Τον λένε Γιάννη. Θα τον βρεις συνήθως σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους του Πειραιά, την Ηρώων Πολυτεχνείου.

Δεν είναι μόνος ολότελα σε έναν κόσμο άδικο, σκοτεινό, παρασυρμένο από τις βιασύνες της επιβίωσης και της σχεδόν παρανοϊκής κατανάλωσης των γιορτινών ημερών, καθώς στο πλάι του έχει τον πιο πιστό του φίλο: μία σκυλίτσα με το όνομα Ζαρούλα.

Αν περνάτε από την Ηρώων Πολυτεχνείου 64, κατά τις 9.00 με 9.30 το πρωί θα «σκοντάψτε» πάνω στους δυο που απέμειναν παγωμένοι, δίχως στέγη πάνω από το κεφάλι και δίχως χρήμα στην τσέπη.

Κλέψτε μισό λεπτό από τους φρενήρεις ρυθμούς της αγοράς δώρων και ανοίξτε τα μάτια και την καρδιά σας. Μία μικρή βοήθεια για τον Γιάννη και τη Ζαρούλα μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό, λίγο νερό, και μία ελπίδα στην καρδιά για την ανθρωπιά των συνανθρώπων.

Και εάν δεν περνάτε από την Ηρώων Πολυτεχνείου ή τον Πειραιά, και σας περισσεύει λίγος χρόνος τώρα στις γιορτές, κάντε μία βόλτα προς τα εκεί και πείτε ένα «γεια» από καρδιάς. Δείξτε λίγη κατανόηση και πείτε λίγα λόγια παρηγοριάς γιατί «τροχός» είναι η ζωή και γυρίζει και όλοι μπορούμε να βρεθούμε, έτσι, στα ξαφνικά, σε μία παρόμοια θέση.

Αν μάλιστα μπορείς να προσφέρεις μία θέση εργασίας στον Γιάννη, θα είναι σαν να του χαρίζεις την ελπίδα για ένα (ίσως πιο φωτεινό) μέλλον.

Στο  κάτω-κάτω και λεφτά να μην έχουμε, έχουμε κάτι πολύ καλύτερο: Ο ένας, τον άλλον…