Με μια εξαιρετικά σημαντική και τελεσίδικη απόφαση το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών καταδικάζει την αστυνομική βία και επιδικάζει διπλάσια αποζημίωση στον Γιάννη Καυκά, που τραυματίστηκε βαρύτατα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια μεγάλης διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας στις 11 Μαΐου 2011.
Η απόφαση έρχεται σε μια περίοδο που η αυθαιρεσία των αστυνομικών απασχολεί καθημερινά την επικαιρότητα, η μία καταγγελία διαδέχεται την άλλη, μια 16χρονη νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» έχοντας υποστεί βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ενώ το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αναγκάστηκε να ζητήσει κατεπείγουσα διοικητική διερεύνηση βιντεοληπτικού υλικού που έχει καταγράψει αστυνομικούς να χτυπούν με μανία ακινητοποιημένο διαδηλωτή στην πλατεία Βικτωρίας.
Αντίστοιχες εικόνες καταγράφονταν και τον Μάιο του 2011, όταν ο 31χρονος τότε Γιάννης Καυκάς, χωρίς να έχει καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, κατηφόριζε με άλλους διαδηλωτές την οδό Πανεπιστημίου κρατώντας πανό του μπλοκ της «Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης – Πατησίων».
Κατά τη σφοδρή επίθεση που δέχτηκε από αστυνομικούς τραυματίστηκε πολύ σοβαρά (παρ’ ολίγον θανάσιμα) στο κεφάλι, έπεσε σε κώμα, υποβλήθηκε σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση και κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή ύστερα από πολυήμερη παραμονή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Οι δράστες της επίθεσης όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά δεν παραπέμφθηκαν καν σε δίκη εξαιτίας απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών που έκρινε ότι δεν υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για να παραπεμφθούν στο ακροατήριο 17 αστυνομικοί κατηγορούμενοι για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, καθώς «δεν προέκυψε κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο, ενδεικτικό έστω του άγνωστου δράστη και του αντικειμένου από το οποίο προήλθε ο τραυματισμός».
Έπρεπε να περάσουν δέκα χρόνια για την πρώτη, έστω, δικαίωση του θύματος, καθώς το 2021 το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών αναγνώρισε την αστική ευθύνη του Δημοσίου και επιδίκασε αποζημίωση 50.000 στο θύμα για την ηθική βλάβη που υπέστη. Το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου έκανε λόγο για αδιάκριτη χρήση βίας από τους αστυνομικούς και για έγκλημα με βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη.
Όμως το Δημόσιο δεν δέχτηκε να πληρώσει την αποζημίωση, ασκώντας έφεση εναντίον της απόφασης του Πρωτοδικείου, ενισχύοντας την τακτική ατιμωρησίας των αστυνομικών οργάνων και πλειοδοτώντας στην αυθαιρεσία τους. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το Δημόσιο στην έφεσή του επικαλείται την ΕΔΕ που διέταξε τότε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, η οποία, ως συνήθως, δεν επέρριπτε ευθύνες σε κανέναν αστυνομικό.
Οι δικηγόροι του θύματος, Μαρίνα Δαλιάνη και Χάρης Λαδής, άσκησαν αντέφεση μόνο ως προς το ποσό της αποζημίωσης και η υπόθεση έφτασε στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, το οποίο συνεκδίκασε την έφεση και την αντέφεση.
Με την απόφαση υπ’ αριθμ. 2815/2023 του Διοικητικού Εφετείου, η έφεση του Δημοσίου απορρίφθηκε, αλλά έγινε δεκτή η αντέφεση του Γιάννη Καυκά, στον οποίο επιδικάστηκαν 100.000 ευρώ (αντί 50.000) ως αποζημίωση. Οι εφέτες αναγνώρισαν την απρόκλητη αστυνομική βία που υπέστη το θύμα, η οποία είχε αποτέλεσμα τη μακροχρόνια σωματική και ψυχική ταλαιπωρία του.
