Σήμερα, ο κόσμος, με όλες τις συνιστώσες του, παρακολουθεί την κλιμάκωση των εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή μας, πέρα από τον πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία, και τις επιπτώσεις του σε διάφορες πτυχές της ζωής και τους κινδύνους επέκτασης των πολέμων εκεί.
Η αδυναμία του διεθνούς δικαίου…
Υπάρχουν αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που παραιτούνται, επικαλούμενοι τη γενοκτονία που διέπραξε το Ισραήλ. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να κάνουν μια αλλαγή στις θέσεις των κυβερνήσεών τους προς αυτό που συμβαίνει. Θα απαιτήσουν επίσης από τις κυβερνήσεις τους να σταματήσουν τέτοια γενοκτονία στη Γάζα, πέρα από τις φρικαλεότητες που διαπράττονται στις κατεχόμενες παλαιστινιακές πόλεις χωριά και προσφυγικούς καταυλισμούς.
Υπό το φως των πολλών πλευρών που ανησυχούν για τη σύγκρουση στην Ουκρανία και στην περιοχή μας και την πολυπλοκότητα της διεθνούς σκηνής ειδικά μετά τον πόλεμο γενοκτονίας κατά του λαού μας, οι διεθνείς και οι περιφερειακοί παίχτες προσπαθούν να καθορίσουν τον αντίκτυπο των εξελίξεων στα συμφέροντά τους και στη δομή του μεταβαλλόμενου διεθνούς συστήματος, ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρότυπα διεθνών αλληλεπιδράσεων μετά την έναρξη του πολέμου και τις ισορροπίες του υπάρχοντος διεθνούς συστήματος.
Το μέλλον
Το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς θεσμοί ακόμη και το Διεθνές Δικαστήριο το οποίο εξετάζει προσφυγή κατά του Ισραήλ, απέδειξαν πως βρίσκονται σε θέση αδυναμίας και ανικανότητας σε ό,τι αφορά τις συλλογικές πρακτικές και τις φιλοδοξίες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένου του ισραηλινού κατοχικού κράτους που απολαμβάνει την αμερικανική προστασία στους διεθνείς οργανισμούς. Όσο η αμερικανική δέσμευση στην ασφάλεια του εποικιστικού Ισραήλ συνεχίζεται, οι αναφορές τους για ένα παλαιστινιακό κράτος παραμένουν ψευδαίσθηση και αποτυπώνονται στο χαρτί για να «πουλήσουν» τις θέσεις τους εξυπηρετώντας τις δικές τους εσωτερικές κρίσεις και εκλογικές μάχες. Χτες η Αμερική εναντιώθηκε στην Ειδική Επιτροπή του ΟΗΕ στην οποία το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει αναθέσει να εξετάζει τις αιτήσεις για την ένταξη του Παλαιστινιακού Κράτους ως πλήρους μέλους του ΟΗΕ και αναμένεται να ψηφίσει ενάντια σε αυτό, ασκώντας βέτο, εάν το θέμα τεθεί προς ψήφιση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την ερχόμενη βδομάδα.
Από την άλλη πλευρά, η πολύπλοκη οικονομική αλληλεξάρτηση και η φιλοσοφία των αμοιβαίων συμφερόντων μεταξύ μεγάλων δυνάμεων δεν εμπόδισε τη Μόσχα να ενισχύσει τις δυνατότητές της και να υπερασπιστεί την εθνικής της ασφάλεια απέναντι στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με παλιά σχέδια που ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο μου, εκτός από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Πεκίνο στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, που εμπίπτει στην κατηγορία του ρεαλισμού βάση ισχύος, που είναι η βάση των διεθνών σχέσεων ως σήμερα.
Η Δεύτερη Νάκμπα
Βιώνουμε, στην πραγματικότητα σήμερα, τον δεύτερο βάναυσο εκτοπισμό του παλαιστινιακού λαού με τη χρήση όλων των εγκληματικών μέσων.
Πέρα από την καταστροφή του πολιτικού και ηθικού κεφαλαίου του ίδιου του Ισραήλ, καταστρέφεται η πολιτική και ηθική πρωτεύουσα της «συλλογικής Δύσης» εντείνοντας την άνοδο του φασισμού, όπως συνέβη τις προάλλες με την εισβολή της γερμανικής αστυνομίας και την απαγόρευση πραγματοποίησης της Παλαιστινιακής Διάσκεψης Αλληλεγγύης στο Βερολίνο, σε αντίθεση με άλλα παραδείγματα χωρών όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Νορβηγία, που ενώ είναι μέλη της Ε.Ε., έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αναγνωρίσουν σύντομα το Παλαιστινιακό Κράτος.
και η «κρυφή» δύναμη του Ισραήλ…
Αλλά το ισραηλινό κατοχικό κράτος, μέσω των διάφορων λόμπι που διαθέτει, και των διακεκριμένων σχέσεων με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική πρωτεύουσα και την «αυτοκρατορία του χρήματος», έχει καθοριστική επιρροή στην πολιτική όλης της Δύσης και συνιστά την κρυφή ισχύ του κατοχικού κράτους, πέρα από τις σχέσεις του με νεοναζιστικές ομάδες και την υποστήριξη των Σιωνιστικών Ομάδων Χριστιανών υπέρ αυτού στην Δύση στη βάση των βιβλικών μύθων της Ιουδαϊκής θρησκείας. Γι’αυτό, θεωρώ, πως οι προσπάθειές του θα συνεχιστούν δίχως διακοπή ειδικά με την ανάπτυξη της θρησκευτικής και πολιτικής φασιστικής δεξιάς στο Ισραήλ, ενόψει της κλιμάκωσης της διεθνούς γνώμης που εναντιώνεται σε αυτό σήμερα, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και στη Δύση γενικότερα.
Το Ισραήλ δεν είναι άλλος ένας ανόητος…
Η θεωρεία πως το Ισραήλ είναι ένα «κράτος υποτελές» και όργανο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στερείται στέρεας βάσης. Πρόκειται για διαδικασία κάλυψης των πραγματικών μηχανισμών που κυβερνούν την διεθνή πολιτική και την οικονομία. Το θέμα επιδεινώνεται όταν βρίσκουμε εμπειρικά πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός συχνά τείνει να υποκύπτει στην αποικιοκρατική λογική του Σιωνισμού και στις ισραηλινές πολιτικές, που συνιστούν μέρος του διεθνούς ιμπεριαλισμού που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει δομική κρίση. Ήταν ο Νετανιάχου που νίκησε τον πρόεδρο τη υπερδύναμης επί προέδρου Ομπάμα, όταν ακύρωσε τη συμφωνία του με το Ιράν και όχι το αντίθετο. Ο Νετανιάχου ήταν ο ηγέτης και ο κύριος χρηματοδότης των νεοφιλελεύθερων από τη δεκαετία του 1990 και σχηματοποίησε την στρατηγική του συνεχούς πολέμου και των επεμβάσεων ανατροπής κυβερνήσεων όπως είδαμε σε όλη τη Μέση Ανατολή από το 2001 και έπειτα, ακολουθώντας τις ιδέες του Oded Yinon που συνιστούν τα κριτήρια της κυβερνητικής πολιτικής σήμερα όπως ανακοινώθηκε από τον ίδιο και έναν αριθμό υπουργών του ώστε να ολοκληρωθεί το σχέδιό τους. Ο επεκτατικός και υποκατάστατος Σιωνισμός ευθυγραμμισμένος με το όραμα των ΗΠΑ για τη νέα Μέση Ανατολή και αργότερα με τις συμφωνίες του Αβραάμ, επιδιώκει ιδιαίτερα την υπογραφή μίας συμφωνίας μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας στο πλαίσιο εξομάλυνσης σχέσεων και κατά την άποψή μου θα γίνει αυτό πιο καθαρό και πιο βάναυσο όταν κερδίσει τις αμερικανικές επικείμενες προεδρικές εκλογές ο Ντόναλντ Τραμπ, διευρύνοντας τη διεθνή συμμαχία.
Η λαϊκιστική δεξιά και οι πόλους της σε Ευρώπη και Ισραήλ
Γεννάται έτσι το ερώτημα: «Γιατί το Ισραήλ θέλει να κλιμακώσει τη σύγκρουση;».
Δεδομένων των ολοένα και πιο σημαντικών πολιτικών ζητημάτων που τέθηκαν από τη συνέχιση της γενοκτονίας, θα ήταν επιθυμητό για την ισραηλινή κυβέρνηση κατοχής να έχει μια γενική σύγκρουση που θα περιλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή και θα δημιουργεί μία κατάσταση στην οποία λίγοι θα νοιάζονταν για τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη και περισσότεροι θα ασχολούνταν με την εφαρμογή του θρησκευτικο-πολιτικού τους οράματος. Γι’ αυτό και το Ισραήλ συμμετέχει στην υποστήριξη του ναζιστικού καθεστώτος του Ζελένσκι στην Ουκρανία και συμβάλει στην αύξηση και άλλων εστιών έντασης στα Βαλκάνια, στην διένεξη Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν και σε άλλες εστίες έντασης στον κόσμο, προς υποστήριξη της δεξιάς και των δυνάμεων που δρουν κατά των εντάσεων στην Λατινική Αμερική, όπως ακριβώς υποστήριξε την δεξιά του Μπολσονάρο στην Βραζιλία πριν την πτώση του και την σημερινή προσπάθεια στην Κολομβία… Ο Νετανιάοχυ επίσης εμποδίζει τη συμφωνία για την ανταλλαγή αιχμαλώτων και αποχώρησης από τα παλαιστινιακά εδάφη σύμφωνα με την σημερινή πολιτική της ξαφνικής επέμβασης των δυνάμεών του και του σφοδρού βομβαρδισμού αρκετών περιοχών στη Γάζα, με σκοπό να παρεμποδίζει οποιασδήποτε πιθανές λύσεις.
Επιπλέον, επιχειρεί αλλαγή του καθεστώτος στο Ιράν, όπως στη Συρία και την Υεμένη μετά την σχετική αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής μετά το λεγόμενο «Αραβικό Φθινόπωρο» (ή «Αραβική Άνοιξη») όπως επίσης και με τον πόλεμο της Υεμένης και την καταστροφή των κινημάτων που σχετίζονται με αυτό όπως η Χεζμπολάχ και ορισμένες ένοπλες οργανώσεις που είναι στο Ιράκ όνειρο του Νετανιάχου παραμένει το τέλος του ρόλου του παλαιστινιακού εθνικού κινήματος. Επί μία 20ετία έγινε μεγάλος αριθμός επεμβάσεων με στόχο την εξάλειψη της ιδεολογίας αντίστασης στην κατοχή και της ιστορικής κληρονομιάς της PLO μετά την βίαιη έξοδό της από την Βηρυτό.
Γι’ αυτό και πιστεύω πως ο Νετανιάχου θα συνεχίσει αυτό το σχέδιο μέχρι το τέλος για να εμπλέξει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτό μεταξύ άλλων και για χάρη της πολιτικής του επιβίωσης ως υπομόχλιο για την παγκόσμια λαϊκιστική δεξιά, η οποία σήμερα προσελκύει νεοναζιστικά κινήματα ειδικά σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική, παρόλο που οι Αμερικανοί γνωρίζουν επίσης τις μεθόδους του Νετανιάχου και ότι θα ήταν δύσκολο να ελέγξουν τις κατευθύνσεις και τις πιθανότητες αυτών.
Είναι επίσης πιθανό η σύγκρουση να αναπτυχθεί σε μία «πυρηνική βόμβα» στην Ευρασία ή στην περιοχή μας εάν η σύγκρουση επεκταθεί εκεί, και για το λόγο αυτό η Ουάσιγκτον ίσως δεν την επιθυμεί. Αλλά όπως έδειξε η πρόσφατη επίθεση στο ιρανικό προξενείο στη Συρία και οι προσπάθειες να σύρουν τις ΗΠΑ στον «κλίβανο» του πολέμου, το Ισραήλ δεν έχει παραιτηθεί από τη συνέχιση του πολέμου. Όσο δε σταματά ο πόλεμος εξόντωσης και εκτοπισμού στη Γάζα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να ξεσπάσει στο τέλος μια ευρύτερη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ως επέκταση και αυτού που συμβαίνει στην κεντροανατολική ευρασιατική Ευρώπη. Όπως επίσης δεν είναι ασήμαντες οι πιθανότητες να ξεσπάσει μια πυρηνική σύγκρουση όσο η Δύση αρνείται να αποδεχθεί το γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να νικήσει τη Ρωσία, ή να ανατρέψει το καθεστώς της ή να αντιμετωπίσει την Κίνα, η οποία κινείται με πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ανάπτυξης και αύξησης της επιρροή της.
Η ευρωπαϊκή διαχείριση…
Είναι επίσης επικίνδυνο ότι η Ευρώπη σήμερα διοικείται από ηγέτες- μαριονέτες της του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και της αυτοκρατορίας του καθώς επίσης και του ΝΑΤΟ που παρέχουν υπηρεσίες στο Ισραήλ με τη δικαιολογία του ιστορικού συμπλέγματος του αντισημιτισμού και του Ολοκαυτώματος, παρά ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις που παίρνουν θέση εναντίον του πολέμου με τη Ρωσία και τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και υποβάλλονται σε πιέσεις από τα συμφέροντα του στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος ώστε να συνεχιστεί η γενοκτονία στη Γάζα. Αυτές οι δυνάμεις εκπροσωπούνται από το νέο αντι-νεοναζιστικό κόμμα στην Ουκρανία, τη Νέα Γερμανική Αριστερά, το Κόμμα της Υπερήφανης Γαλλίας υπό τον αριστερό Ζαν Λικ Μελανσόν, που είναι το κύριο κόμμα απέναντι στον Μακρόν, πέρα από ορισμένες προοδευτικές δυνάμεις σε χώρες της Ε.Ε. που ηγούνται δραστηριοτήτων σε έκφραση αλληλεγγύης με το λαό μας.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο μπροστά στον πόλεμο που διαδραματίζεται τώρα, αλλά και μπροστά στην απειλή ενός μεγαλύτερου πολέμου. Αν και ο Μπάιντεν και οι ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησής του αρνούνται κάθε πρόθεση να παρέμβουν άμεσα, οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί δείχνουν ότι η Αμερική επιστρέφει στην πλήρωση του στρατηγικού κενού που δημιουργήθηκε πριν χρόνια στη Μέση Ανατολή, οι χώρες της οποίας έχουν το 60% των διεθνών κοιτασμάτων πετρελαίου και το 45% των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, πέρα από τη γεωπολιτική σημασία της περιοχής και την ανάγκη θέσπισης ενός σχεδίου για έναν «Νέο Δρόμο Μπαχαρικών» υπό αμερικανική χορηγία που συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη μέσω μίας «ανανεωμένης Μέσης Ανατολής απέναντι στο κινέζικο σχέδιο «Μία Ζώνη-Ένας Δρόμος» και το σχέδιο για τη Διώρυγα Μπεν Γκουριόν απέναντι στη Διώρυγα του Σουέζ ώστε να αυξηθεί η πίεση στην Αίγυπτο και το όραμα υποταγής κυβερνήσεων της περιοχής.
Ανάγκες ανανέωσης και ανανέωση
Γι’ αυτό η κυβέρνηση Μπάιντεν σκέφθηκε τα σχέδια της αμερικανικής στρατιωτικής ανάπτυξης στον κόσμο και ειδικά σε περιοχές όπου μπορούν να περιορίσουν την Ρωσία και την Κίνα μέσω προσπαθειών για την εφαρμογή ηγεμονικών σχεδίων και οικονομικών πολέμων.
Αντίθετα με την ώθηση προς την επέκταση του πολέμου…
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, οι λαοί του κόσμου χρειάζονται ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα σε διάφορα μέρη της Δύσης, ειδικά αυτό που μας θυμίζει την αντιπολεμική εκστρατεία κατά του Βιετνάμ στην Αμερική παλαιότερα.
Η δημιουργία αυτού του κινήματος σήμερα αποτελεί στήριγμα για το αυξανόμενο παγκόσμιο κίνημα των λαών υπέρ της Παλαιστίνης και είναι κατάλληλη στιγμή στρατηγικής σημασίας για την έκβαση της σημερινής εξαιρετικά επικίνδυνης κατάστασης που απειλεί τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.
