Τη σφραγίδα εργοδοτικών συμφερόντων συγκεκριμένων κλάδων, όπως ο τουρισμός, ο επισιτισμός, η βιομηχανία και -κατά περίπτωση- οι υπηρεσίες, φέρουν τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του νέου εργασιακού νομοσχεδίου.
Πρόκειται για έξι ανατροπές στην κατανομή του ωραρίου εργασίας, τόσο σε εβδομαδιαίο όσο και σε ετήσιο επίπεδο. Τυπικά, η εβδομαδιαία πενθήμερη 40ωρη εργασία διατηρείται. Βαλσαμωμένη.
Γύρω από αυτήν, χτίζεται τόσο σήμερα όσο και τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ένα ολόκληρο οικοδόμημα ευέλικτης εργασίας. Ζωντανό και επίκαιρο.
Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, θεσμοθετήθηκε η μερική απασχόληση. Δικαιολογία των τότε κυβερνώντων ήταν η παροχή της δυνατότητας σε μητέρες να απασχοληθούν τρεις ή τέσσερις ώρες ημερησίως, προκριμένου να εισφέρουν στα οικονομικά της οικογένειας!
Ακολούθησαν και νέες μορφές εργασίας, με δικαιολογία την ανάγκη των φοιτητών να εργαστούν παράλληλα με τις σπουδές τους!
Στη συνέχεια, επιβλήθηκε η δεκάωρη εργασία ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν για έξι μήνες τον χρόνο να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη συμμετοχή στην οικογενειακή ζωή ή να μαζέψουν τις ελιές τους!
Και φθάσαμε στο σήμερα, με δικαιολογία την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας….
Αναλυτικότερα η νέα νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, προβλέπει:
1. Την απασχόληση και 6η ημέρα, με τον χρόνο εργασίας να μην ξεπερνά τις οκτώ ώρες και αμοιβή προσαυξημένη κατά 40%.
2. Δοκιμαστική περίοδο εργασίας έξι μηνών, η οποία αν δεν οδηγήσει σε πρόσληψη κλείνει με απομάκρυνση του εργαζόμενου χωρίς αποζημίωση. Αν ο εργαζόμενος προσληφθεί, δικαιούται αποζημίωση μετά τη συμπλήρωση ενός έτους, χωρίς ωστόσο να υπολογίζεται στο τελικό ποσό το εξάμηνο της δοκιμαστικής εργασίας.
3. Την παράλληλη απασχόληση του εργαζόμενου σε άλλον εργοδότη. Ως ανώτατο όριο απασχόλησης «φωτογραφίζονται» οι 12 με 13 ώρες, καθώς ισχύει η πρόβλεψη για 11 ώρες ανάπαυσης κατ’ ελάχιστον ανά 24ωρο.
4. Τη δυνατότητα των εργοδοτών να κάνουν χρήση των νέων συμβάσεων μηδενικών ωρών απασχόλησης. Ο εργαζόμενος ειδοποιείται σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 ωρών, αμείβεται βάσει ελάχιστου ωρών εργασίας, έχει δικαίωμα να αρνηθεί, ενώ σε περίπτωση ακύρωσης σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 ωρών, πληρώνεται κανονικά.
5. Τη διευθέτηση του ωραρίου (10ωρη απασχόληση για συγκεκριμένο διάστημα και ρεπό ή άδεια χωρίς αποδοχές για αντίστοιχο διάστημα εντός του συμφωνημένου χρόνου) με ατομική σύμβαση μεταξύ εργαζόμενου -εργοδότη χωρίς να απαιτείται προηγούμενο αίτημα του εργαζόμενου.
6. Τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις που εντάσσονται εθελοντικά στο σύστημα της ψηφιακής κάρτας εργασίας να απαλλάσσονται από την προαναγγελία των υπερωριών στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ.
Σύμφωνα με εργατολόγους και συνδικαλιστές, η πλέον θολή μεταξύ των ρυθμίσεων, είναι η πρώτη. Κι αυτό διότι προκαλεί ντόμινο επιπτώσεων, πέραν του προφανούς: Εργασία έξι μέρες την εβδομάδα.
Με τη ρύθμιση:
- Καταργείται στην πράξη το όριο των 150 ωρών υπερωριακής εργασίας, ετησίως.
- Η πρόσθετη αμοιβή για υπερωριακή εργασία υποχωρεί στο 40%, όταν σήμερα η αμοιβή για την πέραν των 150 ωρών ετησίως νόμιμη υπερωριακή απασχόληση είναι 60% επί του καταβαλλόμενου ωρομισθίου και φθάνει το 120% για παράνομη υπερωρία (όταν δηλαδή δεν τηρηθούν οι προϋποθέσεις που προβλέπει η νομοθεσία).
- Ανατρέπεται η πρόβλεψη για ανώτερη μέση, ανά 4μηνο, απασχόληση 48 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών και της υπερεργασίας.
Το μήνυμα προς την αγορά είναι σαφές: Σας παρέχουμε φθηνότερους, ευέλικτους εργαζόμενους. Δώστε στο κράτος εισφορές.
Κοινός παρονομαστής, ο κόπος του εργαζόμενου, ενώ από την εξίσωση απουσιάζει το συμφέρον του….
Διαβάστε επίσης:
