Ανακοίνωση για την 8η Μάρτη, εξέδωσε ο Τομέας Ισότητας Φύλου & ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, κάνοντας λόγο για μια «αφορμή για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε, δικαιώματα που για τους άντρες είναι απλά αυτονόητα» και αναλύοντας τα έμφυλα ζητήματα και τα ζητήματα που αφορούν στην ισότητα των φύλων, με αφορμή πάντα την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Καλεί, δε, την Παρασκευή 8 Μαρτίου στην Αθήνα στις 12:30 στην φεμινιστική απεργιακή κινητοποίηση στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στις 18:30 στο Σύνταγμα στη φεμινιστική πορεία και στη Θεσσαλονίκη στο Άγαλμα Βενιζέλου στις 12:00 στην απεργιακή συγκέντρωση και στις 19:00 στη διαδήλωση, παράλληλα πάντα με τις διαδηλώσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα πραγματοποιηθούν την ίδια ημέρα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Στις 8 Μάρτη θυμόμαστε, κάθε μέρα αγωνιζόμαστε!
Οι κρατικές πολιτικές για την ισότητα των φύλων και τα έμφυλα ζητήματα εξακολουθούν να προκαλούν ανησυχίες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να επαίρεται ότι το 2021 δημιούργησε χαρτοφυλάκιο σε επίπεδο υφυπουργού με αρμοδιότητα την ισότητα, τη δημογραφική πολιτική και την οικογένεια. Η αναβάθμιση ωστόσο της γραμματέως σε υφυπουργό δεν μπόρεσε να κρύψει την υποβάθμιση των πολιτικών της κυβέρνησης για την ισότητα των φύλων. Οι συνεχείς μετονομασίες της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων αρχικά σε Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (Π.Δ. 84/2019), στη συνέχεια σε Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (Π.Δ 3/2021) και πρόσφατα – αμέσως μετά τις εκλογές – σε Γενική Γραμματεία Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν είναι τυχαίες.
Οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι να συνδέσει το δημογραφικό ζήτημα και τη μητρότητα με τις ελευθερίες των γυναικών και κυρίως την αυτοδιάθεση του σώματος. Να εντάξει τις πολιτικές ισότητας στην ομπρέλα των πολιτικών για την οικογένεια και την κοινωνική συνοχή. Μήπως άραγε και η διαγραφή του έμφυλου πρόσημου από την τίτλο της νεοσύστατης Γραμματείας αυτό δεν αποδεικνύει; Άλλωστε μετά τη νέα ρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου και του νόμου της συνεπιμέλειας η προστασία των θηλυκοτήτων φαντάζει αποκομμένη εντός ενός πλαισίου συνεχόμενης και εντεινόμενης έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δεν προχωρά σε αποτελεσματικά μέτρα για την ενίσχυση των γυναικών σε θέσεις λήψης αποφάσεων. Οι πρόσφατες εθνικές εκλογές αναδεικνύουν την υποεκπροσώπηση του γυναικείου φύλου. Στο σύνολο των 300 βουλευτών οι γυναίκες είναι 69. Αντιπροσωπεύουν δηλαδή ποσοστό της τάξης του 23%. Αντίστοιχα στις αυτοδιοικητικές εκλογές εξελέγησαν μόνο 22 γυναίκες δήμαρχοι στους 332 δήμους της χώρας, ένα ποσοστό που δεν ξεπερνά το 7%. Μάλιστα, όσον αφορά τις Περιφέρειες, καμία γυναίκα δεν εξελέγη περιφερειάρχης.
Από την άλλη, οι πολιτικές για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, είναι πενιχρές. Το πολυδιαφημισμένο μέτρο της κυβέρνησης, το Panic Button, είναι διαθέσιμο μόνο για λίγες περιοχές της χώρας. Επιπλέον και όπως απέδειξε και η περίπτωση της 43χρονης θύματος γυναικοκτονίας στη Σαλαμίνα, το Panic Button αποτελεί ένα βολικό πρόσχημα για τις τοπικές αρχές ώστε να κρύψουν την ένδεια των κρατικών δομών για την υποστήριξη των κακοποιημένων γυναικών. Παράλληλα ένα νέο μέτρο που εξαγγέλθηκε, το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνου, λειτουργεί αυτή τη στιγμή πιλοτικά μόνο στους Δήμους Περιστερίου, Καβάλας και Ηρακλείου Κρήτης.
Η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας για την κυβέρνηση «επιτεύχθηκε» χάρη στο πλαίσιο του προγράμματος «Νταντάδες της γειτονιάς» που χορηγεί οικονομική ενίσχυση σε εργαζόμενους γονείς για τη φύλαξη του παιδιού τους από «παιδαγωγό – φύλακα». Αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε κρατικές δομές για βρεφονηπιακούς σταθμούς και σε προσλήψεις επιστημονικού προσωπικού για την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, αναθέτει τη φύλαξη και εκπαίδευση των παιδιών και βρεφών σε γυναίκες με «πιστοποιημένες δεξιότητες».
Οι ενέργειες τέλος για την ενίσχυση της γυναικείας εργασίας εξαντλήθηκαν από την κυβέρνηση με τη δημιουργία του «Ελληνικού Κέντρου Καινοτομίας για Γυναίκες» – με σκοπό να δοθούν οι ευκαιρίες στις γυναίκες να επιλέξουν επαγγέλματα που σχετίζονται με τους νέους τομείς υψηλής εξειδίκευσης. Πίσω όμως από τους ωραίους τίτλους η πραγματικότητα αναδεικνύει ότι το ποσοστό κινδύνου φτώχειας για τις γυναίκες είναι στο 13,2% (Ιανουάριος 2024). Οι γυναίκες απασχολούνται συχνότερα σε θέσεις μερικής απασχόλησης και σε τομείς με χαμηλούς μισθούς που προσφέρουν ελάχιστη εργασιακή ασφάλεια. Οι γυναίκες δεν μπορούν να ξεφύγουν από το φάσμα της φτώχειας.
Το δε «Σήμα Ισότητας» για τις επιχειρήσεις που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια για την τήρηση της αρχής της ισότητας των φύλων, έλαβαν φέτος 18 επιχειρήσεις. Αν διατρέξει κανείς τον κατάλογο επιχειρήσεων που έλαβαν το «Σήμα Ισότητας», θα πέσει πάνω στην ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Μονοπρόσωπη Ανώνυμη Εταιρεία ή στον Όμιλο Χρηματιστηρίου Αθηνών. Μια απόδειξη για το πώς τα δικαιώματα των γυναικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως genderwashing από την κυβέρνηση, επιβραβεύοντας εταιρείες που κερδοσκοπούν.
Η ανακοίνωση των μέτρων από την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας, για την αντιμετώπιση της φτώχειας της περιόδου (Period Poverty) με τη διανομή προϊόντων περιόδου σε 200 σχολεία της Δυτικής Αττικής και της Δυτικής Θεσσαλονίκης για δύο χρόνια, αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Όμως, όπως όλα τα σχέδια που ανακοινώνει αυτή η κυβέρνηση, εντάσσεται και αυτό στην πολιτική της “φιλανθρωπίας”. Επιλέγει ποιους θα ευεργετήσει, με ποιους τρόπους, για πόσο χρονικό διάστημα και κυρίως θα του υπενθυμίζει διαρκώς το ποιος τους ευεργετεί. Όταν ήδη η Σκωτία και πόλεις στην Πολωνία και στο Βέλγιο έχουν εγκαταστήσει μηχανήματα δωρεάν διανομής προϊόντων υγιεινής σε όλα τα σχολεία και τους δημόσιους χώρους, το πρόγραμμα της κ. Αγαπηδάκη υπολείπεται πολύ από την αντιμετώπιση ενός φαινομένου που αγγίζει περίπου το 20% των γυναικών στην Ελλάδα.
Τέλος η κυβέρνηση με την παρατεταμένη συνενοχή της στη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα, κλείνει τα μάτια στην έμφυλη βία που συντελείται στην περιοχή.
Ως Τομέας Ισότητας Φύλου & ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, θεωρούμε πως η 8η Μάρτη είναι απλά η αφορμή για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε, δικαιώματα που για τους άντρες είναι απλά αυτονόητα.
Απαιτούμε:
• Δημιουργία πλαισίου, που θα εξασφαλίσει ποσόστωση στην εκπροσώπηση των γυναικών στα κοινωνικά και πολιτικά κέντρα λήψης αποφάσεων ξεκινώντας από την κοινοτική δομή έως τη βουλευτική και την κυβερνητική.
• Δημιουργία πλαισίου, που θα εξασφαλίσει ποσόστωση στην προώθηση των γυναικών σε θέσεις ευθύνης στην οικονομική δραστηριότητα και εξουσία, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
• Υιοθέτηση πολιτικών και κινήτρων που θα απεγκλωβίζουν τις γυναίκες από τον συστημικά προορισμένο ρόλο τους στο νοικοκυριό με στόχο τον διαμοιρασμό των ευθυνών μεταξύ των φύλων στη φροντίδα της οικογένειας, την αναγνώριση των οικιακών ως απλήρωτης εργασίας και την ανάπτυξη πλαισίου, που θα φέρουν τους άντρες να συμμετέχουν και να συμβάλλουν ισόποσα και υπεύθυνα στο νοικοκυριό, την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών, μέσω κοινωνικής ενημέρωσης, παροχής αδειών γέννας και παιδιών και άλλων εργασιακών και κοινωνικών κινήτρων.
• Ειδική στήριξη για τη μονογονεϊκή οικογένεια, που περιλαμβάνει οικονομική ενίσχυση και κοινωνική βοήθεια, όπως περισσότερες άδειες γονέα και παροχή από το κράτος δωρεάν υπηρεσιών φύλαξης παιδιών/νηπιαγωγείο.
• Δημιουργία μονάδων ψυχολογικής στήριξης για τις γυναίκες και Λοατκι+ θύματα σε όλα τα πλάτη της επικράτειας, σε κάθε μικρή κοινότητα, στους δήμους, στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, ώστε να είναι άμεσα προσβάσιμες και ουσιαστικές.
• Δημιουργία κρατικών και κοινωνικών δομών στήριξης (σίτισης-στέγασης) για άτομα που υφίστανται κοινωνικό αποκλεισμό εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους.
• Μέριμνα για οικονομική ενίσχυση και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ώστε να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους αξιοπρεπώς και να μπορέσουν να ανεξαρτητοποιηθούν από τον θύτη όταν αυτός βρίσκεται στο κλειστό οικογενειακό περιβάλλον. Δωρεάν πλήρη νομική υποστήριξη για την ένδικη αντιμετώπιση του θύτη καθώς και για τη διαδικασία λύσης του μεταξύ τους γάμου εάν υπάρχει.
• Νομοθέτηση της άδειας περιόδου και διευκόλυνση πρόσβασης σε προϊόντα υγιεινής με μείωση του ΦΠΑ και δωρεάν παροχή σε δημόσιες δομές και υπηρεσίες.
• Αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και συμμόρφωση με την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
