέλτιο του δημοψηφίσματος, ακυρώνοντάς το αποτέλεσμά του λόγω αποχής. Στόχος δύσκολος με δεδομένο τον υπερσυντηρητικό αέρα που πνέει στη χώρα, ιδίως μετά την ανάφλεξη της σύρραξης στην Ουκρανία, που πύργωσε την πολεμόχαρη διάθεση και τον αλυτρωτισμό απέναντι στη Ρωσία.
Αλλά, τα προγραμματικά θέματα της συνόδου του ECR για την κοινή πολιτική των υπερσυντηρητικών κομμάτων δεν εξαντλούνται μόνον στο μεταναστευτικό. Άλλωστε εκείνο που τα συνδέει, πέρα από τις εθνικές ιδιαιτερότητες, είναι η προγραμματική σύγκλιση σε μία σειρά από «θεμελιώδεις αξίες»: την οικογένεια, την εκπαίδευση, την κουλτούρα. Όπως και για μία σειρά από οικονομικές επιλογές της Ε.Ε. που κατά τη γνώμη τους αλλοιώνουν τη φύση και τους σκοπούς της ανάπτυξης. Τα κόμματα αυτά θεωρούν πως η ευημερία των πολιτών έχει πέσει θύμα του «ιδεολογικού ριζοσπαστισμού» όσον αφορά τα θέματα του περιβάλλοντος, με μεγάλες επιπτώσεις στο οικονομικό, παραγωγικό και ενεργειακό σύστημα της Ε.Ε. και θέλουν να διορθώσουν αυτήν την ανορθογραφία.
Άλλωστε η Μελόνι στη συνάντησή της με τον Μοραβιέτσκι ήταν σαφής: οι (υπερ)συντηρητικοί θα πρέπει να αντιτάξουν τον πραγματισμό στην «ουτοπία της Αριστεράς» και στην ιδεολογία «των υπερ-οικολόγων που επιταχύνουν την ψήφιση ορισμένων νομοθετημάτων επειδή φοβούνται πως μετά τις εκλογές δεν θα μπορούν πλέον να το κάνουν». Η Ιταλίδα ακροδεξιά πολιτικός έχει φυσικά υπ’ όψη της το παράδειγμα της Ισπανίας, όπου η επιρροή του Vox στις τοπικές κυβερνήσεις έχει ανατρέψει την πολιτική στην οικολογική προστασία, αλλά και στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την υγεία.
«Σήμερα μπορούμε να το μεταδώσουμε σε πολλούς άλλους ανθρώπους με τη δύναμη αυτού που επιδεικνύουμε, με τη δύναμη της σοβαρότητας των ιδεών μας. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, πρέπει να συνεργαστούμε, να συγκεντρώσουμε όλα τα κόμματα που είναι συμβατά με το όραμά μας, με την ιδέα μας για την Ευρώπη, αλλά πρέπει να εργαστούμε πάνω από όλα για να δυναμώσουμε την οικογένειά μας», τόνισε η Μελόνι, σαλπίζοντας το μήνυμα της κοινής πορείας.
Ό,τι κι αν συμβεί «οι συντηρητικοί θα πρέπει να δείξουμε αποφασιστικότητα στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές και σας εγγυώμαι ότι είμαι και προσωπικά συγκεντρωμένη σε αυτόν τον στόχο, διότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι προκλήσεις που δεν μπορούν να περιμένουν, οι οποίες χρειάζονται την πραγματιστική προσέγγιση των συντηρητικών σε άξονα 360 μοιρών», τόνισε η πρόεδρος του ECR.
Η ακροδεξιά Συντηρητική Διεθνής, που έχει καταβολάδες όχι μόνον στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά απλώνεται και στον υπόλοιπο κόσμο, δείχνει πως ξέρει να οργανώνεται και να προωθεί τον σκληρό πυρήνα των αξιών της, παρά τις επιμέρους διαφορές της, επιδιώκοντας μία καθολική επικράτηση. Και κυρίως αποδεικνύει πως ξέρει να κινείται στρατηγικά, εκμεταλλευόμενη τα κενά που γεννά η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση της Ε.Ε. στους ευαίσθητους τομείς που νοιάζουν την κοινωνία, απαλλοτριώνοντας τις ανθρωπιστικές χειραφετητικές αξίες -που με αγώνες και αίμα, εμπεδώθηκαν στην ήπειρο-με μία δημαγωγική και σκοταδιστική εικόνα για το έθνος-φρούριο και τον υποτελή άνθρωπο-μάζα, με όχημα την ιδεολογία και τη μισαλλοδοξία.
