Το μέλλον εκατομμυρίων παιδιών κινδυνεύει καθώς όλο και περισσότερα παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο για να δουλέψουν, δήλωσε στο BBC ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO).
Ο Ζιλμπέρ Ουνγκμπό, γενικός διευθυντής του οργανισμού ILO των Ηνωμένων Εθνών, τόνισε ότι υπάρχει μια «οπισθοδρόμηση» σε περιοχές σε όλο τον κόσμο λόγω των παγκόσμιων οικονομικών προβλημάτων. Από τις χειρότερες μορφές εργασίας είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση, σημείωσε ο γενικός διευθυντής του ILO και απηύθυνε έκκληση για επείγουσα δράση κατά της παιδικής εργασίας.
«Η πανδημία του κορονοϊού σε συνδυασμό με την άνοδο του πληθωρισμού και του κόστου ζωής έκανε τα πράγματα χειρότερα», είπε. «Αν δεν δράσουμε τώρα, αν δεν ενεργήσουμε αποφασιστικά και γρήγορα, το πρόβλημα θα συνεχίσει να επιδεινώνεται».
Στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον ΟΗΕ στις αρχές του 2020 διαπίστωσαν, ότι περίπου 160 εκατομμύρια παιδιά υποβάλλονται σε παιδική εργασία ενώ η πρόοδος για τον τερματισμό του φαινομένου σταμάτησε το 2020 για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια. Ο κ. Ουνγκμπό, πρώην πρωθυπουργός του Τόγκο, υποστήριξε ότι τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η τάση συνεχίζεται.
Για ορισμένες οικογένειες, η αύξηση του κόστους διαβίωσης, εν μέρει λόγω και της αύξησης των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας που προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάνει τη διαφορά «ανάμεσα στο να έχουν ένα γεύμα την ημέρα ή όχι», εξήγησε ο ίδιος αξιωματούχος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό οδηγεί στη «χειρότερη μορφή παιδικής εργασίας», όπου οι γονείς ωθούν τα παιδιά τους στη σεξουαλική εργασία.
Στην παραλιακή πόλη Μομπάσα στη νοτιοανατολική Κένυα, ένα 14χρονο κορίτσι είπε στο BBC, ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να ψάξει για δουλειά, καθώς η μητέρα της πάλευε για να καλύψει τα έξοδα για τις καθημερινές τους ανάγκες, όπως το φαγητό και τα σχολικά δίδακτρα για εκείνη και τα δύο αδέρφια της. Για να βγάλει χρήματα, η 14χρονη είπε ότι «κοιμόταν με άντρες και έπλενε ρούχα». Όταν πηγαίνει στο σχολείο, πρόσθεσε, ότι αισθάνεται τόσο πεινασμένη που «δεν μπορεί να πάρει το στυλό στα χέρια της για να γράψει».
Μιλώντας από το μικρό τους σπίτι, η μητέρα της δήλωσε ότι «δεν ήταν εύκολο να πεις σε ένα παιδί να κάνει κάτι τέτοιο». Αλλά εξήγησε ότι δεν ήταν σε θέση να συντηρήσει την οικογένειά της, αφού έχασε τη δουλειά της κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τώρα παλεύει καθημερινά για τα προς το ζην πλένοντας ρούχα. «Είμαι πολύ δυστυχισμένη. Θα ήθελα το παιδί μου να πηγαίνει σχολείο όπως τα άλλα παιδιά, για να βρει μια καλή δουλειά που θα το βοηθήσει στο μέλλον, αλλά επειδή δεν έχω κανένα μέσο αναγκάζεται να κάνει αυτό το πράγμα».
Ο κ. Ουνγκμπό δήλωσε, ότι η αύξηση της παιδικής εργασίας παρατηρείται σε χώρες χαμηλού-μεσαίου και υψηλού εισοδήματος, καθώς και σε τομείς όπως η γεωργία, τα ορυχεία και οι κατασκευές. «Σαφώς βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή», είπε, προσθέτοντας ότι «η φτώχεια είναι η βασική αιτία».
Οι ακριβείς συνθήκες για την αύξηση της παιδικής εργασίας ποικίλλουν από χώρα σε χώρα, αλλά το διεθνές ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά (UNICEF) εμμένει, ότι ο πληθωρισμός και το αυξανόμενο κόστος ζωής είναι μια «καθολική ανησυχία» που επηρεάζει τα παιδιά με διάφορους τρόπους. «Πολλές οικογένειες από απελπισία πρέπει να καταφύγουν σε πραγματικά αδύνατες επιλογές και αρνητικές στρατηγικές αντιμετώπισης που επηρεάζουν τα παιδιά τώρα και μακροπρόθεσμα», δήλωσε η κα. Ρόσι, διευθύντρια του προγράμματος κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής προστασίας της Unicef.
Στην πόλη Σιδώνα του νότιου Λιβάνου, παιδιά είπαν ότι εγκατέλειψαν το σχολείο για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. «Όταν ήμουν στο σχολείο ονειρευόμουν να γίνω δασκάλα. Τώρα όμως σταμάτησα να ονειρεύομαι», είπε στο BBC η 14χρονη Άλαα, η οποία εργάζεται καθαρίζοντας σπίτια.
Σύμφωνα με τη Unicef περισσότερες από 1 στις 10 οικογένειες στον Λίβανο στέλνουν τα παιδιά τους στη δουλειά. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σχεδόν ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας της.
«Θα ήθελα να πάω σχολείο φυσικά, αλλά σε αυτήν την κατάσταση ποιος θα σκεφτόταν να πάει σχολείο; Πρέπει να φροντίσεις την οικογένειά σου. Πνίγομαι… αλλά πρέπει να το αντέξω», είπε ο 15χρονος Μοχάμεντ, που πουλά χαρτομάντιλα στον δρόμο σε διερχόμενα αυτοκίνητα.
Ωστόσο, ο κ. Ουνγκμπό κατέληξε, ότι ενώ η κατάσταση είναι «πολύ ανησυχητική», παραμένει αισιόδοξος και πιστεύει ότι θα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις. Δήλωσε, ότι δεν υπάρχει «μια προσέγγιση για όλους», αλλά οι πολιτικές που επικεντρώνονται στην εκπαίδευση, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την καταστολή των παράνομων βιομηχανιών είναι μεταξύ των δράσεων που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την υφιστάμενη κατάσταση.
