Στην ομιλία του ενώπιον του Κογκρέσου των ΗΠΑ, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου είδε το μποϊκοτάζ μεγάλου αριθμού εκπροσώπων του Δημοκρατικού Κόμματος, ειδικά από το προοδευτικό κίνημα σε αυτό, και ένα πανό που τον αποκαλούσε εγκληματία πολέμου που σήκωσε η (σ.μτφρ.παλαιστινιακής καταγωγής από το Μίσιγκαν) Ρασίντα Τλάιμπ. Είδε επίσης και μαζικές διαδηλώσεις έξω από το Κτίριο Κογκρέσου υπό το πρίσμα της κλιμάκωσης των μορφών πολέμου εξόντωσης και εκτοπισμού κατά του λαού μας.

Μέσω της ομιλίας, ο Νετανιάχου επιδίωξε να ενισχύσει την αμερικανική υποστήριξη προς το Ισραήλ, ειδικά στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης σύγκρουσης στην περιοχή και της συνεχιζόμενης κατοχής των αποικιακών οικισμών.

Στην ομιλία του δικαιολόγησε τον επιθετικό πόλεμο στη Γάζα και την κριτική του στις διαδηλώσεις κατά των πολιτικών του, τις οποίες κατηγόρησε ότι τάσσονται με τον άξονα του κακού σε αυτόν τον κόσμο.

Ο Νετανιάχου προσπάθησε να ξεφύγει από τις κρίσεις που αντιμετωπίζει η φασιστική κυβέρνησή του στο Ισραήλ και να προσπαθήσει να κερδίσει την συμπάθεια των Αμερικανών, ώστε να υποστηρίξουν το τελευταίο ρατσιστικό αποικιακό καθεστώς.

Εντούτοις, η ομιλία του αναμένεται να αυξήσει την ένταση μεταξύ της ισραηλινής κυβέρνησης και ορισμένων Δημοκρατικών μελών του Κογκρέσου, εντείνοντας τον διχασμό στις ΗΠΑ όσον αφορά την υποστήριξή τους στο Ισραήλ.

Ιδιαίτερα με τους συνεχείς πιέσεις της διεθνούς κοινής γνώμης προς το ισραηλινό καθεστώς, τον ρόλο του ισραηλινού κράτους κατοχής ενώ ξεδιπλώνεται η συντριπτική υποστήριξη των λαών του κόσμου και μεγάλου αριθμού χωρών για την αναγκαιότητα τερματισμού της κατοχής και εφαρμογής του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση για τον παλαιστινιακό λαό μας.

Σήμερα, αυτή η ομιλία, η οποία επικρίθηκε από πολλούς Δημοκρατικούς εκπροσώπους του Κογκρέσου και από Ισραηλινούς και εβραιοαμερικανικούς κύκλους, αποτελεί μια επιπλέον ευκαιρία και κίνητρο για εμάς τους Παλαιστίνιους και τους προοδευτικούς φίλους μας σε όλο τον κόσμο να κλιμακώσουμε τη διεθνή αλληλεγγύη και να επιταχύνουμε τις προσπάθειες για εδραίωση της παλαιστινιακής εθνικής ενότητας στη βάση της εδαφικής ενότητας και του λαού μας, αναπτύσσοντας και επεκτείνοντας το ρόλο της PLO ως  το μόνο νόμιμο αντιπροσωπευτικό θεσμό,  προκειμένου να εφαρμοστούν όσα συμφωνήθηκαν μεταξύ των παλαιστινιακών κομμάτων και οργανώσεων στο Πεκίνο.

Με τη παλαιστινιακή Διακήρυξη του Πεκίνου στις 22 Ιουλίου, συμφωνήθηκε,  πρώτα και κύρια, η συγκρότηση μιας παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής συναίνεσης για να αντιμετωπίσει και να σταματήσει γρήγορα την επιθετικότητα, είτε είναι στη Γάζα είτε στη Δυτική Όχθη ή στην Ιερουσαλήμ. Συμφωνήθηκε επίσης ένα σαφές εθνικό όραμα και πρόγραμμα ασκώντας πίεση προς την κλιμάκωση των διεθνών προσπαθειών για λύση που θα βασίζεται πρώτα στον τερματισμό της κατοχής σύμφωνα με την αρχή της λύσης δύο κρατών και στη στήριξη των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που γνωμοδότησε στις 19 Ιουλίου υπέρ της αναγκαιότητας τερματισμού της κατοχής του Παλαιστινιακού κράτους  χωρίς καθυστέρηση και ολοκλήρωσης της πλήρους ένταξης του στα Ηνωμένα Έθνη, παροτρύνοντας όλες τις χώρες, όχι μόνο να καταδικάσουν τα εγκλήματα του κατοχικού κράτους, αλλά να μποϊκοτάρουν αυτό το φασιστικό καθεστώς αποικιοκρατίας και το Απαρτχάιντ.

Στην ομιλία του, η οποία ήταν γεμάτη με ψέματα και παραποίηση των γεγονότων της Ιστορίας, ο Νετανιάχου μίλησε για τον αγώνα του «καλού και του κακού», ένα όραμα που είναι απολύτως συνεπές με το όραμα των Ευαγγελιστών και Χριστιανών Σιωνιστών σχετικά με τον Πόλεμο του Αρμαγεδδώνα.

Ο Νετανιάχου ήθελε να κερδίσει την υποστήριξη των συντηρητικών Ρεπουμπλικάνων σε αυτό το λεγόμενο
«βιβλικό όραμα», το οποίο είχε ως στόχο να διαδώσει την ιδέα των υπηρεσιών που παρέχει το Ισραήλ στις ΗΠΑ και να ενισχύσει την αμερικανο-ισραηλινή συμμαχία υπό την τρέχουσα ή την επόμενη αμερικανική κυβέρνηση ενόψει μίας πιθανής νίκης του Τραμπ, ο οποίος είχε εξαγγείλει επερχόμενους πολέμους για χάρη της ειρήνης!

Εξαπολύοντας ο Νετανιάχου επίθεση στα αμερικανικά πανεπιστήμια και στις διαδηλώσεις των φοιτητών, δεν πρόσφερε μόνον ξεκάθαρα την υποστήριξή του στους Ρεπουμπλικάνους και τους Χριστιανούς Σιωνιστές. Έκανε μία κραυγαλέα προσπάθεια ανάμειξής του στις εσωτερικές υποθέσεις των ΗΠΑ, η οποία μπορεί να επιδεινώσει τον πολιτικό διχασμό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να ενισχύσει τους δεσμούς μεταξύ της ισραηλινής και της αμερικανικής κυβέρνησης σε επίσημο επίπεδο, αλλά μπορεί να αυξήσει τις εντάσεις μεταξύ της ισραηλινής κυβέρνησης και των προοδευτικών δημοκρατικών ομάδων στο Κογκρέσο, ειδικά αν κερδίσει το Δημοκρατικό Κόμμα.

Το θερμό χειροκρότημα που έλαβε ο Νετανιάχου από τους Ρεπουμπλικάνους και ορισμένους Δημοκρατικούς, το οποίο σπάνια δέχεται ένας Αμερικανός πρόεδρος, αντικατοπτρίζει την ισχυρή υποστήριξη για αυτόν και για τις ισραηλινές πολιτικές από τους συντηρητικούς ιδιαίτερα στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και ακόμη και από ορισμένους Δημοκρατικούς, και υποδηλώνει την εμπλοκή αυτών των ανθρώπων στα βάθη της «κουλτούρας της τρομοκρατίας», της εκμετάλλευσης και της αποικιακής σκέψης. Το χειροκρότημα αντικατοπτρίζει επίσης την εκτίμηση για τη στενή σχέση μεταξύ του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών, τον ρόλο που διαδραματίζει το Ισραήλ ως στρατηγικός σύμμαχος στη Μέση Ανατολή και τον θεμελιώδη σκοπό της εγκαθίδρυσής του σε βάρος των ιστορικών μας δικαιωμάτων.

Η υποστήριξη των διαδοχικών αμερικανικών κυβερνήσεων στις ακροδεξιές πολιτικές του Νετανιάχου οφείλεται σε διάφορους στρατηγικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας του Ισραήλ: οι Ρεπουμπλικάνοι, μαζί με αρκετούς Δημοκρατικούς με επικεφαλής τον Μπάιντεν, βλέπουν το Ισραήλ ως ουσιαστικό σύμμαχο ενάντια στις περιφερειακές απειλές και αντιμετωπίζουν συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχουν επίσης ιδεολογική και θρησκευτική συμβατότητα: κοινές δεξιές αξίες και θρησκευτικές αξίες που βασίζονται στη Βιβλική Παλαιά Διαθήκη, καθώς και ταύτιση με τις αξίες του δυτικού πολιτισμού απέναντι στον πολιτισμό της Ανατολής, εκτός από την ομοιότητα της προσέγγισης ίδρυσης των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ σύμφωνα με τις πολιτικές εθνοκάθαρσης των ιδιοκτητών της γης εδώ κι εκεί.

Η υποστήριξη των αμερικανικών κυβερνήσεων στις πολιτικές του Νετανιάχου έχει επίσης εσωτερική υποστήριξη: Προσέλκυση της υποστήριξης των φιλοϊσραηλινών Αμερικανών ψηφοφόρων, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών Σιωνιστών που αποτελούν σημαντική εκλογική βάση. Εξυπηρετεί και εξωτερικές πολιτικές, όπως: Ενίσχυση της επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή μέσω μιας ισχυρής συμμαχίας με το Ισραήλ σε προσπάθειες υλοποίησης του νέου σχεδίου για τη Μέση Ανατολή θεωρώντας το Ισραήλ ως γραμμή άμυνας της αποικιακής Δύσης.

Υπάρχουν επιπροσθέτως κοινά οικονομικά συμφέροντα που αντιπροσωπεύονται από τον έλεγχο της Ενέργειας, του φυσικού αερίου, των εμπορικών οδών, των στρατιωτικών βιομηχανικών συμφερόντων και του εβραϊκού χρήματος.

Από την άλλη πλευρά, η ομιλία του Νετανιάχου μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις των ΗΠΑ, ειδικά μέσω της συγκαλυμμένης υποστήριξης στις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ και των Ρεπουμπλικάνων.

Ο Νετανιάχου έχει δείξει την υποστήριξή του στους Ρεπουμπλικάνους και στον Τραμπ έμμεσα μέσω θέσεων και δηλώσεων που συνάδουν με την ατζέντα των Ρεπουμπλικανών, κάτι που μπορεί να ερμηνευτεί ως ένα είδος επιρροής στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.

Αυτός ο τύπος υποστήριξης ενισχύει τη συμμαχία μεταξύ της ισραηλινής ηγεσίας και της αμερικανικής δεξιάς, αλλά μπορεί να προκαλέσει κριτική από έναν αυξανόμενο αριθμό Δημοκρατικών και αντιπάλων που το θεωρούν ως παρέμβαση στην αμερικανική πολιτική παρά τη συνεχή υποστήριξη που παρέχει το Δημοκρατικό Κόμμα στις πολιτικές του το κατοχικό κράτος και μάλιστα τον εταίρο του μαζί του, ιδιαίτερα με τη συνεχιζόμενη γενοκτονία.

Ο κολλεκτιβισμός στη Γάζα και ο σιωνισμός του Μπάιντεν

Εάν ο Τραμπ κερδίσει τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και ο Νετανιάχου συνεχίσει να κυβερνά, αυτό πιθανότατα θα οδηγήσει σε αυξημένη ένταση και όξυνση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές σε όλο τον κόσμο με μεγαλύτερο και σαφέστερο τρόπο.

Ο Τραμπ και ο Νετανιάχου μοιράζονται σκληρές πολιτικές έναντι του Ιράν και των αντιστασιακών οργανώσεων στην περιοχή, γεγονός που μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα στρατιωτικής κλιμάκωσης.

Η αμοιβαία υποστήριξή τους μπορεί επίσης να ενθαρρύνει πιο επιθετικά βήματα εναντίον του λαού μας, όπως η επέκταση οικισμών στη Δυτική Όχθη και η προσάρτηση περιοχών ή η διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, που θα επιδεινώσουν την κατάσταση στην περιοχή και θα αυξήσουν τις πιθανότητες νέων πολέμων.

Από την άλλη πλευρά, με την άνοδο της άκρας λαϊκιστικής δεξιάς στην Ευρώπη, τη νίκη του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές και τον Νετανιάχου να συνεχίζει να κυβερνά σύμφωνα με το όραμά του, το οποίο αντανακλούσε στην ομιλία του, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό τρίγωνο συμμαχίας μεταξύ της Ουάσιγκτον. , Βρυξέλλες και Τελ Αβίβ. Αυτή η συμμαχία μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες εντάσεις στη διεθνή πολιτική λόγω της υιοθέτησης αυστηρότερων πολιτικών για θέματα όπως η μετανάστευση, η εσωτερική ασφάλεια και οι σχέσεις με άλλες χώρες όπως το Ιράν, και οι επιπτώσεις αυτού στη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, που μπορεί να περιλαμβάνουν αύξηση των περιφερειακών συγκρούσεων, επιδείνωση των ανθρωπιστικών κρίσεων και αύξηση των τριβών με μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα.

Η ομιλία του Νετανιάχου τόνισε την αναγκαιότητα της παράδοσης της Χαμάς ως προϋπόθεση για τον τερματισμό του πολέμου, η οποία μπορεί να ερμηνευθεί ως σαφής απόρριψη οποιασδήποτε διαπραγματευτικής πρωτοβουλίας που περιλαμβάνει την υπογραφή συμφωνίας για την υποστήριξη εκείνων των προτάσεων που είχαν προηγουμένως υποβληθεί από τον Μπάιντεν και είχαν εγκριθεί από ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, που δείχνει ότι δεν έχει προθέσεις τερματισμού του πολέμου και πως αρνείται να υπογράψει τη συμφωνία ανταλλαγής ή να σταματήσει τον πόλεμο.

Η κριτική του Νετανιάχου στην ισραηλινή αντιπολίτευση στην ομιλία του αντανακλά την προσπάθειά του να ενισχύσει την θέση του στο εσωτερικό του Ισραήλ έναντι της κριτικής που του ασκείται.

Αυτή η σκληρή θέση θα μπορούσε να περιπλέξει τις αμερικανικές προσπάθειες για τη σύναψη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και να αυξήσει τις εντάσεις, κάτι που θέλει ο Νετανιάχου, καθιστώντας δύσκολη την επίτευξη μακροπρόθεσμης σταθερότητας στην περιοχή και υπονομεύοντας την υποκριτική λεκτική στάση της κυβέρνησης.

Ως εκ τούτου, η ομιλία του Νετανιάχου στο κογκρέσο έγινε σε βάρος του του λαού μας μπροστά στους αποικιοκράτες του Καπιτωλίου των ΗΠΑ, που αποδεικνύονται εν τέλει «μικροί» σήμερα μπροστά στον αγώνα των λαών για τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους. Από την άλλη, αντανακλούσε την αδυναμία της στρατηγικής του Νετανιάχου και την πολιτική τού αποτυχία.

Ο λόγος του χαρακτηριζόταν από το πνεύμα του αποικιακού λόγου, τη μεγαλομανία του και την εξάρτησή του από το κραυγαλέο «σκιάχτρο» του αντισημιτισμού. Δεν παρείχε κανένα πλαίσιο ούτε στις οικογένειες των Ισραηλινών ομήρων και αύξησε την πόλωση στην κοινωνία των ΗΠΑ.

 Όλα αυτά συνιστούν αφενός μια προσπάθεια κλιμάκωσης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή ως διαφυγή από οποιεσδήποτε πολιτικές λύσεις που θα μπορούσαν να καταστρέψουν το πολιτικό και προσωπικό του μέλλον. Αφετέρου επιχειρεί να συνεχίσει να εφαρμόζει το σιωνιστικό σχέδιο που πεθαίνει σήμερα λόγω εσωτερικών κρίσεων και εξαιτίας τοπικών, περιφερειακών και διεθνών αλλαγών.