Οι Παλαιστίνιες κάθε ηλικίας είναι αδιαμφισβήτητα οι πραγματικές ηρωίδες κατά τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Ιδιαίτερα αυτές που ζουν στη Γάζα και προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο έχοντας απέναντί τους τις βόμβες, τις σφαίρες, τους όλμους των Ισραηλινών αλλά και την πείνα, τα συντρίμμια, τους χαμένους συγγενείς, φίλους και γείτονες.
Όμως σήμερα, 8 Μαρτίου 2024, οι γυναίκες της Γάζας που βιώνουν τον εφιάλτη του πολέμου δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνον τις βόμβες και την πείνα.
Ούτε μόνον το θάνατο, το λιμό, την καταστροφή.
Εν μέσω πληροφοριών που καταφθάνουν ολοένα και συχνότερα στα δημοσιογραφικά γραφεία για σεξουαλική βία, ταπεινώσεις, κακοποιήσεις αλλά και βιασμούς γυναικών της Γάζας που συλλαμβάνονται από τον ισραηλινό στρατό και οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές του Ισραήλ( που απέχουν ελάχιστα από τόπο βασανιστηρίων) υπάρχει και μία άλλη πλευρά του πολέμου που βιώνουν σιωπηλά. Μία πλευρά σκοτεινή, αηδιαστική και σχεδόν εμετική που έχει να κάνει με την παραβίαση κάθε έννοιας ιδιωτικότητας και αξιοπρέπειας από τους Ισραηλινούς στρατιώτες που ήρθαν να κάψουν, να ισοπεδώσουν, να διαλύσουν και να θέσουν υπό κατοχή αυτή τη στενή λωρίδα Γης με την πιθανώς πλούσια ΑΟΖ, σε μία στρατηγική μικρή γωνιά της Ανατολικής Μεσογείου.
Μιλάμε για την σιχαμερή εμμονή των Ισραηλινών στρατιωτών με τα εσώρουχα των γυναικών της Γάζας. Μία εμμονή που αξίζει ενδεχομένως ψυχολογικής (αν όχι ψυχιατρικής) προσέγγισης και ανάλυσης.
Σαν να μην έφτανε το πλιάτσικο που έχει κάνει ο στρατός σε ιδιωτικές περιουσίες, ανταλλακτήρια συναλλάγματος, τράπεζες, αρχαιότητες, ακόμη και σε κατοικίδια(!), επιλέγει να εισβάλλει στα αδειανά, βομβαρδισμένα σπίτια, και να ψάχνει τις ντουλάπες και τα συρτάρια στις κρεβατοκάμερες αναζητώντας γυναικεία ρούχα και εσώρουχα, σε μία προσπάθεια να παρουσιάσει τις γυναίκες της Γάζας «τσούλες», «εκδιδόμενες», «ακόρεστες σεξουαλικά» ή «φθηνές»…
Οι φωτογραφίες που αναρτούν οι ίδιοι οι στρατιώτες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν είναι «περιστασιακές». Δείχνουν να αφορούν ένα κομμάτι σταθερής δραστηριότητας που αναπτύσσουν στο πλαίσιο της φονικής επίθεσης που εξαπολύουν από τις αρχές Οκτώβρη με αφορμή τις αιματηρές επιθέσεις της Χαμάς και το λεγόμενο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα».
Αρκετοί από αυτούς δεν διστάζουν να γυρίσουν βίντεο φορώντας κάποια από τα πιο «πιπεράτα» εσώρουχα, ή να τα παρουσιάσουν σαν σε έκθεση, ή να τα διακωμωδήσουν.
Δεν θέλει και πολύ σκέψη για να καταλάβεις την αίσθηση βεβήλωσης και παραβίασης της ιδιωτικότητας που νιώθουν πολλές από τις γυναίκες που ξεριζώθηκαν βλέποντας τη ζωή τους να ανατρέπεται και να «σακατεύεται» μέσα σε λίγους μήνες.
Αυτή ίσως είναι μία από τις πτυχές αυτού του πολέμου που δεν έχουμε ξανασυναντήσει στο παρελθόν. Αυτή η εμμονή αν μη τι άλλο δείχνει πως ο λεγόμενος «πόλεμος αυτοάμυνας» δεν έχει στόχο μόνο την «εξαφάνιση» της Χαμάς. Αλλά την «απανθρωποποίηση» ενός ολόκληρου λαού για να δικαιολογηθεί μία γενοκτονία.
Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ, το είχε άλλωστε πει από την αρχή αυτού του καταστροφικού πολέμου:
«Πολεμάμε με ανθρώπινα κτήνη και ενεργούμε ανάλογα».
Μόνο που οι ενέργειες του ισραηλινού στρατού μιλούν από μόνες τους και αποκαλύπτουν δίχως ιδιαίτερη δυσκολία (είναι η αλήθεια) ποιος είναι τελικά το πραγματικό κτήνος…
