Ρίζες και φύλλα δέντρων αναγκάζονται να φάνε εκτοπισμένοι Σουδανοί για να ξεγελάσουν την πείνα τους, ένα χρόνο μετά την έναρξη του εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στον Σουδανό Πρόεδρο και αρχηγό του στρατού, στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ Μπουρχάν και των παραστρατιωτικών «Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης» (Rapid Support Forces) του Μοχάμαντ Χαμντάν Ντάγκαλο.
Στο Δυτικό Νταρφούρ η κατάσταση είναι από τις πιο δύσκολες τη χώρα καθώς τα τρόφιμα είναι ελάχιστα καθώς οι ληστρικές επιθέσεις των παραστρατιωτικών ενόπλων τους εμπόδισαν να καλλιεργήσουν εγκαίρως τα χωράφια τους με αποτέλεσμα να μην σπείρουν, να φάνε τους σπόρους, και να μην έχουν φέτος συγκομιδή.
Ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters που αναφέρεται στη μάστιγα του λιμού και του πολέμου στο Σουδάν επισημαίνει τις δυσκολίες των εκτοπισμένων αμάχων και στη περιοχή Κορντοφάν, τονίζοντας πως πολλοί αναγκάστηκαν να πουλήσουν έπιπλα και ρούχα για να βρουν λίγα τρόφιμα.
Στην πρωτεύουσα Χαρτούμ η κατάσταση παραμένει ρευστή και επικίνδυνη λόγω των συνεχιζόμενων συγκρούσεων. Πολλοί άμαχοι παραμένουν που ταμπουρωμένοι στα σπίτια τους αναγκάστηκαν να μαζέψουν φύλλα από δέντρα στις αυλές των σπιτιών, να τα βράσουν και να τα φάνε.
Υπηρεσίες του ΟΗΕ εκτιμούν πως σήμερα στο Σουδάν πεινούν πάνω από 18 εκατομμύρια πολίτες. Ο αριθμός αυτός ισοδυναμεί με το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού περίπου 49 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το 50% είναι άνεργο λόγω του πολέμου ενώ το επίσημο τραπεζικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει αφήνοντας εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς πρόσβαση στους λογαριασμούς τους. Το μπλακάουτ στις τηλεπικοινωνίες στερεί επίσης τις διαδικτυακές μεταφορές χρημάτων με αποτέλεσμα οι συνέπειες του πολέμου και οι οικονομικές κακουχίες να διαχέονται και στα μεσαία αστικά στρώματα.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκτιμούν πως ένα παιδί πεθαίνει από πείνα, επιδημίες ή κακουχίες κάθε δύο ώρες στο τεράστιο προσφυγικό καταυλισμό Ζαμζάν που βρίσκεται στο Βόρειο Νταρφούρ.
Η Τσίζα Λατίφι, σύμβουλος διεθνούς υγείας στον οργανισμό αρωγής «Project HOPE» επισημαίνει πως η διεθνής προσοχή είναι στραμμένη στους πολέμους της Γάζας και της Ουκρανίας με αποτέλεσμα να έχουν ξεχαστεί οι εκατομμύρια Σουδανοί άμαχοι που ταλανίζονται από τις επιπτώσεις των εμφύλιων συγκρούσεων, την πείνα και τον λιμό.
