Σε χθεσινή τους ανακοίνωση, οι Παρεμβάσεις Εκπαιδευτικών ΔΕ απαντούν σε μια σειρά δηλώσεων της υφυπουργού Παιδείας, Δόμνας Μιχαηλίδου:
Τα σχολεία αυτή τη στιγμή υπολειτουργούν με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, με τμήματα 27 μαθητών σε αίθουσες που πέφτουν τα ταβάνια, με τα παιδιά που χρήζουν παράλληλης στήριξης να βρίσκονται στον αέρα, με τις προφορικές εντολές διευθυντών εκπαίδευσης για την εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας μας, με την προσπάθεια επιβολής ενός αυταρχικού κλίματος μέσω των διώξεων, με την κυβέρνηση να επιμένει στην υλοποίηση της αξιολογικής διαδικασίας, την οποία όλο το προηγούμενο διάστημα τα εκπαιδευτικά σωματεία αντιπάλεψαν και κατάφεραν να μην περάσει. Και όλα αυτά τη στιγμή που η ακρίβεια να εξανεμίζει του πενιχρούς μισθούς μας και φτωχοποιεί τους εκπαιδευτικούς.
Μέσα σε αυτήν την κατάσταση τόσο η κυβέρνηση στο σύνολό της, όσο και ο υπουργός και η υφυπουργός Παιδείας με τις συνεχόμενες δηλώσεις τους προκαλούν ακόμη περισσότερο. Ας δούμε μια σειρά από δηλώσεις της δηλώσεις της υφυπουργού Παιδείας, υπεύθυνης της Αθμιας και Βθμιας εκπαίδευσης.
Ας δούμε μερικές από αυτές (τα αποσπάσματα που ακολουθούν, χωρίς χρονολογική σειρά):
Οι χημικοί, οι φαρμακοβιομηχανίες, η Χημεία και…… η εκπαίδευση
«Έχουμε αρκετά κενά σε Χημικούς, επειδή πολλοί δουλεύουν σε φαρμακοβιομηχανίες!»
Οι συνάδελφοι χημικοί στη λίστα για διορισμό αριθμούν 2.500 και αναμένουν πρόσληψη, αλλά αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα κενά στα σχολεία! Είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει αυτό το δεδομένο η υπεύθυνη υφυπουργός ή έστω οι σύμβουλοί της; Κι όμως κι εδώ κυριαρχεί το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης και της συνυπευθυνότητας για τη μη κάλυψη των κενών κι όχι η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης των περικοπών
Μητέρα, νοικοκυρά, και ….. αναπληρώτρια
«Μητέρα εκπαιδευτικός μονογονεϊκή με 2 παιδιά την καλεί το κράτος να υπηρετήσει στα Χανιά. Η γυναίκα αυτή δεν μπορεί να υπηρετήσει στα Χανιά, ρωτώ όμως εγώ, το καταλαβαίνω είναι δύσκολο για μια εκπαιδευτικό μονογονεϊκή να φύγει από το νοικοκυριό της και να πάει στα Χανιά, όμως γιατί η γυναίκα αυτή δήλωσε τα Χανιά και άρα μοριοδοτήθηκε και θα πάει στα Χανιά; Εκεί τι γίνεται, είτε ο εκπαιδευτικός έχει υπολογίσει ότι μπορεί να πάει και δεν το έχει υπολογίσει πραγματικά και τελευταία στιγμή λέει πως θα πάω εγώ με τα παιδιά μου; Δεν μπορώ να πάω στα Χανιά, δηλαδή είτε ο υπολογισμός αυτού δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι, είτε υπάρχουν πράγματα που όντως δεν μπορούν να υπολογιστούν. Η συγκεκριμένη κυρία έχει τη θεία της κατάκοιτη και πρέπει να είναι στην Αθήνα, όποτε δεν θα πάει στα Χανιά. Αυτό εν τέλει θα δημιουργήσει μια κενή θέση στα Χανιά».
Η συναδέλφισσα που είναι επιφορτισμένη με τις δουλειές του σπιτιού, και είναι μητέρα δύο παιδιών τι δηλώνει τα Χανιά αφού δεν μπορεί να πάει, δημιουργεί τα κενά τα οποία δεν μπορούν να προβλεφθούν και προκαλεί αναστάτωση; Κι εδώ, πέρα της έμφυλης διάκρισης επαναφέρεται το αφήγημα ότι «όλοι φταίνε εκτός από την κυβέρνηση, τους υπουργούς και τους υφυπουργούς» που έχουν αφήσει τα σχολεία γυμνά από εκπαιδευτικούς αφού προσέλαβε 28.0000 αντί 47.000 που είναι οι στοιχειώδες ανάγκες λειτουργίας των σχολείων.
Οι εκπαιδευτικοί ως τραπουλόχαρτα, ο τζόγος ….και τα σχολεία
«Θα ακολουθήσει η δεύτερη φάση, έτσι ώστε να ανοίξει ξανά η πρόσκληση και να μπορέσει είτε κάποιος άλλος να κάνει αίτηση είτε να δει ο διευθυντής Εκπαίδευσης ή ο διευθυντής Περιφερειακής Εκπαίδευσης πώς μπορεί να ανακατατάξει την τράπουλα έτσι ώστε να πληρωθούν τα κενά τα οποία υπάρχουν. Κενά όμως δεν δημιουργούνται μόνο έτσι… Κενά δημιουργούνται και δυναμικά»
Το ότι οι εκπαιδευτικοί πλέον είναι και τραπουλόχαρτα σε μια παρτίδα πόκερ είναι κάτι που αποτελεί νέα βερσιόν της απαξίωσης της προσωπικότητας, της επιστημονικής και παιδαγωγικής τους γνώσης και φυσικά στο σύνολό της εργασίας του εκπαιδευτικού. Δηλώνει βέβαια την αντίληψη της κυβέρνησης για ένα δημόσιο σχολείο στο οποίο τα πάντα είναι θέμα τζόγου για την κάλυψη των κενών, μάνατζμεντ, διαχείρισης της επιφάνειάς του και που φυσικά ουδεμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες και των εργασιακά δικαιώματα, των εκπαιδευτικών αλλά και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.
Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και η «επιστήμη» της αλχημείας των περικοπών
«Αυτό που γινόταν πολλές φορές παλαιότερα, ήταν ότι υπήρχαν δύο ή τρία παιδιά στο τμήμα με ανάγκες για παράλληλη στήριξη και γινόταν έτσι η παροχή ώστε να υπήρχαν 2-3 εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής μαζί με το δάσκαλο, σύνολο τέσσερις! Αυτό δεν είναι σωστό ούτε για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ούτε, γιατί σας λέω έχω ασχοληθεί πολύ με την Ειδική Αγωγή και με την αναπηρία, δεν είναι σωστό πέραν εξαιρέσεων, ούτε για το ίδιο το παιδί με την αναπηρία. Το παιδί με την αναπηρία χρειάζεται κάποιον να το βοηθάει εκπαιδευτικά, δε χρειάζεται κάποιον να γίνει η σκιά του για να το πω απλά…»
Το παζλ των δηλώσεων έρχεται να συμπληρώσει η δήλωση που αφορά τις ανάγκες των παιδιών που χρήζουν ειδική μέριμνα όπως η παράλληλη στήριξη. Στην πραγματικότητα οι προσλήψεις εκπαιδευτικών παράλληλης στήριξης είναι ελάχιστες, χιλιάδες παιδιά αφήνονται χωρίς την απαραίτητη παιδαγωγική στήριξη, η επιχείρηση της εξοικονόμησης προσωπικού και χρημάτων είναι πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης.
Η συγκεκριμένη δήλωση, που αυθαίρετα αμφισβητεί τις επιστημονικές γνωματεύσεις των ειδικών επιτροπών, εξοργίζει ιδιαίτερα τους γονείς αλλά και τους εκπαιδευτικούς που ακούν και βλέπουν μια κυβέρνηση, μέσω της αρμόδιας υφυπουργού, να τους εμπαίζει και να τους κοροϊδεύει οδηγώντας πολλούς από τους γονείς που έχουν τη δυνατότητα, να προσλάβουν εκπαιδευτικούς ιδιωτικά, τους ιδιώτες ειδικούς βοηθούς, πολλές φορές και με τη μορφή «εθελοντισμού», για να καλύψουν αυτήν την παιδαγωγική ανάγκη των παιδιών τους. Ουσιαστικά δηλαδή εμμέσως ιδιωτικοποιούν-εμπορευματοποιούν μια πολύ σημαντική παιδαγωγική λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και φυσικά τα παιδιά όσων αδυνατούν να καλύψουν οικονομικά την παραπάνω ανάγκη, οδηγούνται στον αποκλεισμό και στο περιθώριο. Η αντίληψη περί βοήθειας εντάσσεται στο αφήγημα της κυβέρνησης περί συμπερίληψης και κατάργησης της ειδικής εκπαιδευτικής διαδικασίας για τα παιδιά που χρήζουν τέτοιου είδους στήριξη.
Η Κυβέρνηση και η υφυπουργός
Η επιλογή της κυβέρνησης να αφήσει τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς, από την αρχή της χρονιάς με τα κενά σε όλες τις ειδικότητες σε όλη την Ελλάδα να είναι τεράστια και τα σχολεία να υπολειτουργούν συμπληρώνονται με τις δηλώσεις της υφυπουργού που εξοργίζουν προκαλώντας αγανάκτηση σε όλους αφού βάζουν στο στόχαστρο εκπαιδευτικούς , γονείς και μαθητές.
Η υφυπουργός εκφράζει με τον πιο καθαρό τρόπο την πολιτική της κυβέρνησης που λειτουργεί με βάση τις οδηγίες της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για λιγότερες δημόσιες δαπάνες για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου, την πολιτική των περικοπών, της απαξιωτικής αντιμετώπισης εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων. Αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης να διαλύσει το δημόσιο σχολείο, να ιδιωτικοποιήσει πλευρές του και εν τέλει να το καταστήσει ένα σχολείο που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ένα σχολείο της αγοράς όπως διαμορφώνει η συνολική κυρίαρχη πολιτική. Ένα σχολείο αξιολογημένο, κατηγοριοποιημένο, βαθιά ταξικό, με υποταγμένους εκπαιδευτικούς χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, σε ένα ασφυκτικό αντιδημοκρατικό και ελεγχόμενο πλαίσιο λειτουργίας, σχολείο που θα προετοιμάζει τους αυριανούς μισοειδικευμενους και αναλώσιμους εργαζόμενους, μια κοινωνίας βαθιά ταξικής, προσαρμοσμένης στις απαιτήσεις και τις επιλογές των κυρίαρχων, αστικών οικονομικά και κοινωνικά, ελιτ.
Δε θα αφήσουμε να ισοπεδώσουν τις ζωές μας
Στο εκπαιδευτικό κίνημα, στους εκπαιδευτικούς, στα πρωτοβάθμια σωματεία μένει να οργανώσουν τη συλλογική απάντηση απέναντι σε αυτήν επίθεση. Να οργανώσουν ένα πολύμορφο, παρατεταμένο αγώνα διαρκείας μέσα από Γενικές Συνελεύσεις που θα περιλαμβάνει απεργίες, απεργία αποχή από όλες τις αξιολογικές διαδικασίες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, έναν αγώνα που θα βρεθεί σε συντονισμό και με άλλα κομμάτια του κινήματος του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και θα έχει στο στόχαστρό τους την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης , της Ε.Ε .του ΟΟΣΑ και του κεφαλαίου.
Διαβάστε ακόμα:
