«Νερό μόνο για 62 ημέρες», «Στέρεψαν τα ποτάμια» και «Ελλάδα, η χώρα που διψάει», αυτοί ήταν μερικοί μόνο από τους τίτλους των εφημερίδων στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που η παρατεταμένη λειψυδρία είχε τρομοκρατήσει τους παροικούντες κυρίως στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Μήπως, όμως, θα ξαναπούμε το νερό… νεράκι; Το ερώτημα δεν είναι τόσο θεωρητικό και «φιλοσοφικό» όσο ακούγεται, όπως γράφει η Δήμητρα Αλεξίου στο Κοσμοδρόμιο.
Η λειψυδρία ξαναχτυπά την πόρτα της Ελλάδας και οι προβλέψεις για το μέλλον είναι δυσοίωνες, λόγω και της κλιματικής κρίσης. Σε πολλές περιοχές της χώρας, έχει σημάνει συναγερμός καθώς λίμνες και φράγματα στεγνώνουν. Τον Ιούλιο που μας πέρασε συνολικά 14 δήμοι κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στην Αττική, τα αποθέματα νερού στους ταμιευτήρες του Μόρνου, αν οι συνθήκες δεν αλλάξουν δραματικά, αρκούν μόνο για τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια, με τους ειδικούς να χτυπούν καμπανάκι κινδύνου και να υπογραμμίζουν την ανάγκη σωστής διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
Το θέμα της λειψυδρίας είναι βέβαια ένα κυρίαρχο θέμα φέτος σε πολλές περιοχές της χώρας μας, αλλά όπως έχουν τα πράγματα και όπως βλέπουμε να διαγράφεται το όλο θέμα της κλιματικής κρίσης θα είναι μείζον και τα επόμενα χρόνια, υποστήριξε ο καθηγητής Γεωλογίας και Φυσικών Καταστροφών, Ευθύμης Λέκκας.
SOS και στην Ευρώπη
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Συνολικά 21 κράτη-μέλη της Ε.Ε., ανάμεσά τους και η χώρα μας, απηύθυναν επείγουσα έκκληση για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία και να προστατευθούν οι υδάτινοι πόροι. Στην κοινή επιστολή προς την Κομισιόν οι «21» ζήτησαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναλάβει συγκεκριμένες δράσεις, για να ενισχύσει την ασφάλεια του νερού και την ανθεκτικότητα των υδάτινων συστημάτων σε όλο το μπλοκ.
Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, κάθε χρόνο περίπου το 20% των περιοχών εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας και το 30% των Ευρωπαίων, υποφέρουν από έλλειψη νερού ή άλλα αντίστοιχα προβλήματα. Το άμεσο οικονομικό κόστος των φαινομένων λειψυδρίας, ανέρχεται σε περίπου 9 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Σε αυτό το ποσό δεν περιλαμβάνονται οι ζημιές στα οικοσυστήματα. Αν συνυπολογίσουμε και αυτές, το συνολικό κόστος της έλλειψης νερού ενδεχομένως να φθάσει τα 65 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το τέλος του αιώνα. Και το «νερό, προσέχουμε για να έχουμε» ξαναγίνεται επίκαιρο.
