Στις 8 Αυγούστου οι ουκρανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μια ευρεία χερσαία επίθεση κατά μήκος της περιφέρειας του Κουρσκ. Ο στόχος της επίθεση ήταν διττός: συμβολικός αλλά και στρατηγικός. Από τη μία, οι ουκρανικές δυνάμεις ήθελαν να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων εταίρων, αποδεικνύοντας ότι είναι ικανοί να αλλάξουν την ροή του πολέμου, προκειμένου να καταφέρουν διαπραγματευτούν ένα ακόμα μεγάλο εξοπλιστικό, αλλά και χρηματικό πακέτο.
Από την άλλη, στην περιοχή του Κουρσκ την οποία έχουν καταλάβει βρίσκεται ο σταθμός μέτρησης αερίου του αγωγού της Σούντζα, του τελευταίου ρωσικού αγωγού που μεταφέρει αέριο στην Ευρώπη. Η κατάληψή του δίνει στην Ουκρανία ένα πολύ ισχυρό διαπραγματευτικό μέσο ενάντια στις ευρωπαϊκές χώρες που είναι πιο συντηρητικές ως προς την παροχή βοηθείας.
Εκτός αυτού όμως, η παραμονή των Ουκρανών στο Κουρσκ σημαίνει ενίσχυση αυτής της περιφέρειας με ρωσικά στρατεύματα τα οποία θα μπορούσαν να είχαν μεταφερθεί αλλού και καθυστέρηση της επίθεσης στο Ντονμπάς. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά.
Βάσει αναφορών, η Ουκρανία κατά την έναρξη της επιχείρησης χρησιμόποιησε στο μαξ 25.000 άνδρες. Δεν είναι λίγοι, αλλά για να διατηρήσει την επιχείρηση ή και να την επεκτείνει θα χρειαστεί περισσότερους. Ο δε ανεφοδιασμός είναι ένα άλλο, ζόρικο κεφάλαιο από μόνο του, δεδομένου ότι η ρωσική αεροπορία, αλλά και το πυροβολικό είναι ενεργά στην περιοχή χτυπώντας εξοπλισμό και φορτηγά ανεφοδιασμού που μεταφέρονται στο Κουρσκ. Ήδη σχεδόν ένα μήνα μετά, το μέτωπο έχει παγώσει, με την Ουκρανία να κατέχει πάνω από 700 τετραγωνικά χιλιόμετρα στο Κουρσκ και με τις απώλειες να μην είναι αμεληταίες.
Πέραν αυτών, ο στρατηγός Σίρσκι γι’ αυτή την επιχείρηση χρησιμοποίησε τις πιο έμπειρες και μάχιμες μονάδες του ουκρανικού στρατού, συμπεριλαμβανομένων και των Αζόφ, αλλά και δυτικών μισθοφόρων, μεταφέροντάς τους εκεί από το Ντονμπάς, το οποίο δείχνει να μην πηγαίνει και τόσο καλά για την Ουκρανία.
Με μια πρώτη ματιά θα λέγαμε ότι όλες αυτές οι κινήσεις δεν βγάζουν νόημα. Θα καταφέρει να κρατήσει η Ουκρανία ό,τι κατέλαβε στο Κουρσκ; Απίθανο, μόνο να παρατείνει χρονικά την κατοχή, θυσιάζοντας σαφώς τους καλύτερους εκ του στρατού της. Θα καταφέρει να αποχωρήσει οικειοθελώς με τις απώλειες στο μίνιμουμ δυνατό; Θεωρητικά ναι, αλλά μετά όλη η επιχείρηση θα μοιάζει ως ένα Prιλίκι δίχως στρατηγικό νόημα. Οπότε; Το κλειδί βρίσκεται στην κατάρρευση του μετώπου του Ντονμπάς οπότε ας μεταφερθούμε λίγο από κει ώστε να αποκτήσουμε μια πιο πλήρη εικόνα.
Ο «παραλογισμός» της Θερινής Αντεπίθεσης, η Αβντίεβκα και το Ποκρόφσκ
Για την ουκρανική θερινή επίθεση έχουν ειπωθεί πολλά. Για το κακό επιχειρησιακό σχέδιο, την άνευ νοήματος -και σχεδίου- σφαγή των νεαρών Ουκρανών στρατιωτών στην Ζαπορόζιε και το Ντονιέτσκ Όμπλαστ και την κατάρρευση του διαθέσιμου ανθρωπίνου δυναμικού της χώρας, κάτι που αργότερα οδήγησε στην άτακτη υποχώρηση στην Αβντίεβκα και των συνεπακόλουθων. Ένα πράγμα όμως δεν ειπώθηκε: Η απόφαση του Σίρσκι να φτιάξει δικό του επιχειρησιακό σχέδιο, παρακούοντας τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, Βαλέρι Ζαλούζνι και να επιτεθεί στο Μπάχμουτ.
Αυτό σαφώς δεν ήρθε εξ’ ουρανού. Δεν ήταν ότι ο Σίρσκι είχε καλύτερο επιχειρησιακό σχέδιο, αλλά ότι ανήκει στην κοντινή ομάδα του Ζελένσκι, σε πλήρη αντίθεση με τον εθνικιστή Ζαλούζνι, υποστηρικτή του Ποροσένκο, στον οποίο είναι πιστοί οι Αζόφ και τα λοιπά ακροδεξιά τάγματα της χώρας (όλος ο Δεξιός Τομέας δηλαδή). Ο δισταγμός του Ζαλούζνι για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου ο οποίος οδήγησε βήμα βήμα στην κόντρα του με τον Ζελένσκι και στην αντικατάστασή του, γέννησε και μία κόντρα μεταξύ των ακροδεξιών ταγμάτων και του καθεστώτος. Ως εκ τούτου, από τον Οκτώβρη κι έπειτα πλήθαιναν οι κριτικές προς το Κίεβο από ουκρανόφωνα κανάλια στο Telegram τα οποία είναι φιλικά προσκείμενα προς την ουκρανική άκρα δεξιά.
Αυτές οι κριτικές εκτοξεύτηκαν την Άνοιξη μετά την απώλεια της Αβντίεβκα και του Οτσερέτινε, δύο εξαιρετικά σημαντικών λογιστικών κόμβων στο Ντονιέτσκ Όμπλαστ. Το τελευταίο οδήγησε σε μία ρήξη που έμελλε να γίνει κατάρρευση μετώπου. Μέσα σε ένα μήνα οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν να καταλάβουν ένα μεγάλο κομμάτι του Ντονιέτσκ Όμπλαστ, ίσως η πιο ταχεία πρόοδος στην περιοχή από την αρχή της επιχείρησης και πλέον απειλούν ανοιχτά δύο μεγάλους λογιστικούς κόμβους: στα βόρεια και δυτικά του Μπάχμουτ την Κονσταντίνοφκα, ενώ στα νοτιοδυτικά το Ποκρόφσκ, με το τελευταίο να ανοίγει τον δρόμο για περικύκλωση των ουκρανικών στρατευμάτων στο νότιο Ντονιέτσκ και στην Ζαπορόζιε, αλλά και μια πιθανή επίθεση στο Ντνιπροπετρόφσκ Όμπλαστ.
Απώλεια του Ποκρόφσκ σημαίνει ότι ο κύριος λογιστικός κόμβος θα πρέπει να μεταφερθεί στο Πάβλογκραντ, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το Ντονμπάς. Παρ’ όλα αυτά ο Σίρσκι εξακολουθεί να διατηρεί τις πιο μάχιμες μονάδες στο Κουρσκ, αφήνοντας το Ντονμπάς στους επιστρατευμένους και στις υποστελεχωμένες ταξιαρχίες τους. Γιατί;
Game of Thrones?
Από ποιους απειλείται το καθεστώς Ζελένσκι; Προφανώς από τους Ρώσους, αυτό είναι βέβαιο, αλλά εν προκειμένω αναφέρομαι στον «εσωτερικό εχθρό». Στ’ αριστερά πλέον δεν υπάρχει τίποτα, το Μαϊντάν και οι συνέπειες τους εξαφάνισαν και φίμωσαν τη δυνατή αριστερά της χώρας που σε τέτοιες συνθήκες πράγματι θα αποτελούσε απειλή για τους ίδιους.
Στα δεξιά; Εκεί πράγματι φαίνεται μια απειλή για το Κίεβο. Οι συνεχείς ήττες στο Ντονμπάς, η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και οι τεράστιες απώλειες έχουν προκαλέσει μία έντονη δυσαρέσκεια στον Δεξιό Τομέα η οποία κάποια στιγμή θα εκφραστεί έντονα και δυσάρεστα για τον Ζελένσκι και την κλίκα του.
Αν λοιπόν ο Σίρσκι παρατείνει την επιχείρηση στο Κουρσκ, ασχέτως αν δεν πετύχει τους στρατηγικούς στόχους που έθεσε (σημ. οι Ρώσοι στέλνουν πιο πολύ στρατό στο μέτωπο του Ποκρόφσκ παρά στο Κουρσκ), οι μεγάλες απώλειες των ιδεολογικών ταγμάτων μειώνουν την απειλή για το καθεστώς. Ποιος ξέρει άλλωστε, ίσως ο Σίρσκι να έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος είναι χαμένος και ο νέος πόλεμος πρόκειται να είναι εμφύλιος. Άλλωστε, πολλές φορές οι μεγάλες μάχες λαμβάνουν χώρα πολύ μακριά από τα μέτωπα.
Διαβάστε επίσης:
