Ένα ιστορικής σημασίας και κρίσιμο για την ενότητα της χώρας δημοψήφισμα διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Αυστραλία, με αποκορύφωμα την αυριανή μέρα (Σάββατο, 14 Οκτωβρίου 2023) όταν και η μεγάλη πλειοψηφία των Αυστραλών άνω των 18 ετών θα προσέλθει στις κάλπες σε όλη τη χώρα.
Ήδη περίπου πέντε εκατομμύρια εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους έχουν κάνει χρήση του δικαιώματός τους για πρόωρη ψήφο (με επιστολική ψήφο ή σε ειδικά εκλογικά τμήματα) κι έχουν ψηφίσει «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, που έχει τίτλο «Η ΦΩΝΗ»/“TheVoice”. Αντικείμενο του δημοψηφίσματος είναι η επίσημη αναγνώριση στο Σύνταγμα της Αυστραλίας του δικαιώματος των ιθαγενών λαών της Αυστραλίας να έχουν τη δική τους «Φωνή»-λόγο σε όσες κυβερνητικές και νομοθετικές αποφάσεις και ρυθμίσεις τους αφορούν και κρίνουν τη συνέχεια του πιο αρχαίου συνόλου πληθυσμών που επιβιώνει σήμερα στον πλανήτη μας και της κουλτούρας τους (φτάνει πίσω περίπου 60.000 χρόνια, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους).
Μέσω του δημοψηφίσματος (του μοναδικού τρόπου/μέσου για να εισαχθεί οποιαδήποτε αναθεώρηση/τροποποίηση στο υφιστάμενο Σύνταγμα της Αυστραλίας) 17 εκατομμύρια ψηφοφόροι καλούνται να αποφασίσουν για τη συνταγματική θέσπιση και κατοχύρωση ενός μονίμου Σώματος Αντιπροσώπων των Ιθαγενών (που θα συναποτελούν τη «Φωνή»/“The Voice”). Το Σώμα αυτό θα έχει συμβουλευτικό (αλλά όχι ακριβώς δεσμευτικό) ρόλο προς το ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο και την κεντρική κυβέρνηση ειδικά για ζητήματα που αφορούν στους ιθαγενείς λαούς της Αυστραλίας.
Όπως έχει προβλεφθεί, θα εκλεγούν δύο ιθαγενείς εκπρόσωποι από κάθε Πολιτεία κι Επικράτεια της Αυστραλίας (συνολικά έξι Πολιτείες/Νέα Νότια Ουαλία, Βικτώρια, Κουήνσλαντ, Νότια Αυστραλία, Δυτική Αυστραλία και Τασμανία και δύο Επικράτειες/ Πρωτεύουσας (Καμπέρα) και Βόρειας Επικράτειας) για ν’ αποτελέσουν αυτό το νέο συνταγματικό Σώμα (τη «Φωνή»/“The Voice”).
Αν το δημοψήφισμα είναι επιτυχές, η «Φωνή» θα εισαχθεί σε ένα νέο Κεφάλαιο (το Κεφάλαιο 9) του Συντάγματος ως Τμήμα 129, υπό τον τίτλο “Αναγνώριση των Ιθαγενών και των Νησιωτικών λαών του Στενού Τόρες/Aboriginal and Torres Strait Islander Peoples”.
Η «Φωνή» θα εισαχθεί στο Σύνταγμα ως ένα νέο συνταγματικό Σώμα και θα μπορεί να καταργηθεί μόνο με ένα νέο δημοψήφισμα.
Εφ’ όσον υπερψηφιστεί το δημοψήφισμα, επαφίεται στο ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο να αποφασίσει με ποιον ακριβώς τρόπο θα λειτουργήσει η «Φωνή», πώς θα δομηθεί και θα στελεχωθεί (τρόπος επιλογής/εκλογής των αντιπροσώπων κάθε Πολιτείας/Επικράτειας) και πώς θα ψηφιστεί η νομοθεσία που θα ρυθμίζει τις εξουσίες και τις λειτουργίες του νέου -και συνταγματικά κατοχυρωμένου πλέον- αντιπροσωπευτικού Σώματος των Ιθαγενών.
Σε περίπτωση που η «Φωνή» καταψηφιστεί στο δημοψήφισμα της 14ης Οκτωβρίου, το Σύνταγμα της Αυστραλίας παραμένει ως έχει.
Απαιτείται «διπλή πλειοψηφία» για το «ΝΑΙ»
Για να θεωρηθεί το δημοψήφισμα επιτυχές χρειάζεται «διπλή πλειοψηφία». Όχι μόνο να υπερψηφιστεί πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους στο σύνολο της Αυστραλίας, αλλά παράλληλα να έχει επικρατήσει το «ΝΑΙ» σε τουλάχιστον τέσσερις Πολιτείες της ομοσπονδιακής Αυστραλίας (σε σύνολο έξι Πολιτειών και δύο Επικρατειών). Πράγμα που καθιστά το εγχείρημα, που ξεκίνησε αρχικά με πολλές ελπίδες και σχεδόν σιγουριά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Εργατικών, αρκετά δύσκολο όσο κορυφώνεται η προεκλογική εκστρατεία.
Γιατί αυτό που φαντάζει στα μάτια (τουλάχιστον του δυτικού κόσμου) αυτονόητο -η συνταγματική αναγνώριση και κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για τον ιθαγενή πληθυσμό ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους- τελικά εξελίχθηκε σε μία αιτία βαθιάς διαίρεσης για τη σημερινή αυστραλιανή κοινωνία!
Σήμερα, ύστερα από δύο και πλέον αιώνες ευρωπαϊκής αποίκησης, κατοικούν διάσπαρτα στη χώρα περίπου 860.000 Ιθαγενείς (3,3% του συνολικού αυστραλιανού πληθυσμού), χωρισμένοι σε 500 διαφορετικές φυλές Ιθαγενών/Aboriginals της ηπειρωτικής Αυστραλίας και στις νησιωτικές φυλές των Στενών Τόρες/Torres Strait Islanders, που κάθε μία έχει τη δική της γλώσσα και εδαφική επικράτεια ανά την Αυστραλία. Παρ’ ότι εδώ και χρόνια έχουν θεσπιστεί διάφορες συμβουλευτικές επιτροπές και οργανισμοί στις τάξεις των Ιθαγενών, για να διευκολύνουν την κεντρική διοίκηση στη λήψη αποφάσεων σε ζητήματα που τους αφορούν, σπανίως οι εισηγήσεις τους εισακούονται (με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες).
Στις περυσινές εθνικές εκλογές της Αυστραλίας εξελέγη αριθμός ρεκόρ ομοσπονδιακών βουλευτών και γερουσιαστών ιθαγενούς καταγωγής: συνολικά 11-3 στη Βουλή και 8 στη Γερουσία. (Οι 6 εξ αυτών εξελέγησαν με το Εργατικό Κόμμα και οι υπόλοιπες/υπόλοιποι με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, ενώ οι δυο εξελέγησαν ως ανεξάρτητες στη Γερουσία. Επίσης αξιοσημείωτο είναι πως οι 9 στους 11 αυτούς ομοσπονδιακούς εκπροσώπους των Ιθαγενών στα δύο νομοθετικά σώματα της Αυστραλίας είναι γυναίκες!)
Μια πραγματικά πονεμένη ιστορία…
Κατά κοινή ομολογία, στις τάξεις των πληθυσμών των Ιθαγενών ανά την Αυστραλία κυριαρχούν βαθιές ανισότητες –σε σύγκριση με την κατάσταση του γενικού πληθυσμού της εξαιρετικά αναπτυγμένης οικονομικά και πολιτισμικά χώρας τους. Καίρια ζητήματα στέγασης, εκπαίδευσης, υγείας, ασφάλειας παραμένουν άλυτα ή δυσεπίλυτα, οδηγώντας τις φυλές των Ιθαγενών στην περιθωριοποίηση και στην σχεδόν πλήρη εξάρτησή τους από πενιχρά πολιτειακά ή ομοσπονδιακά επιδόματα.
Μεγάλος αριθμός Ιθαγενών Αυστραλών ζει στις μεγάλες πόλεις, συνήθως κάτω από τα όρια της φτώχειας και με συχνές εμπλοκές με το νόμο (αυξημένα επίπεδα παιδικής και εφηβικής μικρο-εγκληματικότητας, που οδηγούν χιλιάδες νεαρούς Ιθαγενείς στις φυλακές κάθε χρόνο, όπου σημειώνονται και αυξημένα περιστατικά κακομεταχείρισής τους ως κρατουμένων ή και αυτοκτονιών τους). Οι συνθήκες υγιεινής και περίθαλψής τους είναι σε στοιχειώδη, αν όχι ελάχιστα, επίπεδα. Τόσο κατά καιρούς επιστημονικές έρευνες, όσο και ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για το δημοψήφισμα, έχουν επισημάνει πως είναι πολύ πιθανότερο ένας νεαρός ιθαγενής να βρίσκεται στη φυλακή, παρά σε έδρανο πανεπιστημιακής αίθουσας. Οι στατιστικές δείχνουν πως πάνω από το 8% των νέων Ιθαγενών ανδρών έχει συλληφθεί ή καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα (μικρότερο ή μεγαλύτερο). Πολλοί απ’ αυτούς, ζώντας ουσιαστικά στο κοινωνικό περιθώριο, είναι εξαρτημένοι από αλκοόλ ή άλλες ουσίες, ενώ οι περισσότεροι απασχολούνται σε εργασίες χαμηλά αμειβόμενες. Ο μέσος όρος ζωής των Ιθαγενών είναι σχεδόν κατά μία δεκαετία χαμηλότερος από τον υπόλοιπο πληθυσμό της Αυστραλίας, με τα ποσοστά αυτοκτονιών στις τάξεις τους να είναι ιδιαίτερα υψηλά.
Οι περισσότεροι Ιθαγενείς (το 1/3 του συνολικού πληθυσμού τους) ζουν στη Νέα Νότια Ουαλία και στην πρωτεύουσά της, το Σίδνεϊ. Οι υπόλοιποι ζουν κατά φυλές, συνήθως σε απόμακρα ή και απομονωμένα μέρη της Αυστραλίας, σε σχεδόν πρωτόγονες συνθήκες ακολουθώντας τον τρόπο ζωής των προγόνων τους.
Κατά την έλευση των Ευρωπαίων αποίκων (Βρετανών αρχικά), στα τέλη του 18ου αιώνα, υπολογίζεται πως σε όλη την Αυστραλία ζούσαν περίπου 700.000 ιθαγενείς. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι λευκοί άρπαξαν σχεδόν όλη τη γη και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Αυστραλίας υποχρεώνοντας τις ιθαγενείς φυλές να απομονωθούν σε απόμακρα μέρη και περιορίζοντας τις πηγές διατροφής και συντήρησής τους (οι ιθαγενείς βασίζονταν τότε αποκλειστικά στο κυνήγι ζώων και στη συλλογή καρπών, καθώς τους ήταν εντελώς άγνωστες η γεωργία και η οργανωμένη κτηνοτροφία). Προχωρώντας σε συστηματικό διωγμό των ιθαγενών, οι Ευρωπαίοι άποικοι προέβησαν μεθοδευμένα και κυριολεκτικά σε γενοκτονία των «Πρώτων Εθνών»/First Nations της Αυστραλίας, με οργανωμένες σφαγές, δηλητηριάσεις πόσιμων υδάτων, μαζικές αρπαγές των παιδιών των φυλών, δουλεμπόριο ανδρών και γυναικών κ.α., που άφησαν ανεπούλωτα τραύματα σε περίπου επτά γενιές Αυστραλών Ιθαγενών.
Οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας υφίστανται ακόμα και σήμερα πολλές διακρίσεις εις βάρος τους, με το επίσημο κρατικό σύστημα να τους αντιμετωπίζει ως παρίες –παρ’ ότι θεωρητικά ο κρατικός προϋπολογισμός της χώρας διαθέτει σε ετήσια βάση σχεδόν 40 δισεκατομμύρια δολάρια (περίπου 24 δισεκατομμύρια ευρώ), κάπου $45.000 κατά κεφαλή, για την κάλυψη των αναγκών των κοινοτήτων των Ιθαγενών σε όλη την Αυστραλία. Όμως, πολλοί στερούνται θεμελιώδη δικαιώματα για κάθε υπήκοο δυτικού τύπου δημοκρατίας, ενώ από μικρή ηλικία πέφτουν θύματα ρατσιστικών διακρίσεων στα σχολεία, στους χώρους εργασίας ή σε άλλους κοινωνικούς χώρους. Ένα μικρό ποσοστό μόνο κατάφεραν να σπουδάσουν και να διακριθούν ή να διαπρέψουν ως καλλιτέχνες (μουσικοί και εικαστικοί κυρίως).
Υπενθυμίζεται ότι έως το 1967 οι Ιθαγενείς Αυστραλοί όχι μόνο δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, αλλά δεν καταγράφονταν καν στις γενικές απογραφές πληθυσμού, βάσει της ημι-επίσημης πολιτικής της «Λευκής Αυστραλίας», που είχαν επιβάλει κυρίως οι συντηρητικές κυβερνήσεις της χώρας!
Ο αείμνηστος Εργατικός (και Φιλέλληνας) πρωθυπουργός Γκοφ Ουίτλαμ (Gough Whitlam), στην αρχή της δεκαετίας των ’70 ήταν εκείνος που ουσιαστικά χάραξε την αλλαγή της πολιτικής αυτής και «έβαλε στον χάρτη» τους ιθαγενείς λαούς της Αυστραλίας, ακολουθούμενος από τον επίσης Εργατικό πρωθυπουργό Μπομπ Χωκ (Bob Hawke) τη δεκαετία του ’80 που έλαβε σημαντικές αποφάσεις για την ενίσχυση των ιθαγενών πληθυσμών, οι οποίοι έως τότε ζούσαν στο περιθώριο και κάτω από τα έσχατα όρια της φτώχειας.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στον Φεβρουάριο του 2008 για να ζητηθεί επίσημα «Συγγνώμη» από έναν Αυστραλό πρωθυπουργό προς τους ιθαγενείς λαούς της χώρας του για τη συστηματική γενοκτονία και τη μεθοδική καταπίεση που είχαν υποστεί από τους Βρετανούς αποικιοκράτες επί σχεδόν δύο αιώνες, προκειμένου να θεμελιωθεί η «σύγχρονη Αυστραλία»! Ήταν ένας Εργατικός (πάλι!) πρωθυπουργός, ο Κέβιν Ραντ/Kevin Rudd που ενώπιον του ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου, στην Καμπέρα, ζήτησε επίσημα «εθνική συγγνώμη» (National Apology) εκ μέρους του κράτους προς τους Ιθαγενείς Αυστραλούς για όσα είχαν υποφέρει και για την συνεχή περιθωριοποίησή τους εξαιτίας της αδηφάγου επίσημης και ανεπίσημης τακτικής των Ευρωπαίων αποίκων εις βάρος τους.
Με την περίφημη «Δήλωση από καρδιάς του Ουλούρου»/Uluru Statement from the Heart (το Ουλούρου είναι ιερός τόπος των Ιθαγενών της Αυστραλίας, ένας πανύψηλος κόκκινος μονόλιθος στην καρδιά της αυστραλιανής ερήμου, στα σύνορα Νότιας Αυστραλίας και Βόρειας Επικράτειας) μπήκαν οι βάσεις για το αυριανό δημοψήφισμα, το 2017. Μέσα από συνεχή διάλογο μιας δεκαετίας μεταξύ 1.200 αντιπροσώπων των Ιθαγενών φυλών της Αυστραλίας, οργανώθηκε η Συνταγματική Συνέλευση των Πρώτων Εθνών το 2017 στο Ουλούρου, όπου και διαμορφώθηκε η πρώτη μορφή μιας μελλοντικής αναγνώρισης των Ιθαγενών λαών της Αυστραλίας στο αυστραλιανό Σύνταγμα.
Η Δήλωση αυτή ήταν μια πρόσκληση σε όλο τον αυστραλιανό λαό να αναγνωρίσει συνταγματικά τους Πρώτους Λαούς της χώρας και να κατοχυρώσει απαράγραπτα τα δικαιώματά τους.
Τώρα, το αυριανό δημοψήφισμα είναι το επόμενο και πιο κρίσιμο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.
Το δημοψήφισμα: ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Οι υπέρμαχοι του «ΝΑΙ» υποστηρίζουν πως η υπόθεση είναι απλή:
Αφορά στο να ακούγονται οι Ιθαγενείς Αυστραλοί όταν σχεδιάζονται και δρομολογούνται πολιτικές που τους αφορούν και να αναγνωριστεί επιτέλους επίσημα η ύπαρξη και η συμβολή τους στη χώρα μέσω του Συντάγματος.
Οι υποστηρικτές του «ΟΧΙ» προβάλλουν ως ενστάσεις το πώς θα λειτουργήσει «Η ΦΩΝΗ». Μερικοί υποστηρίζουν πως «θα πάει πολύ μακριά» (π.χ. με διεκδικήσεις τεράστιων εδαφικών εκτάσεων από τις φυλές των Ιθαγενών σε όλη τη χώρα) ή, αντίθετα, «δεν θα πάει πολύ μακριά», εννοώντας ότι θα θεσπιστεί απλώς ένα συμβουλευτικό Σώμα χωρίς συγκεκριμένες εξουσίες και δυνατότητες, που θα προστεθεί στο σύνολο των Οργανισμών που ήδη υπάρχουν για τους Ιθαγενείς -και δεν έχουν να επιδείξουν χειροπιαστά αποτελέσματα για τη βελτίωση της ζωής των ιθαγενών πληθυσμών και την ισότητά τους μέσα στην αυστραλιανή κοινωνία. Με άλλα λόγια, όσοι αντιτίθενται στο δημοψήφισμα (μεταξύ τους και πολλοί επιφανείς Ιθαγενείς ή ολόκληρες κοινότητες Ιθαγενών, που υποστηρίζουν πως είναι ανενημέρωτες σχετικά με τις πτυχές και το διακύβευμα του δημοψηφίσματος) θεωρούν πως παρά την τυχόν υπερψήφιση της «Φωνής», το κράτος και οι κατά τόπους Πολιτείες της Αυστραλίας θα συνεχίσουν να παίρνουν αποφάσεις για τους Ιθαγενείς ερήμην των ίδιων.
Διχασμένη πλέον η αυστραλιανή κοινωνία!
Ύστερα από περίπου έξι-επτά μήνες ανοιχτού δημόσιου διαλόγου σε κάθε (επίσημο και μη) χώρο και Μέσο Ενημέρωσης ή Κοινωνικής Δικτύωσης, με πολυέξοδη διαφημιστική εκστρατεία από την κυβέρνηση και αρχικά γενική συναίνεση υπέρ της υιοθέτησης της «Φωνής», η κατάληξη (μερικές ώρες πριν τα εκλογικά τμήματα γεμίσουν με ψηφοφόρους) είναι να σημειώνονται σφοδρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των υποστηρικτών του «ΝΑΙ» ή του «ΟΧΙ» ή να διατυπώνονται ακόμα και οι πιο απίθανες θεωρίες συνωμοσίας (π.χ. ότι οι λιγοστοί Ιθαγενείς θα διεκδικήσουν από το κράτος το σύνολο της εδαφικής επικράτειας της χώρας για λογαριασμό τους κ.α.). Κι ακόμα χειρότερα, να έχει ξεχυθεί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ή σε ραδιοφωνικά προγράμματα ένας εσμός ρατσιστών (από διάφορες εθνικότητες, ανάμεσά τους δυστυχώς και ελληνικής καταγωγής) που προσβάλλουν και βρίζουν τους -για δύο και πλέον αιώνες καταδιωκόμενους, θύματα συστηματικής γενοκτονίας από τους «λευκούς» και περιθωριοποιημένους- Ιθαγενείς Αυστραλούς!
Από εκεί που το «ΝΑΙ» υπερτερούσε αισθητά τους προηγούμενους μήνες στο σύνολο της Αυστραλίας στις δημοσκοπήσεις, τις τελευταίες εβδομάδες οι δημοσκόποι καταγράφουν μια αισθητή στροφή των ψηφοφόρων υπέρ του «ΟΧΙ» στις περισσότερες Πολιτείες της χώρας!
Γι’ αυτό και η τελική έκβαση είναι πλέον περισσότερο από αβέβαιη, με πολλούς να στοιχηματίζουν πως θα χαθεί μια ιστορική ευκαιρία για να συμφιλιωθεί η Αυστραλία με το βεβαρημένο αποικιοκρατικό παρελθόν της και για να αποκατασταθούν οι λαοί των ιθαγενών ως ισότιμα μέλη του κράτους, στο οποίο πρώτοι εκείνοι κατοίκησαν επί δεκάδες χιλιάδες χρόνια προτού πατήσει πόδι λευκού στα εδάφη του.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Εργατικού πρωθυπουργού Άντονι Αλμπανίζ (Anthony Albanese) κι οι εξέχοντες υποστηρικτές του «ΝΑΙ» (ιδίως πρόσωπα «πρώτης γραμμής» στον πολιτικό, καλλιτεχνικό κι αθλητικό χώρο) παραθέτουν τα πλεονεκτήματα μιας θετικής έκβασης του δημοψηφίσματος, ενώ αντίθετα η αυστραλιανή αξιωματική αντιπολίτευση (ο Συνασπισμός Φιλελευθέρων- Εθνικών, που κυβερνούσε από το 2013 έως και πέρυσι τη χώρα) έχει σταθεί απέναντι στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης των Εργατικών.
Μεγάλες κρατικές ή μη επιχειρήσεις, κρατικοί ή ιδιωτικοί οργανισμοί, κάθε είδους συλλογικές οντότητες, μεγάλοι δήμοι της Αυστραλίας κ.α. προσπάθησαν να ρίξουν το ειδικό βάρος τους υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς (κυρίως, όμως, υπέρ του «ΝΑΙ»), ώστε να επηρεάσουν την ψήφο των Αυστραλών πολιτών.
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις της Δημάρχου του Χόμπαρτ (της πρωτεύουσας της νησιωτικής Πολιτείας της Τασμανίας) Άννα Ρέινολντ/Anna Reynold, που τάχθηκε εξ αρχής υπέρ του «ΝΑΙ» ως “ένα σημαντικό πρώτο βήμα για την αναγνώριση των παραδοσιακών ιδιοκτητών αυτής της χώρας”:
«Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις να εκφράζεται ρατσιστική ρητορική μέσα από τη διαδικασία του δημοψηφίσματος… Είναι κακόβουλη, είναι παρανοϊκή. Αυτό έπρεπε να είναι πηγή περηφάνειας για την αυστραλιανή κοινότητα, για το ότι τελικά κάνουμε ένα θετικό βήμα μακριά από αυτό που ήταν ένα σκοτεινό αποικιακό παρελθόν», δήλωσε στο κρατικό κανάλι της Αυστραλίας ABC.
Ειδική στόχευση σε εθνικές κοινότητες και θρησκείες υπέρ του «ΝΑΙ»
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας σχεδίασε ειδική ενημερωτική στόχευση υπέρ του «ΝΑΙ» για τις δεκάδες εθνικές κοινότητες της Αυστραλίας (ανάμεσά τους και η ελληνική), με ομιλίες, διαφημιστικά μηνύματα και προσωπική προσέγγιση στις επί μέρους γλώσσες τους και σε κέντρα συνάθροισής τους. Οι μη αγγλοσαξονικής καταγωγής Αυστραλοί ψηφοφόροι (μετανάστες που έχουν γεννηθεί εκτός Αυστραλίας ή έχουν τουλάχιστον τον έναν γονέα τους να έχει γεννηθεί εκτός Αυστραλίας –με καταγωγή από 120+ κράτη), αριθμούν τώρα-για πρώτη φορά στην ιστορία της σύγχρονης Αυστραλίας- το μισό και πλέον του πληθυσμού της χώρας: πάνω από 12,5 εκατομμύρια (απογραφή 2021)!
Πολλές χριστιανικές Ομολογίες στην Αυστραλία (ανάμεσά τους και η Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, μέσω ειδικού δημοσίου μηνύματος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γρινιεζάκη) τάχθηκαν εδώ και κάποιες εβδομάδες ανοιχτά ή έμμεσα υπέρ του «ΝΑΙ» στο επερχόμενο δημοψήφισμα. Αντίθετα, αρκετές μουσουλμανικές ή άλλες θρησκευτικές οργανώσεις είτε απέφυγαν να πάρουν δημόσια θέση είτε επέλεξαν να στείλουν αρνητικό (υπέρ του «ΟΧΙ», δηλαδή) μήνυμα στους πιστούς τους –παρ’ ότι πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες τους έχουν εκφράσει ανοιχτά αντίθετη άποψη (τάχθηκαν υπέρ του «ΝΑΙ»).
Μάλιστα, στην προσπάθειά του να προσελκύσει εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες της Αυστραλίας υπέρ του «ΝΑΙ», ο (κατά δήλωσή του άθεος) Αυστραλός πρωθυπουργός δεν δίστασε να επισκεφθεί κέντρα θρησκευτικής λατρείας εν ώρα Λειτουργίας/Προσευχής για να μιλήσει στους πιστούς (σε συνεννόηση με τους αντίστοιχους θρησκευτικούς ηγέτες, βέβαια).
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Άντονι Αλμπανίζεπισκέφθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου τον Ναό της Αναστάσεως Kogarah Σίδνεϊ στο μέσο της τέλεσης πολυαρχιερατικού συλλείτουργου (με τη συμμετοχή προσκεκλημένων Μητροπολιτών από την Εκκλησία της Ελλάδος και την Εκκλησία της Κρήτης), με το οποίο «έκλειναν» οι εργασίες της 12ης Κληρικολαϊκής Συνέλευσης της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Σε μία εντελώς ασυνήθιστη κίνηση ως προς το ορθόδοξο τελετουργικό, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος διέκοψε τη Θεία Λειτουργία μόλις εισήλθε ο κ. Αλμπανίζ, τον υποδέχθηκε επίσημα στο ναό κι ακολούθως τον προσφώνησε(αναφερόμενος, μεταξύ άλλων και στην «ειλικρινή έκφραση φιλίας εκ μέρους σας προς το ταπεινό πρόσωπό μου, φιλίας που έχει εκφραστεί από την πρώτη στιγμή της αφίξεώς μου στην Αυστραλία…»). Από πλευράς του, ο Αυστραλός πρωθυπουργός εξέφρασε στην αντιφώνησή του τα θερμά του αισθήματα προς την ελληνική κοινότητα της χώρας του και προς τον «πιστό φίλο του» Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση προς την ελληνική κοινότητα της χώρας για υπερψήφιση του «ΝΑΙ» στο επικείμενο δημοψήφισμα.
Μετά από σειρά φωτογραφήσεων των Ιεραρχών με τον Αυστραλό πρωθυπουργό, μπροστά από το Ιερό Βήμα, ο κ. Αλμπανίζ αποχώρησε από τον ναό και η Θεία Λειτουργία συνεχίστηκε σαν να μην συνέβη τίποτα ενδιάμεσα…
Πάντως, μεγάλος αριθμός ομογενών κατακρίνει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ακόμα και στην επίσημη Σελίδα της Αρχιεπισκοπής στο Facebook) την ουσιαστική «καθοδήγηση» της Ομογένειας υπέρ του «ΝΑΙ» εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και τον ψέγει για μονομερή «πολιτική ανάμιξή» του υπέρ της κυβέρνησης.
(Ανάλογες επικρίσεις από την Ομογένεια είχε «εισπράξει» ο κ. Μακάριος και με την περυσινή του πρωτοβουλία, ελάχιστες εβδομάδες πριν τις εθνικές εκλογές της Αυστραλίας (που θα διεξάγονταν στα μέσα Μαΐου 2022), να προσκαλέσει τη νύχτα της Ανάστασης, πάλι στον ίδιο ναό στο Kogarah (με πολυπληθή ελληνορθόδοξη παρουσία), τον τότε ομοσπονδιακό πρωθυπουργό της Αυστραλίας, Φιλελεύθερο και αφοσιωμένο στην «Εκκλησία της Πεντηκοστής», Σκοτ Μόρισον/Scott Morrison (επίσης «επιστήθιο φίλο» του Αρχιεπισκόπου και άσπονδο αντίπαλο του σημερινού Εργατικού πρωθυπουργού). Και εκείνη τη φορά ο κ. Μακάριος διέκοψε τη Θεία Λειτουργία και καθυστέρησε για πάνω από 15’-20’ την εκφώνηση του αναστάσιμου Ευαγγελίου, προκειμένου να ανταλλάξει δημόσιες φιλοφρονήσεις με τον κ. Μόρισον και τη σύζυγό του την ώρα της αναστάσιμης Λειτουργίας και να του δώσει την ευκαιρία να απευθυνθεί προεκλογικά από την εξέδρα σε περίπου 10.000 ομογενείς, που περίμεναν με τα κεριά αναμμένα ν’ ακούσουν από τον Αρχιεπίσκοπο το «Χριστός Ανέστη»!).
Σχετική επίσκεψη πραγματοποίησε ο Αυστραλός πρωθυπουργός την περασμένη Παρασκευή και στο μεγαλύτερο μουσουλμανικό τέμενος της Αυστραλίας, στο μουσουλμανοκρατούμενο προάστιο Λακέμπα/Lakemba του Σίδνεϊ (περιοχή με αξιοσημείωτο ελληνικό πληθυσμό στο παρελθόν, όπου ακόμα εδρεύει η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Σίδνεϊ και Νέας Νότιας Ουαλίας), ανήμερα της ιερής μέρας των μουσουλμάνων –σε ώρα προσευχής.
Συνοδευόμενος από τον πρόεδρο του Αυστραλιανού Εθνικού Συμβουλίου Ιμάμηδων (των Μουσουλμάνων Ιεραρχών της χώρας, δηλαδή), ο κ. Αλμπανίζ «προπαγάνδισε» την υπερψήφιση του δημοψηφίσματος και επισήμανε τη μακραίωνη σχέση των ιθαγενών λαών της Αυστραλίας με μουσουλμάνους (εμπόρους από την Ινδονησία) που συναλλάσσονταν με ιθαγενείς της βορειο-ανατολικής Αυστραλίας προτού ακόμα καταφθάσουν στην ήπειρο οι πρώτοι Ευρωπαίοι (Βρετανοί) άποικοι στα 1788.
«Αυτό το δημοψήφισμα δεν θα αποφασιστεί από πολιτικούς, αλλά από τον καθένα άνω των 18 ετών σ’ αυτόν εδώ το χώρο… Ψηφίζοντας «ΟΧΙ» παραμένουμεστοπουθενά. Χωρίς αναγνώριση (σ.σ. των Ιθαγενών). Χωρίς να πηγαίνουμε μπροστά» τόνισε στην ομιλία του προς τους πιστούς εντός του τεμένους.
Στο πλευρό του Αυστραλού πρωθυπουργού, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Ιμάμηδων Σεϊχ Σαντί Αλσουλεϊμάν/Sheikh Shady Alsuleiman δήλωσε «Πρώτα ο Θεός, θα ξημερώσουμε στις 15 Οκτωβρίου και κάθε Αυστραλός θα δει την επιτυχία της “Φωνής”/”Voice”!»
Μεταξύ των θερμών υποστηρικτών του «ΝΑΙ» στο αυριανό δημοψήφισμα στην Αυστραλία είναι και η οργάνωση «Διεθνής Αμνηστία», που έκανε τη δική της διαφημιστική κι ενημερωτική εκστρατεία στην Αυστραλία, υποστηρίζοντας πως «δεν πρόκειται για ζήτημα κομματικής πολιτικής, αλλά για ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι η ‘’φωνή των Εργατικών’’, είναι η φωνή της ρίζας των ανθρώπων των Πρώτων Εθνών της Αυστραλίας…».
