Την καλημέρα μου σε όλες τις απελπιστικά αγανακτισμένες υπάρξεις.
Η «έτσι» δεν θα σου πει πως είδε απλά μια καλή ταινία. Η «έτσι» θα σου πει πως είδε την πιο συγκλονιστική ταινία όλων των εποχών. Θα σε πείσει να τη δείτε μαζί μια συγκεκριμένη βραδιά, σε συγκεκριμένη ώρα και συγκεκριμένο μέρος. Θα πας πέντε λεπτά αργότερα και η «έτσι» θα υπογραμμίσει το γεγονός πως αναγκάστηκε να σε περιμένει. Δεν θα επιτρέπεται να τρως ποπ-κορν και να σχολιάζεις κατά τη διάρκεια της προβολής. «Δείξε επιτέλους την απαραίτητη ευλάβεια», θα τονίσει.
Θα τελειώσει η ταινία και η «έτσι» θα προσπαθήσει να σε πείσει για τους πολιτικούς συμβολισμούς της. Βασικό της ελάττωμα αποτελεί το γεγονός πως αναζητά πολιτικούς συμβολισμούς στα πάντα. Στον τρόπο οδήγησης των ταξιτζήδων, στο περπάτημα των βιαστικών περαστικών, στο γεγονός πως οι άνθρωποι έπαψαν πλέον να διαβάζουν βιβλία, στον θάνατο του ραδιοφώνου.
Η «έτσι» διακατέχεται από μια τέτοιαν αφέλεια που σου θυμίζει την εαυτή σου στην εφηβεία της. Θες να την προστατέψεις και ταυτοχρόνως σου τη σπάει. Υπήρξες κι εσύ έτσι. Ό,τι ξέρεις για την «έτσι» το ‘χεις μάθει δια της προβολής και της μεταθέσεως. Ό,τι ξέρεις για την εαυτή σου, το ‘χεις μάθει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. «Υπάρχει κι ο πόνος που δεν γιατρεύεται με χαντζαπλάστ, γι’ αυτό θα έχουμε πάντα την ποίηση» θα τονίσει κάποιον Αύγουστο στο μπαλκόνι κάποιου εξοχικού και μετά θα παρατηρήσει πως της έχει σπάσει κάποιο νύχι.
Η «έτσι» όταν πίνει μπύρα ρεύεται ακραία. Τις πρώτες δύο μέρες τις περιόδου της υποφέρει από κενώσεις. Όταν πλένει τη γλώσσα της, της έρχεται εμετός. Παραδόξως μπινελικώνει. Τα χαρακτηριστικά της αυτά έρχονται σε καταφανή αντίθεση με την λεπτεπίλεπτη όψη της, προκαλώντας ιδιαίτερη αμηχανία στους αρρενωπούς. Όταν γελάει πολύ, κλαίει. Κι αυτό είναι επίσης κάτι που φέρνει τους αρρενωπούς σ’ αμηχανία. Η «έτσι» δεν ντρέπεται να ομολογήσει πως έχει κλάψει με τηλεοπτικές διαφημίσεις κι αυτό την κάνει ακόμα πιο συμπαθητικά αντιπαθητική.
Η «έτσι» είναι απελπισμένη για έρωτα. Για τον λόγο αυτό, προσπαθεί να νιώσει όμορφη. Κάθε φορά που χωρίζει βάφει τα μαλλιά της. Μετά τον τελευταίο της χωρισμό εθεάθη στη Λιοσίων με ροζ μαλλιά και φριζαρισμένες άκρες. Ήταν γνωστό στο κέντρο της Αθήνας πως η «έτσι» είχε στ’ αλήθεια χωρίσει περισσότερες φορές απ’ ότι είχε κάνει σχέση. Η «έτσι» έχει βρεθεί μπλεγμένη σε μια γνώριμη συνθήκη για τις περισσότερες από μας. Έχει κάνει την εαυτή της να φαίνεται μικρότερη απ’ τα αφεντικά της. Έχει πάρει τις απαραίτητες αποστάσεις απ’ τους γκόμενους. Η απόσταση μικραίνει τ’ αντικείμενα άλλωστε. Οι εν λόγω αποστάσεις, ωστόσο, δεν ήταν καθόλου αποστάσεις ασφαλείας καθώς η «έτσι» έχει βρεθεί να απολογείται κάθε φορά που φανέρωσε το μέγεθός της.
Για την «έτσι» ενηλικίωση σημαίνει συλλογή αυτοάνοσων. Η «έτσι» σφίγγει τα σαγόνια της κάθε βράδυ και τα πρωινά έχει πάντα σφιγμένες τις γροθιές της. Μέσα τους συνήθως κρατάει τα αντικλείδια της όταν γυρίζει μόνη της στο σπίτι. Η «έτσι» μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε «κουλ», έχει όμως πάντα τους λόγους της. Έτσι;
Embrace your inner «έτσι»
Απ’ τον εμπόλεμο Άγιο Παύλο,
Για το Κοσμοδρόμιο, Η Γειτόνισσα.
