Τέτοιο και τόσο μίσος σε νεκρό δεν έχω ξαναδεί. Σε τι αναφέρομαι; Σε τι πρωτοαναφέρομαι, ας λέμε καλύτερα!
Να ξεκινήσω από τις πληροφορίες που βγαίνουν και αναφέρουν, ότι η εντολή για το μπάζωμα στον χώρο που έγινε η εγκληματική τραγωδία των Τεμπών με τα 57 θύματα, δόθηκε την επόμενη κιόλας μέρα; Και συγκεκριμένα από τον Χρήστο Τριαντόπουλο τότε επικεφαλής της Πολιτικής προστασίας και σημερινός Υφυπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας; Ή στο ανελέητο μίσος των πολιτικών-βουλευτών της ΝΔ για αυτούς τους νεκρούς-αθώους που φτάνει έως το πάτωμα; Ναι, ναι το πάτωμα στην κυριολεξία.
Γιατί, μπορεί οι ευθύνες για το ποιος έσβησε ή έδωσε εντολή να σβηστούν τα ονόματα των νεκρών των Τεμπών μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη το ίδιο βράδυ που τα είχαν γράψει οι συγγενείς των θυμάτων, να έχουν γίνει μπαλάκι, αλλά το μίσος όπως φαίνεται δεν έχει τέλος.
«Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι το σπουδαιότερο σημείο μνήμης, ένας τόπος ιερός και αφορά στους πεσόντες κατά τη διάρκεια των αγώνων του έθνους. Εκεί είναι γραμμένα τα ονόματα των μεγάλων μαχών που έχουμε δώσει. Είναι ένα μνημείο, με το οποίο τιμάμε τη μνήμη όλων των Ελλήνων που έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα. Δεν έχει καμία θέση η οποιαδήποτε αναγραφή οποιουδήποτε άλλου πράγματος εκεί. Θέλουμε να κάνουμε ένα μνημείο να θυμόμαστε το φρικτό δυστύχημα των Τεμπών; Να το κάνουμε. Αυτό δεν μπορεί να είναι στον Άγνωστο Στρατιώτη. Είναι ένα μνημείο με συγκεκριμένο προορισμό».
Αυτά είπε χωρίς καμία αιδώ ο υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης. Αυτά είπε κυρίες και κύριοι μια μέρα μετά τη μαύρη επέτειο. Αλλά θα μου πεις, μια μέρα μετά την ίδια τραγωδία μπαζώθηκε ο ματωμένος χώρος…
«Δεν έχει καμία θέση η οποιαδήποτε αναγραφή οποιουδήποτε άλλου πράγματος εκεί…Αυτό δεν μπορεί να είναι στον Άγνωστο Στρατιώτη. Είναι ένα μνημείο με συγκεκριμένο προορισμό». Μου θυμίζει, λίγο καιρό πριν, τις «μάχες» που έδιναν μεταξύ τους οι γαλάζιοι πολιτικοί για τη ροζ σημαία που είχε στηθεί στο Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη. Όταν μερικοί τη θεωρούσαν προκλητική, καθώς συμβόλιζε την έξαρση των γυναικοκτονιών!
Όπως φαίνεται οι πολιτικοί μας, αν και μορφωμένοι, ωστόσο απαίδευτοι, χωρίς ηθικούς φραγμούς, δεν μπορούν να κατανοήσουν, ότι τα Μνημεία δεν είναι ένα κομμάτι μαρμάρου, υφάσματος, ξύλου, χαλκού. Τα Μνημεία τα κατασκευάζουμε για να μας θυμίζουν τον πόνο, τη θλίψη, τη χαρά. Τα Μνημεία μέσα από το υλικό παίρνουν άυλη μορφή και αντιπροσωπεύουν βαθύτερα νοήματα, ανάλογα με την εποχή, τα γεγονότα. Με αυτό τον τρόπο «ζουν» τα Μνημεία, με αυτό τον τρόπο μας αφηγούνται τον λόγο ύπαρξής τους. Ο Παρθενώνας είναι παγκοσμίως γνωστός για τα δημοκρατικά ιδανικά που κουβαλά και όχι για το πανάκριβο πεντελικό μάρμαρό του.
Πόση προσβολή να αντέξουμε ακόμα; Προσβολή νεκρών, προσβολή δημοκρατίας, προσβολή της ίδιας μας νοημοσύνης.
