Την καλησπέρα μου σε όλες τις απελπιστικά αγανακτισμένες υπάρξεις.
Βήμα πρώτο: Σε ζεσταμένο κατσαρόλι προσθέτουμε λάδι, ψιλοκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο μέχρι να ροδίσουν.
«Το σεξ διήρκησε περίπου δύο λεπτά. Από άποψη ρυθμού και ταχύτητας θα μπορούσα να πω πως ο γκόμενος θύμιζε περισσότερο κομπρεσέρ ή τρυποκάρυδο απ’ ότι φλογερό εραστή. Και το πιο αστείο ξέρεις ποιο ήταν μωρ’ φιλενάδα;», με ρώτησε η Χαρούλα τη στιγμή που τσιρτσίριζε ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι στη φουφού. «Ποιο μωρή;» της απάντησα και της έδωσα το σκόδρο να το ρίξει κι αυτό στο τηγάνι. «Που γύρισε, με κοίταξε κατάματα και με ρώτησε: τελείωσες καυλάρα μου;», είπε την ώρα που η απελπισία ζωγραφιζότανε στα βουρκωμένα απ’ το κρεμμύδι και την ερωτική τραγωδία μάτια της.
Βήμα δεύτερο: Προσθέτουμε προσεκτικά τις μπάμιες.
«Και τι του είπες;» τη ρώτησα και της έδωσα το πιάτο με τις επιμελώς καθαρισμένες μπάμιες. «Τι να του πω; Σηκώθηκα, πήγα στο μπάνιο, τη βρήκα μόνη μου, τελείωσα, πλύθηκα, ντύθηκα και ώσπου να βγω τον είχε πάρει ο ύπνος. Εν τω μεταξύ η ώρα είχε πάει έξι το πρωί και ήταν Τετάρτη. Στον Άγιο Παύλο, όπως ξέρεις, τις Τετάρτες έχουμε λαϊκή. Βγήκα λοιπόν εντελώς και απολύτως έντρομη από το σπίτι του τσούλου-κακογαμητή και έπεσα φάντης μπαστούνης μπροστά στον πάγκο με τα ζαρζαβάτια. Άκουσα που λες τον Παντελή, αυτόν που στήνει δίπλα απ’ το ψαράδικο και μπροστά απ’ τον φούρνο, να φωνάζει: εδώ η καλή η μπάμια, ομορφαίνει, δεν παχαίνει, τα πεσμένα ανασταίνει. Λέω εδώ είμαστε. Θα πάρω μπάμιες, εις μνήμην του μπάμια. «Πάρε τώρα την ντομάτα και τον τρίφτη και κάνε μου πελτέ να ρίξω από πάνω», διέταξε. «Βεβαίως αρχηγέ μου», την πείραξα. «Η κουζίνα θέλει τσαγανό και αποφασιστικότητα, μη με δουλεύεις», έκανε πως θυμώνει. «Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για το σεξ», συνέχισα. «Μωρ’ τι μας λες;».
Βήμα τρίτο: Προσθέτουμε ψιλοκομμένη ντομάτα και πελτέ ντομάτας.
«Εννοώ πως είσαι ηλίθια. Έπρεπε να του το πεις. Είναι τριαντάρης και κούκλος. Είναι σαφές πως καμία δεν έχει μπει στη διαδικασία να του το πει. Επιπλέον ακριβώς επειδή είναι κούκλος είναι εξίσου σαφές πως δεν μπήκε στη διαδικασία να το ψάξει μόνος του το ζήτημα. Τι να σου κλάσει η τεχνική όταν έχεις τέτοια μούρη;», είπα κι άρχισα να τρίβω τις ντομάτες συνθλίβοντάς τες περίπου όπως ο καπιταλισμός είχε συνθλίψει τη σεξουαλικότητα σ’ αυτή την πόλη.
Βήμα τέταρτο: Αφήνουμε να σιγοβράσει και πριν τραβήξουμε το φαγητό απ’ τη φουφού προσθέτουμε ψιλοκομμένο μαϊντανό.
«Τι έχουν πάθει οι straight μωρή; Γιατί γίνανε έτσι χάλια; Και η Μαίρη με τη Νίκη τα ίδια δεν μας έλεγαν τις προάλλες; Γιατί τέτοια κακογαμησιά; Γιατί τόση σήψη και δυσωδία; Λες να φταίει που βγήκε δεύτερη τετραετραετία δεξιάς κυβέρνησης; Λες γι’ αυτό να μη γαμάει καλά ο Έλληνας;» με ρώτησε με φωνή Κουτσούμπα από το βουλευτικό το έδρανο, την στιγμή που ψιλόκοβε τον μαϊντανό.
«Σαφώς και ο τρόπος με τον οποίο κάνει κανείς σεξ δηλώνει πολιτική θέση. Γνώμη μου πάντα. Έτσι; Ο δικός σου απ’ αυτή την άποψη είναι απολιτίκ, τουτέστιν μάλλον αν ψήφιζε θα το ‘ριχνε Ποτάμι. Να σου πω τώρα και την προσωπική μου εκτίμηση. Πιστεύω λοιπόν πως ο μικρός κατήντησε τρόπον τινά απ’ την πολύ την τσόντα. Πιστεύω πως μετά τον covid η πανανθρώπινη σεξουαλικότητα έχει συγκλονιστεί συθέμελα. Πιστεύω πως βαδίζουμε συλλογικά σε επικίνδυνα μονοπάτια και πως αδυνατούμε να καταργήσουμε την απόσταση τόσο ανάμεσα στον εαυτό μας και τον άλλο, όσο και ανάμεσα στην πραγματικότητα και τo ίντερνετ. Επίσης θεωρώ πως η μισή ντροπή είναι δική σου. Βρίσκω εξίσου απολιτίκ το γεγονός πως δεν μπήκες στη διαδικασία να εξηγηθείς. Με δύο λόγια δεν επικοινώνησες τις πολιτικές σου θέσεις, δεν είχες προετοιμάσει προγραμματικές δηλώσεις. Η παράταξή σου δεν είχε πρόγραμμα με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό σου σε μια κατάσταση παγιωμένη από παλαιωμένα πρότυπα και έμφυλους κανόνες. Τέλος η γιαγιά μου στις μπάμιες έβαζε ξύδι. Ενδεχομένως εν τοιαύτη περιπτώσει να κεραστούμε από ένα σφηνάκι ξύδι απ’ τη στιγμή που δεν το ρίξαμε στο φαγητό», είπα και μείναμε να σιγοβράζουμε όπως τόσες και τόσες συμπολίτισσες παρέα με τις μπάμιες.
Για όσες πιστεύουν πως η σημερινή πολεμική ανταπόκριση αποτελεί μανιφέστο γραμμένο απλά και μόνο για τη χαρά της αντίδρασης πλανώνται πλάνην οικτρά. Προέκυψε ως ανάγκη να μιλάμε ανοιχτά για ό,τι μας συμβαίνει, να διαχειριστούμε τις πιέσεις των έμφυλων ρόλων και να αναζητήσουμε ξανά την καύλα που μας κλέβουν καθώς εκεί ακριβώς εντοπίζεται η μόνη μας ατομική ευθύνη, στο να πάψουμε να είμαστε μπάμιες που τσιτσιράνε. Άλλωστε η τραγωδία και η κωμωδία της ζωής εντοπίζονται πάντα στο γαμήσι που τρώμε μεταφορικά ή κυριολεκτικά.
Απ’ το κάπως ντεκαυλέ αθηναϊκό κέντρο
Για το Κοσμοδρόμιο
Η Γειτόνισσα.
