Το τι ζουν οι 2,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας αυτές τις μέρες δύσκολα περιγράφεται με λόγια.
Η ζωή ήταν ούτως ή άλλως Γολγοθάς καθώς εδώ και 16 χρόνια λόγω ισραηλινού εμπάργκο υπομένουν τα πάνδεινα: από σποραδικούς ή πολυήμερους βομβαρδισμούς. έως το καθημερινό μαρτύριο της σταγόνας, και νερό με το σταγονόμετρο. Το ρεύμα σε αυτό το μικρό κομμάτι γης, πριν τη νέα σύγκρουση, υπήρχε (με την άδεια του Ισραήλ…) το πολύ 3 με 4 ώρες κάθε 24ωρο.
Η ανεργία ήταν στο Θεό (πάνω από 45%).
Οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοχειρίας ξεπερνούν τις πολλές δεκάδες κάθε χρόνο, ενώ τα ψυχικά και σωματικά τραύματα από τις κατά καιρούς επιθέσεις χιλιάδων αμάχων παραμένουν τα περισσότερα ανεπούλωτα, δίχως ουσιαστική θεραπεία σε ένα θύλακα περίπου 360 τ.χλμ αποκλεισμένο από στεριά, αέρα και θάλασσα…
Σήμερα η ήδη κολασμένη ζωή των 2,5 εκατομμυρίων γνωρίζει άλλη μία πλευρά του εφιάλτη του πολέμου: Ολόκληρα τετράγωνα ισοπεδώνονται το ένα μετά το άλλο δίχως κανένα, απολύτως, ασφαλές καταφύγιο, πέρα από μερικές δεκάδες σχολεία και κτίρια που λειτουργούν υπό την εποπτεία της ειδικής υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, UNRWA.
Οι νεκροί ως σήμερα το απόγευμα ανέρχονταν σε 850 και οι τραυματίες 4.360. Οι αριθμοί αυτοί αλλάζουν ώρα με την ώρα…
Στελέχη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δήλωναν σήμερα σε δημοσιογράφους πως υποχρεώνονται να αναδιανείμουν κεφάλαια ύψους 1 εκατ. δολαρίων γιατί ήδη εξαντλήθηκαν οι προμήθειες που είχαν στείλει στη Λωρίδα της Γάζας μέσα στα πρώτα ελάχιστα 24ωρα του νέου πολέμου.
Όσο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές; Το έργο τους είναι τιτάνιο με όλη τη σημασία της λέξης: Εγχειρίζουν δίχως ρεύμα ή τρεχούμενο νερό. Πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα έχουν μόνο με γεννήτριες που είναι θέμα χρόνου να σβήσουν λόγω έλλειψης καυσίμων.
Στα φορεία βάζουν τρία και τέσσερα παιδάκια που σφαδάζουν από τον πόνο ή κοιτούν τριγύρω τους βουβά με αίματα σε πρόσωπο και χέρια.
Μητέρες τρελαίνονται όταν συνειδητοποιούν πως τα παιδιά που τάισαν το πρωί είναι θαμμένα κάτω από τα ερείπια.
Πατεράδες κλαίνε μέσα στα χαλάσματα αντικρίζοντας τα παιχνίδια των παιδιών, που πριν λίγες μέρες σκορπούσαν χαρά στα πρόσωπά τους.
Η ζωή στη Γάζα δεν απέχει από την κόλαση επί Γης.
Η σπουδή ισχυρών δυτικών χωρών να κατακεραυνώσουν και να καταδικάσουν στον πιο βαθύ βούρκο απομόνωσης και απελπισίας τον παλαιστινιακό λαό, με αφορμή τις πολύνεκρες επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ, δεν είναι απλά «πολιτική».
Είναι έγκλημα με πολλούς ηθικούς αυτουργούς που συνεχίζεται δεκαετίες τώρα σε βάρος ενός λαού που διεκδικεί το πιο απλό, υποτίθεται, πράγμα στον κόσμο: Μία πατρίδα για να ζήσει λεύτερος…
