«Η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει μέσα στον Σταυρό, στο πάθος, όταν το αποδεχόμαστε όπως ο Χριστός» τονίζει στο αναστάσιμο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος.
«Αυτή η κοινωνία των παθημάτων και της Αναστάσεως κρατύνει την αντοχή μας, ώστε να μην καταποθούμε από κατάθλιψη και απελπισία.Ο ουσιώδης επινίκιος ύμνος που σταθερά μέσα μας αντηχεί – «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας..» αποτελεί την κεντρική διακήρυξη της ορθόδοξου χριστιανικής πίστεως και συνοψίζει το βαθύτερο νόημα της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Το πλήρες μήνυμα του Προκαθήμενου της Εκκλησίας της Αλβανίας αναφέρει τα ακόλουθα:
«Πάσχα 2024
Υπερνίκηση των θλίψεων με τη δύναμη της Αναστάσεως
«Τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν
δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ» (Φιλ. 3:10)
Νικητήρια και παρήγορα αντηχεί και πάλι ο αναστάσιμος παιάνας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας…», μέσα στο έρεβος της μελαγχολίας από τα ποικίλα οδυνηρά γεγονότα, στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν, στην Αϊτή και σε άλλα μέρη της γης∙ αλλά ακόμα και στο άμεσο περιβάλλον μας, που συχνά ταλανιζεται από στενοχώριες, διχασμούς, εχθρότητες, σοβαρές ασθένειες, ποικιλόμορφες κρίσεις. Η χριστιανική πίστη μάς ενισχύει με μία μεγάλη βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ότι είμαστε ευάλωτοι, ότι έχουμε “τὸν θησαυρὸν τοῦτον (τῆς πίστεως) ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ” (Β’ Κορ. 4:7-8), όμως, αυτό συμβαινει «ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν·».
Η πασχαλινή περίοδος ιδιαιτέρως μας προσκαλεί να προσεγγίσουμε τον παθόντα και αναστάντα Χριστό με έναν προσωπικό βιωματικό τρόπο: «τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενοι τῷ θανάτῳ αὐτοῦ» (Φιλ. 3:10). Δύο βασικές αλήθειες φωτίζουν τον δρόμο για τη στενότερη σχέση με τον παθόντα και αναστάντα: Η αποδοχή της κοινωνίας των παθημάτων και η συμμόρφωση τῷ θανάτῳ Αὐτοῦ. Και άλλοτε έχουμε τονίσει ότι η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει μέσα στον Σταυρό, στο πάθος, όταν το αποδεχόμαστε όπως ο Χριστός. Και αντιστρόφως, η βίωση της Αναστάσεως προϋποθέτει πάντα τη συμμόρφωση με τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό.
Αυτή η κοινωνία των παθημάτων και της Αναστάσεως κρατύνει την αντοχή μας, ώστε να μην καταποθούμε από κατάθλιψη και απελπισία. Ο ουσιώδης επινίκιος ύμνος που σταθερά μέσα μας αντηχεί – «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας..», αποτελεί την κεντρική διακήρυξη της ορθόδοξου χριστιανικής πίστεως και συνοψίζει το βαθύτερο νόημα της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Αυτή τη διπλή εμπειρία του Σταυρού και της Αναστάσεως βιώνουν στη διάρκεια των αιώνων οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Κι εμείς «δι᾿ ὑπομονῆς ἄς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες (ἀτενίζοντες) εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν” (Εβρ. 12:1-2).
Εν ευγνωμοσύνη δοξολογώντας τον Tριαδικό Θεό, κατά την πασχαλινή περίοδο ας εντείνουμε την προσπάθειά μας να βιώσουμε τη βεβαιότητα αυτή και να μεταφέρουμε την παρηγορία με στοργή στο περιβάλλον μας.
Χριστὀς ἀνέστη, αδελφοί μου!
Ευλογημένο Πάσχα με υγεία, αντοχή και σταυροαναστάσιμο φρόνημα».
