Εκτενές ρεπορτάζ για την ανατριχιαστική χρήση στρατιωτικών οπλικών προγραμμάτων Τεχνητής Νοημοσύνης σε βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας αναδημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Guardian με βάση έρευνα του δημοσιογράφου Αβραάμ Γιουβάλ στην ιστοσελίδα mekomit-co-il.
Πρόκειται για το (ελάχιστα γνωστό) πρόγραμμα Lavander του ισραηλινού στρατού που κατέγραψε και εξολόθρευσε «37.000 ανθρώπινους στόχους» στη Λωρίδα της Γάζας σχεδόν δίχως καμία ανθρώπινη παρέμβαση.
Ο στρατός φέρεται πως προτίμησε να βομβαρδίζει κατοικημένες περιοχές χάριν ευκολίας αλλά και γιατί είχε «λιγότερες απώλειες».
Το πρόγραμμα Τ.Ν. είχε την έγκριση της διοίκησης του στρατού παρότι γνώριζε πως μπορούσαν να εξοντωθούν ολόκληρες οικογένειες Παλαιστινίων και πως το περιθώριο λάθους ήταν στο 10% σε ό,τι αφορά τη στοχοποίηση ατόμων που δεν είχαν καμία σχέση με τη Χαμάς ή την Ισλαμική Τζιχάντ.
Προτιμήθηκαν επίσης οι ρίψεις φθηνότερων και «μη έξυπνων» βομβών σε ολόκληρες συνοικίες γιατί οι αξιωματικοί «δεν ήθελαν να σπαταλήσουν ακριβές βόμβες σε ασήμαντους ανθρώπους»!
Κάποιος από τους στρατιωτικούς που μίλησε στον δημοσιογράφο παραδέχθηκε πως ενέκρινε το βομβαρδισμό εκατοντάδων κατοικιών και πολυκατοικιών και πως σκοτώθηκαν ολόκληρες οικογένειες σαν «παράπλευρες απώλειες». Ωστόσο, η επιλογή των στόχων αυτών έγινε εν πολλοίς με τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης δίχως την παρέμβαση ανθρώπων.
Η πολυσέλιδη δημοσιογραφική έρευνα για τη χρήση «έξυπνων» και μη στρατιωτικών συστημάτων σε βάρος των Παλαιστινίων της Γάζας που δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό 972+, χωρίστηκε σε έξι κεφάλαια, σύμφωνα με τα έξι στάδια παραγωγής των στόχων στον πόλεμο, με χρονολογική σειρά.
Στο πρώτο παρουσιάστηκε το πρόγραμμα Τ.Ν. «Lavander» («Λεβάντα», που έβαλε στο στόχαστρο δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους ως στόχους δολοφονίας, στο δεύτερο παρουσιάστηκε το σύστημα «Where’s Dad» που εντόπισε τους άνδρες των οικογενειών αυτόματα και μαζικά σαν στόχους, το τρίτο μέρος αναφέρεται στις «ανόητες» βόμβες που επιλέχθηκαν για να βομβαρδίσουν τα σπίτια αμάχων, στο τέταρτο μέρος παρουσιάζεται ο αριθμός των μη εμπλεκόμενων ατόμων που «επιτρεπόταν» να χτυπήσουν κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού κάθε σπιτιού και στο πέμπτο καταγράφεται πώς το αυτόματο λογισμικό υπολόγισε τον αριθμό των μη συμμετεχόντων σε κάθε σπίτι ανακριβώς.
Το έκτο και τελευταίο μέρος αναφέρεται στο πώς τη στιγμή που βομβαρδίστηκε το σπίτι, συνήθως τη νύχτα, ο στόχος μερικές φορές δεν ήταν καθόλου μέσα.
