Η παρρησία του Μητροπολίτου Μεσσηνίας δεν μοιάζει να έπεισε το πανελλήνιο. Ο τίτλος «Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Η εκκλησία δεν έχει ομοφυλόφιλους στις τάξεις της» έκανε τον γύρο του διαδικτύου, προκαλώντας μάλλον προεόρτια χλεύη. Διότι, αν μη τι άλλο, τα «εμείς δεν έχουμε τέτοιους εδώ» τα έχουμε ακούσει και από τον πρώην πρόεδρο του Ιράν, δόκτορα Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (αν και οι σκιαχτικές συγκρίσεις Ελλάδας και Ιράν έχουν, θαρρώ, κουράσει: το Ιράν δεν έχει τις μισές του εξουσίες στην ομηρία του ισραηλινού Predator).
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Έχουμε χρέος να αποφύγουμε την ιεροκατάκριση και να διερωτηθούμε μήπως μπέρδεψε απλώς τη γλώσσα του ο άνθρωπος. Ενδέχεται να ήθελε να πει «Η Εκκλησία δεν έχει τάξη στους ομοφυλοφίλους της» και να χαθήκαμε κάπου στο συντακτικό. Μην παραβλέπουμε αυτό το ενδεχόμενο∙ εάν κανείς έχει αρχιεπισκοπικές φιλοδοξίες, είναι σίγουρα ένα ζήτημα που τον απασχολεί και στριφογυρίζει στο μυαλό του.
Ας συνεχίσουμε όμως το καλοπροαίρετο πλυντήριο. Ο δεσπότης με την εξόχως λιπαρά μόρφωση είναι πιθανότατα Φουκωϊκός. Εννοεί ότι δεν υπάρχουν στην Εκκλησία ομοφυλόφιλοι ως κατασκευή της νεωτερικότητας, δηλαδή ως ταυτότητα. Υπάρχουν μόνο ως πρακτική, ως συμπεριφορά, όπως στις προνεωτερικές κοινωνίες. Κοινώς, γαμάτε γιατί χανόμαστε και μετά βλέπουμε, μη μπλέκουμε με ταμπέλες.
Και ο Λακάν είναι όμως μια πιθανότητα. Διότι θα μπορούσε κάποιος να του αντιτείνει ότι πρώην κληρικοί που έχουν κάνει χολυγουντιανών προδιαγραφών coming out, όπως ο Ανδρέας Κονάνος, έχουν δηλώσει πως γνωρίζουν ουκ ολίγους εν ενεργεία ομοφυλοφίλους. Ο δε επίσης οικειοθελώς αποσχηματισθείς Συρράκος Κεσέν περιορίσθηκε να παρατηρήσει (φοβούμαι σκωπτικώς) στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως: «Μόνο εγώ ήμουν. Έφυγα και καθαρίσατε».
Εκεί όμως ο Μητροπολίτης θα μπορούσε να μας θυμίσει το λακανικό «η αρραβωνιαστικιά μου δεν αργεί ποτέ σε ένα ραντεβού, γιατί από τη στιγμή που αργεί, δεν είναι πια η αρραβωνιαστικιά μου». Δεν έχουμε ομοφυλοφίλους κληρικούς, διότι οι δηλωμένοι ομοφυλόφιλοι είχαν πρώτα πάψει να είναι κληρικοί. Όπερ έδει δείξαι.
Βέβαια, ο Άγιος Μεσσηνίας προχώρησε πέρα από αυτό. Στην αποχαλινωμένη οιστρηλασία του στο OPEN TV (διότι στον ΣΚΑΪ ήταν πιο χαλαρός, όπως συμβαίνει πάντοτε όταν συζητάς με φίλους) ζήτησε ρητώς να αρχίσει ο καθείς να κάνει outing σε ομοφυλοφίλους κληρικούς: φώναζε ανδροπρεπέστατα «Άμα λέτε ότι έχουμε, να μας τους δείξετε»! Και άμα αρχίσει να κάνει κανείς ακριβώς αυτό; Είναι διατεθειμένος ο Άγιος Μεσσηνίας να καταστεί υπεύθυνος για τον απόλυτο νόμο της ζούγκλας ενός συλλογικού δημόσιου outing; Απαραίτητη διευκρίνιση: εδώ μιλάμε για ζώντες και όχι για κεκοιμημένους, διότι ο Άγιος Μεσσηνίας είχε και συνάδελφο τον κυρό Μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα, του οποίου η σοφή προειδοποίηση «μην ξανατολμήσεις να βάλεις κερί!» αποδίδεται στη σοφία της πείρας, και εν πάση περιπτώσει ο νεκρός δεδικαίωται.
Για να η μιλήσουμε για τους μαρτυρικώς τελειωθέντας και «καλώς αθλήσαντας» στην κρεβατοκάμαρά τους κατά το ιεραποστολικό τους έργο.
Επίσης, στο OPEN TV τον ρώτησαν: δηλαδή η Εκκλησία δεν τους δέχεται τους ομοφυλοφίλους; Εκεί ο άγιος εξεμάνη: «Δεν τους δέχεται, δεν τους δέχεται!», κάνοντας έναν θεολογικά μάλλον αλλόκοτο παραλληλισμό με «κάποιον που λέει ότι είναι Έλληνας αλλά προδίδει την πατρίδα του». Και είναι αλήθεια ότι τέτοιες καθαρές κουβέντες, έστω και με λιγότερο εύηχες διατυπώσεις είχαμε να ακούσουμε από το «δεν απαντώ σε κουδουνίστρες!» των Κυθήριων ιερωμένων που ξεμαλλιάζονταν στα πάνελ της «Ζούγκλας».
Είναι να νοσταλγεί κανείς τις εποχές του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος ως «υπερσυντηρητικός» τω καιρώ εκείνω περιέγραφε την ομοφυλοφιλία μάλλον φιλανθρώπως ως «κουσούρι», στο πλαίσιο του «κουσούρια έχουμε όλοι μας»: τώρα ο ομοφυλόφιλος τρώει άγρια πόρτα από τον πορτιέρη Μεσσηνίας, διότι οι κοινωνίες προοδεύουν.
Ακούγοντας αυτές τις δηλώσεις, οι ακροατές μπορεί να θεώρησαν ότι ο δεσπότης δεν έχει ιερό και όσιο. Αυτό όμως δεν ισχύει, διότι και στις δύο εκπομπές σήκωσε ψηλά τα ιερά και τα όσιά του: αν και το νομοσχέδιο περί γάμου ομοφύλων ζευγαριών θα έρθει από την κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία, σε αμφότερες τις συνεντεύξεις κατακεραύνωσε κατονομάζοντάς τον ρητώς τον ατυχή αρχηγό ενός μικρού κόμματος της αντιπολίτευσης, Στέφανο Κασσελάκη, αποφεύγοντας να συμπυκνώσει τα πυρά του προς τη Νέα Δημοκρατία, που εν πάση περιπτώσει πέπρωται να καταστήσει εκείνη τον ομοφυλόφιλο γάμο νόμο του κράτους. Διότι είπαμε, οι αιώνιες αλήθειες της Εκκλησίας είναι ένα πράμα, αλλά μη γίνει και καμιά εκλογική μαλακία και τρέχουμε.
Για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, η φράση του Αγίου Μεσσηνίας διαστρεβλώθηκε από τους δημοσιογράφους στον τίτλο. Άμα ακούσει κανείς τις συνεντεύξεις, η ακριβής του διατύπωση δεν ήταν «η εκκλησία δεν έχει ομοφυλόφιλους στις τάξεις της», αλλά «η εκκλησία δεν έχει ομοφυλόφιλους στους κόλπους της». Όπερ ταυτολογία, διότι άμα είναι να ψάχνεις να βρεις ομοφυλόφιλους άνδρες μέσα σε κόλπους, προφανώς έχεις φάει πέντε γκολ από τα αποδυτήρια.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί το συχνό γλωσσικό μπέρδεμα σε τέτοιες τηλεοπτικές συζητήσεις μεταξύ του όρου «ομοφυλόφιλοι» και του όρου «ομόφυλοι», που σημαίνει φυσικά κάτι εντελώς άλλο. Ενδιαφέρον γλωσσικό ολίσθημα, διότι εξ ορισμού όλοι οι κληρικοί είναι ομόφυλοι μεταξύ τους, καθ’ ότι όλοι άνδρες. Αν και το «διακόνισσα» είναι, ιστορικά, κάτι πολύ ευρύτερο από παρατσούκλι στην ενδοϊερατική αργκό. Παραβλέπω προσφωνήσεις του τύπου «μωρή πατσαβούρα τακουνού», οι οποίες δεν είναι ξένες, λόγου χάριν, μεταξύ των Αγιοταφιτών Πατέρων.
