Την ώρα που οι κάτοικοι της Θεσσαλίας βρίσκονται ξανά επί ποδός, με τον φόβο της κακοκαιρίας Elias να απειλεί τις ήδη κατεστραμμένες περιοχές, περίπου 80 πλημμυροπαθείς της Φαρκαδόνας, παραμένουν στην κλειστή προσφυγική δομή του Κουτσόχερου, που εκκενώθηκε άρον – άρον από τους μετανάστες, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, όπως καταγγέλλει η Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων, ζητώντας την μεταφορά τους σε ξενοδοχεία και την πλήρη αποζημίωσή τους για όσα έχασαν
«Όταν η ζωή σου απαξιώνεται δεν έχει σημασία αν είσαι Έλληνας, πρόσφυγας ή μετανάστης» επισημαίνει η Λέσχη σε σχετική ανακοίνωση, καταγγέλλοντας ότι οι πλημμυροπαθείς, μεταφέρθηκαν στον χώρο εκβιαστικά και είναι αναγκασμένοι να δίνουν τα στοιχεία τους στους φύλακες της πύλης προκειμένου να βγουν από τη δομή, ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε συγγενείς, φίλους και αλληλέγγυους, σαν οι φιλοξενούμενοι να είναι κρατούμενοι.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της Λέσχης Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων:
Κλειστή δομή σημαίνει ότι, όπως οι πρόσφυγες έτσι και οι πλημμυροπαθείς, αντιμετωπίζουν τις ίδιες απαράδεκτες συνθήκες, συνθήκες φυλάκισής τους. Δηλαδή, οι «φιλοξενούμενοι» για να βγουν ή να μπουν πρέπει να δίνουν τα στοιχεία τους στους φύλακες στην πύλη, ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε φίλους, συγγενείς, αλληλέγγυους και ΜΜΕ, παρά μόνο αν έχουν άδεια από το… υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής!
Η μετεγκατάστασή των πλημμυροπαθών έγινε εκβιαστικά: ή μένετε στις σκηνές στο Γριζάνο ή πάτε σε κοντέινερ στο Κουτσόχερο. Ούτε λόγος οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα να έχουν έναν αξιοπρεπή τόπο διαμονής! Έτσι δρομολογείται η γενικότερη επιδίωξη των Δήμων «μας», που είναι η εκκένωση των ξενοδοχείων του νομού, στα οποία διαμένουν πλημμυροπαθείς από χωριά του νομού, και η μετεγκατάστασή τους συνολικά στο Κουτσόχερο.
Οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, οι πυρκαγιές στον Έβρο, οι δολοφονίες στην Πύλο, το έγκλημα στα Τέμπη, καταδεικνύουν ότι θύματα είναι πάντα οι αδύναμοι: πρόσφυγες, παιδιά, φτωχοί αγρότες και εργάτες.
Αυτονόητο είναι, λοιπόν, το αίτημα να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαμονή των πληγέντων σε ξενοδοχεία της πόλης και η πλήρης και άμεση αποζημίωσή τους για όσα έχασαν. Αυτονόητο είναι και το αίτημα να αποκτήσουν χαρτιά, δικαιώματα και αξιοπρεπή διαβίωση μέσα στις πόλεις, όλοι οι πρόσφυγες.
Γιατί εύκολα γίνεσαι ξεριζωμένος και πρόσφυγας από τη μία μέρα στην άλλη.
Γιατί μόνο με αλληλεγγύη, συλλογική δράση και απορρίπτοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό είναι δυνατή η διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής.
Γιατί κανένας δε θα σωθεί μόνος του παρακαλώντας τους δολοφόνους του.
