Μέχρι πού μπορεί να φθάσει η τυφλή θρησκευτική πίστη; Ως «εκεί που δεν παίρνει» είναι η απάντηση εάν κρίνουμε από την στάση Χριστιανών πιστών της ενορίας του Ναού του Αγίου Δημητρίου στο Αγρίνιο που προσκύνησαν ένα κάστανο που φέρεται πως είχε βράσει… ο Άγιος Παΐσιος και είχε δώσει πριν 27 χρόνια σε έναν φοιτητή!
Η σχεδόν απίστευτη αυτή εκδήλωση τυφλής πίστης καταγράφηκε προκάλεσε πριν μία βδομάδα ιερή αγρυπνία προς τιμήν του Παϊσίου του Αγιορείτη στον προαύλιο χώρο του Αγίου Δημητρίου στο Αγρίνιο, από όπου στα νιάτα του είχε περάσει από εκεί ο άγιος σαν στρατιώτης, εξ ου και τιμάται στη συγκεκριμένη πόλη.
Εκεί, εκτός από μία εικόνα του αγίου και κάποια λείψανά του, οι πιστοί που, προφανώς δεν πρεσβεύουν το ρητό «Πίστευε και μη, ερεύνα», προσκύνησαν και το … «ιερό» κάστανο!
Πώς βρέθηκε το κάστανο εκεί δεν είναι και τόσο μυστήριο καθώς σύμφωνα με την Ιερή Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, τον Οκτώβριο του 1990, «ο Γέροντας Παΐσιος είχε δώσει ως ευλογία βρασμένα κάστανα σε μια ομάδα φοιτητών που τον είχε επισκεφθεί».
Και η εξήγηση που δίνει η Ι. Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας συνεχίζει:
«Ένας εκ των φοιτητών, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο ένας εκ των δύο Ιερέων που τέλεσαν την Αγρυπνία, φύλαξε το βρασμένο κάστανο που πήρε, το οποίο έως σήμερα, 27 χρόνια μετά, παραμένει κατά θαυμαστό τρόπο, αναλλοίωτο, ενώ ακούγεται ακόμη και ο καρπός μέσα σε αυτό. Έτσι, ακόμη και εκείνο το απλό γεγονός μαρτύρησε σε βάθος χρόνου, τη συνεχή παρουσία του Θεού, την οποία δυστυχώς κάποιοι, όχι μόνο την αρνούνται αλλά φθάνουν ακόμη και να εμπαίζουν», όπως αναφέρει η Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Βεβαίως, το ιερό κάστανο δεν το θυμήθηκαν μόνον φέτος. Το ίδιο γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια, όπως διαπιστώσαμε από μία σχετική ανάρτηση που έγινε στην πλατφόρμα Χ, (πρώην Twitter) το 2017…
Η ανακοίνωση του ναού για το προσκύνημα του κάστανου
Μεταξύ άλλων η ανακοίνωση που εξεδόθη από το ναό του Αγίου Δημητρίου Αγρινίου αναφέρει:
«Ο σκοπός που εκτέθηκε η ευλογία του Οσίου Παϊσίου, δεν είναι βεβαίως ειδωλολατρία αλλά τιμή στον Άγιο και ευλογία από αυτόν. Όπως μας διδάσκει η Αγία Γραφή, ο Θεός αρνείται την ειδωλολατρία, αλλά σε πολλά χωρία ευλογεί εικόνες και σκεύη, ζητώντας από το λαό σεβασμό σε αυτά (όπως π.χ. στο βιβλίο Εξόδου στα κεφάλαια ΚΕ΄, 7-18 και ΚΣΤ΄, 1-3).
Επίσης, η 7η Οικουμενική Σύνοδος, επικυρώνοντας τη θεολογία του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, εκφράζει ως δόγμα της Πίστης μας την τιμή εικόνων και αντικειμένων Αγίων. Βεβαίως η προσκύνηση τους, δε σημαίνει ότι λατρεύουμε τις εικόνες ή τα αντικείμενα ως ύλη, ούτε βεβαίως ότι λατρεύουμε τους Αγίους ως θεούς. Αντίθετα, τιμούμε τον Άγιο που είτε εικονίζεται στις εικόνες είτε στον οποίο ανήκουν τα αντικείμενα, όπως π.χ. η Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας, η Τιμία Εσθήτα της, ο μανδύας του Αγίου Δημητρίου κ.α.
Η όλη ιστορία πάντως στους κινηματογραφόφιλους και δη στους θαυμαστές των ταινιών των Monty Python θύμισε (δίχως ιδιαίτερη δυσκολία, είναι η αλήθεια…) την αμίμητη σκηνή από την (αλήστου μνήμης) ταινία: «Η Ζωή του Μπράιαν», όπου οι εύπιστοι πιστοί σπεύδουν συνεπαρμένοι και δίχως ίχνος αμφιβολίας να προσκυνήσουν την ιερή…παντόφλα του υποτιθέμενου Μεσσία Μπράιαν…
