Με μια έκκληση προς όλα τα «δημοκρατικά κόμματα» παρενέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα δεκάδες μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων στα πολιτικά τεκταινόμενα ζητώντας μεγάλες αλλαγές προκειμένου η γερμανική οικονομία να βγει από τη δίνη της ύφεσης να αποκαταστήσει την ηγετική της θέση στο παγκόσμιο σύστημα.
Όπως σημειώνει ο συντάκτης της κρατικής τηλεόρασης ARD Ντάνιελ Ποκράκα, οι επιχειρήσεις καθ’ αυτές σπάνια εκφράζονται δημόσια για πολιτικά ζητήματα και συνήθως επί τέτοιων θεμάτων τον λόγο παίρνουν οι διάφοροι συλλογικοί φορείς τους (σύνδεσμοι βιομηχάνων κ.τ.ο.). Έτσι, αυτή η ευθεία παρέμβαση αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα και μαλιστα καθώς υπογράφεται από ονόματα όπως η Thyssenkrupp, η DeutscheTelekom, η Puma, η Fraport, η Miele, η ΙΚΕΑ, από τράπεζες όπως η BNP Parisbas, αλλά και τη χαλυβουργία Salzgitter, τους εμπορικούς κολοσσούς Otto, dmκαιRossmann, εταιρείες παραγωγής ενέργειας EON και EnBW και τη χημική βιομηχανία Wacker.
Οι εταιρείες που υπογράφουν, συνολικά πάνω από 50, συμμετέχουν όλες στο Ίδρυμα Κλιματική Οικονομία (Stiftung Klima Wirtschaft), το οποίο, όπως μαρτυρά το όνομά του έχει ως στόχο την προώθηση πολιτικών που θα φρενάρουν την κλιματική αλλαγή ενώ ταυτόχρονα θα διατηρήσουν και θα προάγουν την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας στο παγκόσμιο πλαίσιο.
Αισθανόμενοι, λοιπόν, οι επικεφαλής αυτών των επιχειρήσεων την κρισιμότητα της κατάστασης και την πολυεπίπεδη κρίση που βιώνει η γερμανική κοινωνία, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά μέσα σε ένα εξαιρετικά ασταθές διεθνές περιβάλλον θέτουν, με τον τρόπο που αυτές θεωρούν σωστό, τις πολιτικές δυνάμεις και την αντιπολίτευση προ των ευθυνών τους.
Αρχικά διαπιστώνουν πως η γερμανική οικονομία βρίσκεται υπό πίεση και πως οι αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων ετών αποκάλυψαν προβλήματα («αμέλειες») της οικονομικής, ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής που ακολουθήθηκε και τα πολλαπλασίασαν επικίνδυνα. Τα προβλήματα αυτά δημιουργούν τεράστιο κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης και αυτό το χρησιμοποιεί η νέα Δεξιά προς όφελός της με τρόπο ώστε να είναι σε κίνδυνο τόσο η δημοκρατία στη Γερμανία όσο και οι δυνατότητες της οικονομίας. Εδώ, αυτό που εννοείται είναι από τη μία το γεγονός πως υπάρχει ανάγκη για ξένο εργατικό και στελεχιακό δυναμικό, το οποίο όμως αποφεύγει ή θα αποφεύγει να πάει στη Γερμανία υπό τον φόβο της άκρας Δεξιάς, ενώ ταυτόχρονα θα δυσχεραίνει τις οικονομικές σχέσεις και δυνατότητες της Γερμανίας σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου ολοένα και αυξανόμενο ρόλο παίζουν έθνη που πλήττονται από τον ευρωπαϊκό ρατσισμό.
Στη συνέχεια δηλώνουν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και τις πολιτικές αυτές που θα οδηγήσουν τη Γερμανία και την οικονομία της στο στόχο της δραστικής μείωσης των παραγόντων που προκαλούν την κλιματική κρίση. «Οι συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι απρόβλεπτες», γράφετε στην έκκληση. Και αυτό με τη μεριά του έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Μια πρώτη ανάγνωση αφορά ξεκάθαρα τη ανησυχία μπροστά σε αυτό που μπορεί να προκαλέσει η κλιματική αλλαγή στην ίδια τη Γερμανία. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να διαβαστεί και ως μία ακόμη δήλωση για λήψη πρωτοβουλιών που θα προστατεύσουν τα έθνη του Παγκόσμιου Νότου, τα οποία είναι πολύ περισσότερο εκτεθειμένα στις συνέπειες της υπερθέρμανσης και της κλιματικής ανωμαλίας. Γι’ αυτό και το τμήμα αυτό του κειμένου ξεκινά με την υπεράσπιση της δημοκρατίας, άρα στον σαφή διαχωρισμό από ακροδεξιές και ρατσιστικές θέσεις.
Στο τρίτο σημείο τονίζουν πως η μετάβαση στην πράσινη οικονομία πρέπει να γίνει κεντρική υπόθεση για κάθε επιχείρηση. Αφού αναφέρουν πως αυτές οι ίδιες οι επιχειρήσεις κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να βελτιώσουν τις κλιματικές τους επιδόσεις, εκτιμούν πως ο συνδυασμός καλά εκπαιδευμένων ειδικευμένων εργαζομένων, η τέχνη της μηχανικής και η δημιουργικότητα δίνουν στη Γερμανία τη δυνατότητα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια μεταμόρφωση της παραγωγής. Όμως, ούτε οι κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση καταφέρνουν αυτόν τον καιρό να δώσουν μορφή σε αυτήν την ευκαιρία που θα φέρει ανταγωνιστικότητα, ανθεκτικότητα, καλές δουλειές για τους μισθωτούς και γενική ευημερία.
Σε αυτό, λοιπόν, το τρίτο σημείο, μπαίνει το ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής και της παγκόσμιας συνεργασίας, ενώ γίνεται ευθεία κριτική σε όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων και ειδικά στους κατεξοχήν εκφραστές των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, τη Χριστιανοδημοκρατία, τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους
Η έκκληση συνεχίζει διαπιστώνοντας πως το γενικό κλίμα παραλύει τη διάθεση για μεταρρυθμίσεις στη χώρα. Την ώρα που οι ΗΠΑ και η Κίνα επενδύουν τεράστια ποσά για τη μετάβαση, στη Γερμανία επικρατεί σκεπτικισμός και ανασφάλεια. Έτσι, δεν θα γίνει όμως κατορθωτή η μεγάλη βιομηχανική μεταμόρφωση που απαιτείται, η μεγαλύτερη εδώ και 100 χρόνια, όπως χαρακτηριστικά γράφεται. Καλούν λοιπόν οι επιχειρήσεις τα κόμματα να προχωρήσουν σε διακομματική συναίνεση, να σχεδιαστεί πολιτική για τα επόμενα 20, 30, 40 χρόνια και να διατυπωθεί στόχος με ορίζοντα το 2045. Το κράτος πρέπει να ξαναδεί τα περιθώρια που έχει να δαπανά και έτσι να προστατεύσει και να αναπτύξει την οικονομία, ενώ ταυτόχρονα η ανάπτυξη και η σταθερότητα θα περιορίσουν την ακροδεξιά και τις λαϊκίστικές φωνές. Στο κλείσιμο αυτού του μέρους επαναλαμβάνεται πως η δημοκρατία (εννοείται με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα) είναι βασικός παράγοντας για να μπορεί η Γερμανία να είναι σοβαρός οικονομικός πόλος.
Στη συνέχεια αναφέρουν έξι σημεία υπό μορφή αιτημάτων: πρώτον, το αίτημα για σχεδιασμό μέχρι το 2045. Δεύτερον, η εξασφάλιση φθηνής ενέργειας μέχρι να αναπτυχθούν πλήρως οι ανανεώσιμες πηγές και η χρήση του υδρογόνου. Εδώ, μπορεί κανείς να διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές και ένα αίτημα αναθεώρησης της πολιτικής απέναντι στη Ρωσία. Τρίτον, αναθεώρηση του φρένου χρέους, ώστε το κράτος να μπορεί να δανείζεται περισσότερο για να επενδύει. Τέταρτον, ζητούν η Γερμανία να δράσει ώστε να υπάρξουν ενιαία διεθνή στάνταρντ σχετικά με το κλίμα και την ενέργεια. Πέμπτον, ζητούν ψηφιοποίηση και περιορισμό της γραφειοκρατίας ενώ παράλληλα ζητούν προσλήψεις ικανών εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Έκτο, και σημαντικότερο, ζητούν νέο κοινωνικό συμβόλαιο ώστε να φύγουν βάρη από τους οικονομικά ασθενέστερους προκειμένου να επιτευχθεί η αποδοχή της μετάβασης σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Η έκκληση κλείνει με την εκτίμηση πως ό,τι συνέβη μέχρι το 2023 δεν μπορεί να συνεχιστεί το 2024.
Η έκκληση αυτή περιέχει σημαντικά στοιχεία, όπως η τοποθέτηση της Γερμανίας ως εταίρου αλλά και ανταγωνίστριας των ΗΠΑ και της Κίνας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την μέχρι τώρα στάση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν τις ΗΠΑ ως ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Κόσμου, ενώ η αναφορά στην Κίνα που τα καταφέρνει, αφενός εγκαλεί στη τάξη τις δυνάμεις αυτές που ζητούν σπάσιμο των δεσμών με τη μεγάλη βιομηχανική χώρα της Ασίας, ενώ τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα αναφέρονται ως πρότυπα πράσινης μετάβασης.
Το ζήτημα δε της φθηνής ενέργειας αποτελεί έμμεση αναγνώριση της ανάγκης για ειρήνευση και συνεννόηση με τη Ρωσία, καθώς μόνο η Ρωσία μπορεί να καλύψει τις τεράστιές ανάγκες με μικρό κόστος. Δε λέγεται, εκτιμούμε όμως πως εννοείται. Τέλος, και αυτό είναι τεράστιας σημασίας, ακριβώς για να εξασφαλιστεί η συνέχεια του κοινωνικού καθεστώτος αναγνωρίζεται η ανάγκη να βγουν οι φτωχοί και επισφαλείς από το καθεστώς που δεν τους επιτρέπει να βλέπου προοπτική στη ζωή τους, να εξασφαλιστούν καλές δουλειές και γενική ευημερία μέσα από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με σκοπό να μη διαταραχτεί περαιτέρω η κοινωνική συνοχή. Αν συνδυάσουμε αυτήν την έκκληση με την ένταση των κοινωνικών αγώνων στη Γερμανία από επαγγελματικές ομάδες, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι αγώνες μπορούν να φέρουν αποτελέσματα.
