Δύο και πλέον έτη κυβερνούν οι Πράσινοι στη Γερμανία και τα αποτελέσματα των πολιτικών τους επιλογών τους κοστίζουν πολιτικά. Έτσι, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου «Άλενσμπαχ» για λογαριασμό της Frankfurter Allgemeine Zeitung, το ποσοστό εκείνων που εκφράζουν «απολύτως αρνητική» άποψη για τους Πράσινους έχει διπλασιαστεί από το 2019 μέχρι σήμερα από 25% σε 56%, ενώ το ποσοστό όσων έχουν θετική άποψη έχει περιοριστεί από το 18% στο 8%. Ταυτόχρονα στο κόμμα της υπουργού εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ και του υπουργού Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ αποδίδεται πρωτίστως και η ευθύνη για τις δυσλειτουργίες του κυβερνητικού συνασπισμού. Το 43% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι το κόμμα έχει ιδιαίτερη επιρροή στις πολιτικές της κυβέρνησης, όταν μόνο το 10% εκφράζει την ίδια άποψη για το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) και το 19% για τους Φιλελευθέρους (FDP).
Το 80% όσων έχουν αρνητική άποψη για το κόμμα των Πρασίνων δηλώνει ότι ενοχλείται από τους «μη ρεαλιστικούς» στόχους τους και από την «έλλειψη οικονομικών ικανοτήτων» των στελεχών τους. Δύο στους τρεις ερωτηθέντες δηλώνουν επίσης πως το κόμμα αυτό παρουσιάζει υπερβολική προσκόλληση στην ιδεολογία του. Το ίδιο ποσοστό θεωρεί ότι οι Πράσινοι επιδιώκουν «μεγαλύτερη ρύθμιση», κάτι που προφανώς αντιβαίνει στις αρχές του φιλελευθερισμού. Ένα 62% θεωρεί πως οι Πράσινοι «έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους», ενώ το 63% ότι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τις πραγματικές ανησυχίες των πολιτών. Για παράδειγμα, ένα ισχνό 20% είναι της γνώμης ότι ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ «σκέφτεται το μέλλον» και «διαμορφώνει πολιτικές» για αυτό.
Τα ευρήματα της δημοσκόπησης έρχονται στον απόηχο του μεγάλου κινήματος των αγροτών της Γερμανίας που τάραξε τα νερά στις αρχές του έτους και έφερε τον αγροτικό κόσμο σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτό το κόμμα. Είναι γεγονός ότι οι Πράσινοι σε μια σειρά από θέματα βρίσκονται σε απόσταση από τις ανάγκες και προσδοκίες του πληθυσμού και αυτό μένει να φανεί και στις ευρωεκλογές τον Ιούνιο.
Όσον αφορά τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα, οι Πράσινοι είναι στην αιχμή του δόρατος στα θέματα της πολεμικής εμπλοκής της Γερμανίας στην Ουκρανία με επιθετικό λόγο ως προς τη Ρωσία. Η υπουργός εξωτερικών Μπέρμποκ εξάλλου πέρσι είχε πει σε μια αποστροφή του λόγου της πως η Γερμανία και η Ευρώπη είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, στο θέμα της Γάζας το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών αντιδρά χλιαρά στην εξελισσόμενη γενοκτονία, ενώ πρέπει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που τίθενται από κράτη του Παγκόσμιου Νότου σε σχέση με τη στάση της Γερμανίας προς το διεθνές δίκαιο. Αυτή η στάση δημιουργεί προβληματισμό σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού για λόγους που κυμαίνονται από το καθαρό συμφέρον μέχρι την ηθική.
Στον οικονομικό τομέα, η γερμανική βιομηχανία και συνολικά η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε κρίση και αυτό το πιστώνεται κατ’ εξοχήν ο αρμόδιος υπουργός Χάμπεκ. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς ότι, ενώ η βιομηχανική παραγωγή δέχεται σοβαρές πιέσεις, μαζί με την κερδοφορία των επιχειρήσεων, το υπουργείο του Χάμπεκ εμμένει σε καθιέρωση νέων «πράσινων» προδιαγραφών οι οποίες σημαίνουν επιπλέον κόστη ή το πως εν μέσω ενεργειακής στενότητας είναι δυνατή η ριζοσπαστική «πράσινη» μετάβαση. Καθώς πρόκειται για μια δράση που θα διαρκέσει δεκαετίες, δε γίνεται κατανοητή η ένταση με την οποία οι Πράσινοι θέλουν την όσο το δυνατόν πιο άμεση εφαρμογή αλλαγών. Αυτή η ένταση μπορεί να οδηγήσει επιχειρήσεις σε κλείσιμο και σε αύξηση της ανεργίας.
Επίσης, στο στεγαστικό ζήτημα, η επιμονή για άμεση εφαρμογή «πράσινων» προδιαγραφών στην ανέγερση νέων κτιρίων ή η αλλαγή υπαρχόντων τεχνολογιών οδηγεί σε κόστη, στα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν όλοι, επιτείνοντας έτσι αφ’ ενός τη στεγαστική κρίση και δημιουργώντας την αίσθηση πως οι Πράσινοι ενδιαφέρονται μόνο για αυτού που έχουν αρκετά χρήματα, δημιουργώντας ανυπέρβλητα προβλήματα σε αυτούς που δεν έχουν.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το ζήτημα της αυτοκίνησης, καθώς οι Πράσινοι προωθούν τη χρήση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου ζητώντας γρήγορο περιορισμό και κατάργηση της μηχανής εσωτερικής καύσης. Όμως, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι ακριβά και έτσι οι μη έχοντες ή όσοι δε διατίθενται να πληρώσουν για ένα Τέσλα ή για ένα κινέζικο ηλεκτρικό ακριβό όχημα αντιδρούν.
Τέλος, οι πράσινοι προωθούν δυναμικά τη δικαιωματιστική ατζέντα η οποία βρίσκει απέναντί της σημαντικά τμήματα του συντηρητικού ακροατηρίου.
Σε γενικές γραμμές θα έλεγε κανείς πως οι Πράσινοι, ενώ είναι εξαιρετικά πολεμοχαρείς, ακολουθούν μια πολιτική ατζέντα μεγάλων αλλαγών, οι οποίες ενώ είναι απαραίτητες, δεν λαμβάνουν υπόψη τους την πραγματικότητα μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να απορρίπτονται τόσο οι ίδιοι, όσο και η αντικειμενικά θετική επίδραση στην κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον.
