Η πραγματικότητα των πολιτικών και του οράματος του ισραηλινού κατοχικού κράτους δεν θα ανταποκριθεί σε καμία πολιτική λύση που θα θέσει τέλος στην αποικιοκρατία, ούτε θα σταματήσει τη γενοκτονική επίθεση και τα συνεχή εγκλήματά του, που είναι ανεξάντλητα στη σύγχρονη Ιστορία των λαών πάνω στην προσπάθειά του να επιβάλει το κράτος της Ιουδαίας και της Σαμάρειας αντί του παλαιστινιακού κράτους.
Πρέπει, ως εκ τούτου, να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με το όραμά τους να χωρίσουν τη Λωρίδα της Γάζας από τη Δυτική Όχθη συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, που θα έπρεπε να αποτελεί μοναδικό τμήμα της παλαιστινιακής επικράτειας.
Πρέπει επίσης να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην επαναλάβουμε προηγούμενες εμπειρίες που οδήγησαν μόνο σε αυτό που έχουμε φτάσει τώρα. Όχι, βεβαίως, επειδή το θελήσαμε αλλά επειδή έγινε πραγματικότητα εξαιτίας των πολιτικών των ΗΠΑ και της κυβέρνησης του Ισραήλ που αρνείται όλες τις συμφωνίες και τις θεωρεί άκυρες ενώ ασχολείται με τη συζήτηση «μονοπατιών για την ασφάλεια» και «οικονομικές λύσεις» ενόψει του πολιτικού σχεδίου επίτευξης ενός αποτυχημένου κράτους μετά τις συμφωνίες του Όσλο και την απουσία ενός σαφούς πολιτικού ορίζοντα που υιοθετεί εναλλακτικές προτάσεις.
Τώρα, μετά την απόφαση της Κνεσέτ την Πέμπτη, 18 Ιουλίου (σ. μτφρ. κατά της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους με 68 ψήφους υπέρ και 9 κατά) που επιβεβαίωσε ό,τι ανέφερα στην αρχή του άρθρου, δεν υπάρχει χρόνος και λόγος για την έκδοση καταδικαστικών ανακοινώσεων και κατακραυγής της προαναφερθείσας απόφασης, η οποία ρίχνει το φύλλο συκής από αυτούς που απέρριψαν το Κράτος της Παλαιστίνης και τη λύση δύο κρατών σύμφωνα με τις προτάσεις του ΟΗΕ.
Αντίθετα, πρόκειται για μία προσπάθεια να ολοκληρωθεί ένα σχέδιο και ένα όραμα καταστροφής της παλαιστινιακής οντότητας στη βάση του δικαιώματος της αρχής της αυτοδιάθεσης των αρχικών ιδιοκτητών της γης και το δικαίωμά τους σε ένα πλήρως κυρίαρχο κράτος, το οποίο ζητούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ όπως επιβεβαιώθηκε και με την απόφαση που εξέδωσε το 2012 αλλά και με εκείνη που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο.
Η προσπάθεια να νομοθετήσουν το όραμά τους νομικά μέσω μιας κοινοβουλευτικής απόφασης επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά την απόλυτη εχθρότητα προς τον λαό μας, την απόλυτη απόρριψη της ενσάρκωσης της παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας στην πατρίδα μας και την αναγωγή της Παλαιστίνης εκτός του νόμου από μέρους τους, προβάλλοντας όλα αυτά στα αποτελέσματα που προκύπτουν από την ίδια την ύπαρξη των Παλαιστινίων.
Θεωρώ, έτσι, πως αυτό που απαιτείται τώρα, είναι η Διακήρυξη του Κράτους της Παλαιστίνης ως κράτος υπό κατοχή, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και σύμφωνα με τις αποφάσεις παλαιστινιακών θεσμών, όπως το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο και το Κεντρικό Συμβούλιο της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO), ειδικά μετά την ανακοίνωση του Νετανιάχου ότι οι Συμφωνίες του Όσλο έχουν τεθεί σε ισχύ και εφαρμόζονται.
Η επικείμενη επίσκεψη του Νετανιάχου στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από εκείνη που πραγματοποίησε το 2015 εκφωνώντας ομιλία στο Κογκρέσο προκαλώντας αντιδράσεις, θα διαδραματιστεί σε μια ευαίσθητη στιγμή κατά την οποία κλιμακώνεται ο ισραηλινός πόλεμος γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης προκαλώντας μια μεγάλη και επικίνδυνη επιδείνωση της κατάστασης σε βάρος του παλαιστινιακού λαού μας, ειδικά με την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στη Γάζα και στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης.
Η υποδοχή του Νετανιάχου από το αμερικανικό Κογκρέσο και την κυβέρνηση των ΗΠΑ αντανακλά την πολιτική ταύτιση των δύο πλευρών και ως προς την απόρριψη της ίδρυσης ενός ανεξάρτητου, δημοκρατικού παλαιστινιακού κράτους κυρίαρχου σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Σε αυτό το πλαίσιο, όλες οι συζητήσεις της σημερινής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών δεν διαφέρουν ουσιαστικά από εκείνες της προηγούμενης κυβέρνησης Τραμπ και το όραμά του για ένα παλαιστινιακό κράτος που θα θυμίζει «ελβετικό τυρί» και θα στερείται ουσιαστικής κυριαρχίας. Ενώ τώρα αυτό που σχεδιάζεται αφορά και την απομόνωση της Γάζας μετά από όλη αυτή την καταστροφή, τις δολοφονίες που κάνουν την περιοχή αβίωτη και αποτελούν θέμα αντιπαράθεσης για την επόμενη «επόμενη μέρα» της εγκληματικής επίθεσης που συνεχίζεται ως σήμερα, με τον Νετανιάχου να ορθώνει εμπόδια σε κάθε πιθανή συμφωνία εκεχειρίας και ανταλλαγής κρατουμένων.
Αυτό προστίθεται στην ομοιότητα όσον αφορά την προσέγγιση της μεγάλης ρατσιστικής αποικιοκρατικής σκέψης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Και οι δύο προσεγγίσεις ουσιαστικά πηγάζουν από τις διασταυρώσεις της πολιτικής σκέψης που βασίστηκε στην εθνοκάθαρση, τον εκτοπισμό και τις ρατσιστικές πρακτικές δημογραφικής αλλοίωσης ώστε να εγκατασταθούν ομάδες εποίκων προς αντικατάσταση των αυτοχθόνων και στις δύο περιοχές, (Αμερική και Παλαιστίνη) παρά την γεωγραφική τους απόσταση.
Τώρα, λοιπόν, απαιτείται, μπροστά σε αυτήν τη νέα, παλιά πραγματικότητα, (που ξεκαθαρίζει ολοένα και περισσότερο καθημερινά ακόμη και σε εκείνους εθελοτυφλούσαν για τις επικέιμενες λύσεις) να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, με συνειδητή και ειλικρινή καρδιά και μυαλό προς την ενσάρκωση της ενότητας όλου του παλαιστινιακού λαού με δημοκρατικό τρόπο εντός του πλαισίου της Οργάνωσης Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, με το διεθνές καθεστώς που απολαμβάνει ως νόμιμος εκπρόσωπος. Πρέπει επίσης να συγκλιθεί το Εθνικό ή το Κεντρικό Συμβούλιο στην περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η σύγκληση του πρώτου σε πλήρη σύνθεση ώστε να εκπροσωπούνται όλοι οι Παλαιστίνιοι πατριώτες, ειδικά οι νέοι και οι ανεξάρτητοι, μαζί με τις φατρίες, τις λαϊκές δυνάμεις και τους πολιτικούς θεσμούς για να συμφωνήσουν σε ένα όραμα και σε ένα πρόγραμμα δράσης καθώς και στα εργαλεία που θα χρειαστούν για την αντιμετώπιση των σημερινών προκλήσεων, της σοβαρότητας της κατάστασης , του μέλλοντος του λαού μας και της εθνικής μας υπόθεσης.
Και να εντείνουν τις διεθνείς καμπάνιες αλληλεγγύης κατά του κατοχικού κράτους και όλων των μορφών Απαρτχάιντ, της με το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού μας ενάντια στην αποικιοκρατική κατοχή και όλες τις μορφές Απαρτχάιντ, «υπεροχής» (supremacy) και των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττονται.
