*Το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το humbazine.gr
Όταν στις 2 Δεκεμβρίου 2010 η ΦΙΦΑ αποφάσισε να δώσει το δικαίωμα διεξαγωγής του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ, οι άμεσες αντιδράσεις πολλών κατοίκων από τη Δ. Ευρώπη ήταν οι σκέψεις για μποϋκοτάζ.
Όσα όμως κι αν έχουν συμβεί που να επιβεβαιώνουν αυτές τις σκέψεις –όπως π.χ. η έρευνα της αγγλικής εφημερίδας the Guardian για τους 6.500 νεκρούς μετανάστες εργάτες για τα έργα που αφορούν τη διεξαγωγή του Μουντιάλ – δεν έχουν συγκροτήσει κάποιο ρεύμα έμπρακτης αμφισβήτησής του.
Υπήρξαν κάποιες συμβολικές ενέργειες από τις εθνικές ποδοσφαιρικές ομάδες, με πρώτα και κύρια αυτής της Νορβηγίας (μιας και έχει ισχυροποιηθεί ένα κύμα αντίδρασης από ποδοσφαιρικούς συλλόγους, με πρώτον αυτόν από την της Tromsø ΙL που καλεί τη Νορβηγική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για κινήσεις μποϋκοτάζ έτσι ώστε κι αν προκριθεί η εθνική, ν’ αρνηθεί να συμμετάσχει (εδώ το κάλεσμα: https://www.til.no/nyheter/tromso-il-calls-for-a-boycott-of-the-world-cup-2022 ) ενώ την ακολούθησαν οι ποδοσφαιριστές των εθνικών Ολλανδίας, Γερμανίας & Δανίας.
Ώσπου, πριν από λίγες ημέρες στη γνωστή ιστοσελίδα the playerstribune ο Φινλανδός Tim Sparv – αρχηγός της εθνικής Φινλανδίας – δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή.
Το HUBA κοινοποιεί την επιστολή σε μετάφραση της Έφης Μανώτη, ελπίζοντας πως θ’ ανοίξει επιτέλους η κουβέντα για το καυτό ζήτημα.
“Tim Sparv | HJK Helsinki | Φινλανδία | 6 Σεπτεμβρίου, 2021
Προς όλους τους παίκτες, προπονητές και ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες.
Προς όλους τους οπαδούς και δημοσιογράφους εκεί έξω.
Στην πραγματικότητα, προς όποιον απλά νοιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Συνεχίστε να μιλάτε για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ.
Συνεχίστε τη συζήτηση. Συνεχίστε να εκφράζετε την υποστήριξή σας στους μετανάστες εργάτες. Γράφετε, μπλογκάρετε ή τουϊτάρετε γι’ αυτούς. Δημοσιεύετε δηλώσεις. Πάρτε το λόγο. Ασκήστε περισσότερη πίεση στο Κατάρ και τη FIFA.
Γιατί; Επειδή λειτουργεί. Και οι εργάτες –πιστέψτε με- το εκτιμούν.
Τα τελευταία 2½ χρόνια έκανα ένα προσωπικό ταξίδι για να μάθω περισσότερα για την κατάσταση στο Κατάρ. Δεν είμαι ειδικός, αλλά, ως ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Φινλανδίας, γνωρίζω ότι σύντομα θα παίζω σε γήπεδα που έχουν κοστίσει ζωές εργατών. Εμείς οι παίκτες θα είμαστε το δημόσιο πρόσωπο ενός τουρνουά στο οποίο δεν έχουμε κανέναν έλεγχο. Έτσι, θέλησα να μάθω περισσότερα –έχω μιλήσει ακόμα και απευθείας με μετανάστες εργάτες. Και μπορώ να σας πω αυτό το σπουδαίο: εκτιμούν και ενθαρρύνονται από το γεγονός ότι κάποιος τους υποστηρίζει και τους εμψυχώνει.
Ξέρω ότι γράφω αυτό το άρθρο με πολλά χρόνια καθυστέρηση. Ακόμα σκέφτομαι, Αχ! Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε ασχοληθεί με αυτό πριν από πέντε χρόνια; Ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε αλλάξει κάποιες από τις αποφάσεις που πάρθηκαν και να βελτιώσουμε τις συνθήκες για τους μετανάστες εργάτες.
Θα μπορούσαμε ακόμη και να έχουμε σώσει ζωές.
Γαμώτο. Ξυπνήσαμε πολύ αργά. Ξύπνησα πολύ αργά.
Μπορούμε, όμως, ακόμα να βελτιώσουμε ζωές. Μπορούμε ακόμα να διασφαλίσουμε ότι θα ληφθούν καλύτερες αποφάσεις στο μέλλον. Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να κρατήσουμε τα φώτα της δημοσιότητας στο Κατάρ. Οι οπαδοί πρέπει να μιλήσουν γι’ αυτό, οι δημοσιογράφοι πρέπει να γράψουν γι’ αυτό, οι οργανώσεις πρέπει να το επισημάνουν. Και οι παίκτες πραγματικά πρέπει να έχουν λόγο γι’ αυτό. Αυτό δεν αφορά μόνο το Κατάρ, αλλά και το πώς βλέπουμε άλλα διεθνή τουρνουά και χώρες υποδοχής.
Ξέρω ότι αυτό είναι δύσκολο να γίνει για πολλούς λόγους. Προσωπικά, κοιμόμουνα για χρόνια. Αυτό που άλλαξε τα πράγματα ήταν όταν πήγαμε για ένα προπονητικό camp στο Κατάρ με τη Φινλανδία, τον Ιανουάριο του 2019. Ένας από τους παίκτες μας, ο Riku Riski, αρνήθηκε να ταξιδέψει για λόγους ηθικής. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που άκουσα κάποιον να απορρίπτει μια πρόταση εξαιτίας αυτού. Εντυπωσιάστηκα, αλλά επίσης ήξερα ότι ο Riku ήταν πολύ καλός τύπος –στην πραγματικότητα τώρα είναι συμπαίκτης μου στην HJK Helsinki. Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι, Τι δεν βλέπω εδώ;
Δεν γνώριζα τι πραγματικά συνέβαινε στο Κατάρ. Είχα την τάση να κοιτάζω τους μεγάλους οργανισμούς, όπως η FIFA, και απλά να υποθέτω ότι ξέρουν τι κάνουν. Όταν λοιπόν το πήρε το Κατάρ, ήμουν σίγουρος ότι είχαν κάνει την έρευνά τους. Σίγουρα φάνηκε λίγο περίεργο να επιλέξουν μία μικρή χώρα στην έρημο για το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό τουρνουά στον κόσμο. Αλλά να, πιθανότατα είχαν ένα πλάνο για να βελτιώσουν την κοινωνία εκεί κάτω με κάποιο τρόπο… σωστά;
Αλλά τότε άρχισα να διαβάζω για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εκμετάλλευση των μεταναστών εργατών. Ξαφνιάστηκα. Και όμως για λίγο όλα αυτά ήταν για μένα θόρυβος στο παρασκήνιο. Γνώριζα, αλλά για κάποιο λόγο δεν ξύπνησα, δεν κατάλαβα τι πραγματικά σήμαιναν.
Υποψιάζομαι ότι πολλοί άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με αυτό. Πολλοί ακόμα κοιμούνται.
Είχα την τάση να κοιτάζω τους μεγάλους οργανισμούς, όπως η FIFA, και απλά να υποθέτω ότι ξέρουν τι κάνουν.
Είναι τόσο εύκολο να χαθείς στις λεπτομέρειες της δικής σου ζωής. Όταν πήγαμε στο Κατάρ, ασχολούμουν συνέχεια με πολλά άλλα. Πώς θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την ομάδα μας; Πού ήταν το καλύτερο μέρος για προπόνηση τον Ιανουάριο; Ήμουν, ξέρεις, σε εκείνη τη φούσκα. Φαίνεται τρελό το ότι, ενώ οι μετανάστες εργάτες υπέφεραν, ακόμα και πέθαιναν στο Κατάρ, εγώ ανησυχούσα για την απόσταση μεταξύ της μεσαίας γραμμής και της άμυνάς μας. Όλοι όμως έχουμε την τάση να βάζουμε τη ζωή μας σε προτεραιότητα, σωστά; Είναι ένα ένστικτο της φύσης.
Ευτυχώς ο Riku είδε τη μεγαλύτερη εικόνα. Δεδομένου ότι ο σκανδιναβικός τύπος είχε ήδη γράψει πολλά για το Κατάρ, άρχισαν να μας κάνουν ερωτήσεις.
“Γιατί είστε εδώ;”
“Γιατί δεν κάνεις το ίδιο με τον Riku;”
Είχαμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις δύσκολες ερωτήσεις. Περιμένουν από εσένα να αναλύσεις τόσο ευαίσθητα θέματα on camera σαν διπλωμάτης ή πολιτικός. Κάποιοι από τους παίκτες βρέθηκαν εκεί για πρώτη φορά – ήταν ενθουσιασμένοι σαν μικρά παιδιά, απλά για να φορέσουν την εθνική φανέλα και, ξαφνικά, αναγκάστηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις για μια ξένη χώρα, τους τρόπους που αντιμετωπίζει τους μετανάστες εργάτες της και το ρεκόρ καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυτή.
“Γνωρίζεις πόσοι μετανάστες εργάτες έχουν πεθάνει στο Κατάρ;”
Ήταν άβολο για όλους μας. Και κατάλαβα ότι δεν είχα καλές απαντήσεις. Στην πραγματικότητα, καινούριες ερωτήσεις άρχισαν να εμφανίζονται στο μυαλό μου.
Είναι όντως αυτό που πρέπει να κάνουμε;
Μήπως η παρουσία μας εδώ δίνει έμμεση υποστήριξη σε ένα καθεστώς που δεν πρέπει;
Ακούς για απλήρωτα μεροκάματα, καταχρηστικές εργασιακές σχέσεις και αδιαφορία από πολλούς εργοδότες για τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί.
Έτσι εμείς, οι παίκτες, και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και αποφασίσαμε να μην έχουμε άλλα camp στο Κατάρ. Αλλά ακόμα ένιωθα άβολα. Ξεκάθαρα συνέβαινε κάτι σημαντικό. Και, το ίδιο ξεκάθαρα, δεν είχα ξοδέψει αρκετό χρόνο για να το σκεφτώ.
Έτσι, για να μάθω περισσότερα, ήρθα σε επαφή με τη FIFPRO, τον οργανισμό που εκπροσωπεί περισσότερους από 65.000 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές παγκοσμίως. Ήταν φανταστικοί. Μου έδωσαν πολλές πληροφορίες σχετικά με τους νόμους του Κατάρ, τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις και πώς είναι στην πραγματικότητα η ζωή για τους εργάτες στη χώρα. Επίσης με βοήθησαν να κατανοήσω τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τους παγκόσμιους τίτλους. Ακούς για απλήρωτα μεροκάματα, καταχρηστικές εργασιακές σχέσεις και αδιαφορία από πολλούς εργοδότες για τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί.
Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε ότι το Κατάρ απέτυχε να διερευνήσει σωστά τους θανάτους χιλιάδων μεταναστών εργατών την τελευταία δεκαετία και ότι η αδράνεια του κράτους απέκλειε την οικονομική αποζημίωση για τις οικογένειές τους.
Το Φεβρουάριο, η Guardian ανέφερε ότι περισσότεροι από 6.500 εργάτες πέθαναν στο Κατάρ από την απονομή του Παγκόσμιου Κυπέλλου το Δεκέμβριο του 2010 – και αυτοί ήταν εργάτες από πέντε μόνο χώρες: την Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές και τη Σρι Λάνκα. Προφανώς ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς βρέθηκε εκεί λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πώς μπορείς να διαβάζεις κάτι τέτοιο και να εξακολουθείς να νιώθεις αδιαφορία;
Τον Αύγουστο, η FIFPRO με έφερε σε άμεση επαφή με μερικούς εργάτες στο Κατάρ μέσω μιας ψηφιακής συνάντησης. Αυτή η συζήτηση πραγματικά μου άνοιξε τα μάτια. Το Κατάρ δήλωσε ότι βελτίωσε την εργασιακή του νομοθεσία. Το διαβάζεις και προχωράς, Ω! θαυμάσια! Αλλά σε εκείνη τη συνάντηση έγινε σαφές ότι αυτοί οι νόμοι δεν εφαρμόζονται πολύ καλά. Αυτό που οι εργάτες θέλουν αυτή τη στιγμή είναι να εφαρμοστούν πλήρως αυτοί οι νόμοι, με την εγγύηση ότι αυτό θα συνεχιστεί και μετά το 2022.
Είχα μία κουβέντα με μια γυναίκα που πραγματικά μπήκε στην καρδιά μου. Ήταν πολύ παθιασμένη για τη βοήθεια των συναδέλφων της, αλλά ήταν επίσης απογοητευμένη και θυμωμένη. Μου είπε ότι έπρεπε να δουλεύει 16 ώρες την ημέρα χωρίς καθόλου ρεπό. Μου είπε, επίσης, ότι αν μια εργάτρια είχε ένα παράπονο, η αστυνομία έπαιρνε πάντα το μέρος του εργοδότη. Εδώ μιλάμε για πράγματα όπως κατηγορίες για βιασμό. Αυτοί ήταν σοβαροί ισχυρισμοί και όμως αυτές οι γυναίκες δεν ακούστηκαν καν.
Αυτό ήταν βάναυσο να το ακούς. Ακόμα και με την πιο πρόσφατη θετική μεταρρύθμιση, ας μην σκεφτούμε ούτε λεπτό ότι τα πράγματα είναι ΟΚ στο Κατάρ. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος.
Αφού μιλήσαμε, χάρηκα που τουλάχιστον συμμετείχα σε αυτήν τη συζήτηση. Αλλά επίσης ένιωσα ανήμπορος, επειδή θα ήθελα να κάνω πολλά περισσότερα.
Γιατί είμαι τυχερός και αυτοί οι εργάτες όχι;
Πραγματικά, ξέρεις, πιστεύω ότι η ζωή είναι ένα λαχείο. Ήμουν τυχερός να μεγαλώσω στη Φινλανδία. Οι εργάτες στο Κατάρ δουλεύουν πολύ περισσότερες ώρες από εμάς στις σκανδιναβικές χώρες, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο για εμάς να χτίσουμε μια καλή ζωή. Πήραμε το νικητήριο λαχνό.
Είναι τραγωδία να ακούμε για θανάτους και αγώνες που συνδέονται με το ποδόσφαιρο, αυτό το παιχνίδι που όλοι αγαπάμε και που υποτίθεται ότι βελτιώνει τη ζωή. Έχω ακόμα τόσες πολλές ερωτήσεις σχετικά με το γιατί η FIFA απένειμε στο Κατάρ το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Πώς γίνεται μια τόσο μικρή ομάδα ανθρώπων να παίρνει μια απόφαση που επηρεάζει τη ζωή εκατομμυρίων άλλων;
Πού ήταν οι οπαδοί; Οι ποδοσφαιριστές; Οι ΜΚΟ;
Πού ήταν οι ειδικοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Γιατί αγνοήθηκαν όλα αυτά τα κοινωνικά ζητήματα;
Εκτιμώ ότι από τότε άλλαξαν κάποια πράγματα στη FIFA. Πολλοί από εκείνους που ψήφισαν για το Κατάρ, εκείνοι που δωροδόκησαν και δέχτηκαν δωροδοκίες, εκδιώχτηκαν. Πριν από την απονομή του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026, η FIFA είπε ότι θα λάβει υπόψη τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία του περιβάλλοντος κατά τη διαδικασία υποβολής υποψηφιότητας. Δημοσιοποίησε έγγραφα όπως η έκθεση αξιολόγησης υποψηφιότητας. Οπότε, φαίνεται πως ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Πραγματικά το ελπίζω.
Μπορούν όμως ακόμα να δώσουν μεγαλύτερο ρόλο σε εμάς, τους παίκτες. Είμαστε ουσιαστικά το προϊόν για το οποίο οι χώρες θέτουν υποψηφιότητα και το οποίο η FIFA πουλάει για χρυσό στους συνεργάτες της ραδιοτηλεόρασης. Αλλά δεν έχουμε λόγο για το πού παίζεται το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κανείς δεν μπαίνει καν στον κόπο να μας το πει. Το μαθαίνουμε από τις ειδήσεις των 9. Α! κοίτα, θα παίξουμε στο Κατάρ.
Είναι σαν να στεκόμαστε απ’ έξω ουρλιάζοντας σε αυτούς τους ανθρώπους: “Ει! Παρακαλώ, βάλτε μας μέσα! Αφήστε μας να ξέρουμε τι γίνεται!”. Είναι τόσο απογοητευτικό.
Απλά εύχομαι να μιλούσαν περισσότεροι παίκτες γι’ αυτό.
Δεν είναι ότι εμείς, οι ποδοσφαιριστές, σιωπούμε, όπως στο παρελθόν. Έχουμε λογαριασμούς στα social media, έχουμε πλατφόρμες όπως το Players’ Tribune, έχουμε τη FIFPRO και τις τοπικές ενώσεις παικτών που μας υποστηρίζουν. Μπορούμε να δημοσιεύουμε τις σκέψεις μας όποτε θελήσουμε και, όταν το κάνουμε, τα ΜΜΕ γράφουν γι’ αυτό. Οι οπαδοί και το κοινό τις διαβάζουν. Έχουμε περισσότερη επιρροή από ποτέ –πρέπει απλά να τη χρησιμοποιήσουμε.
Δεν περιμένω πάρα πολλοί νέοι παίκτες να κάνουν το βήμα προς τα εμπρός. Είναι δύσκολο για έναν δεκαεπτάχρονο να βγει από το σχολείο για να παίξει μπροστά σε 50.000 κόσμο. Τους πετάμε στο κλουβί με τα λιοντάρια και ελπίζουμε να επιβιώσουν, κάτι το οποίο είναι τρέλα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αρκετά να αντιμετωπίσουν με την κατάσταση ως έχει.
Επίσης, σέβομαι ότι δεν θέλει ο κάθε ποδοσφαιριστής να τοποθετηθεί γι’ αυτά τα θέματα. Ένα μέρος του αποδυτηρίου θα θέλει πάντα να μείνει στο ποδόσφαιρο.
Όλοι ξέρουμε ότι αν παίκτης μιλήσει για την πολιτική ορισμένων χωρών, αυτός ή αυτή μπορεί να μπλέξει. Μπορεί να έχει να κάνει με έναν μεγάλο χορηγό του οποίου θίχτηκαν τα συμφέροντα.
Έπειτα, υπάρχουν οι συνέπειες. Όλοι ξέρουμε ότι αν παίκτης μιλήσει για την πολιτική ορισμένων χωρών, αυτός ή αυτή μπορεί να μπλέξει. Μπορεί να μην έχει καν να κάνει με τους ιδιοκτήτες ή τους διευθυντές. Μπορεί να έχει να κάνει με έναν μεγάλο χορηγό του οποίου θίχτηκαν τα συμφέροντα. Προσωπικά, ποτέ δεν αντιμετώπισα τέτοιο ζήτημα, επειδή έχω παίξει σε πολύ λογικές ομάδες, αλλά γνωρίζω παίκτες που ξέρουν ότι θα έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα αν μιλήσουν για θέματα όπως το Κατάρ.
Φοβούνται.
Πάντα θα υπάρχει αντίκτυπος, ό,τι κι αν κάνεις. Όταν η εθνική ομάδα της Φινλανδίας γονάτισε [ΣτΜ. συμβολικά ως διαμαρτυρία για το ρατσισμό], δέχτηκα περισσότερη κακοποίηση από ποτέ στο Twitter. Αλλά δεν με ενόχλησε πραγματικά, γιατί γονατίσαμε ως μέρος μιας αντιρατσιστικής καμπάνιας και ήταν σημαντικό ότι συμμετείχαμε. Γνωρίζω ότι η πλειοψηφία των Φινλανδών το υποστήριξε. Αν ένα μικρότερο μέρος της φινλανδικής κοινωνίας διαφώνησε, ας είναι!
Οπότε, θα ήθελα να ενθαρρύνω και άλλους παίκτες να είναι γενναίοι. Το Κατάρ δεν είναι καν πολιτικό θέμα, είναι ανθρωπιστικό. Αν μη τι άλλο, τονίστε το. Φέρτε το στην προσοχή των ανθρώπων.
Το να λες κάτι είναι πολύ καλύτερο από το να μην πεις τίποτα.
Έχουμε περισσότερη επιρροή από ποτέ –πρέπει απλά να τη χρησιμοποιήσουμε.
Ξέρεις, αισθάνομαι ότι εμείς στην Ευρώπη υστερούμε συγκριτικά με τις Η.Π.Α. όσον αφορά τον ακτιβισμό των παικτών. Αυτό που έκαναν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς και η Μέγκαν Ραπίνο, θα ήθελα να το δω περισσότερο κι εδώ, ειδικά από τα μεγάλα ονόματα. Είμαι απλά ένας άγνωστος από τη Φινλανδία. Φαντάσου αν όλοι μας ξεκινούσαμε να μιλάμε για θέματα όπως το Κατάρ και όχι μόνο.
Καταλαβαίνουμε πόση δύναμη έχουμε ως ποδοσφαιριστές; Θα ήταν σίγουρα μια αλλαγή στο παιχνίδι.
Πρέπει να χειροκροτήσω τον Μάρκους Ράσφορντ. Είναι τόσο νέος – ήμουν μωρό όταν ήμουν στην ηλικία του – αλλά ήδη έχει αλλάξει τη χώρα του. Πριν ήταν ένας superstar. Τώρα έχει γίνει σύμβολο. Ελπίζω ότι οι παίκτες θα τον βλέπουν και θα προχωρούν: Δεν πρέπει να κάνω κι εγώ περισσότερα;
Είναι ακόμα και ο τερματοφύλακας της Ουγγαρίας, ο Πέτερ Γκουλάτσι, ο οποίος τάχθηκε κατά του ουγγρικού νόμου που ουσιαστικά απαγόρευε στα ΛΟΑΤ ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά. Ήξερε ότι επρόκειτο να επικριθεί από πολλούς ανθρώπους –όπως κι έγινε – αλλά το έκανε ούτως ή άλλως. Αυτό για εμένα δείχνει προσωπικότητα και θάρρος.
Συζητάμε τι μπορούμε να κάνουμε στο camp της Φινλανδίας. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η λύση τώρα είναι το μποϊκοτάζ. Δεν θα επέφερε καμία θετική αλλαγή για τους εργάτες στη χώρα – μάλλον το αντίθετο. Κάποιοι άνθρωποι θα πουν ότι δεν κάνουμε αρκετά και αυτό είναι μια δίκαιη γνώμη. Έχεις πάντα αυτή τη φωνή να σου λέει, θα έπρεπε να κάνω περισσότερα.
Αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Το Μάρτιο, η φινλανδική ποδοσφαιρική ομοσπονδία εξέδωσε μια ανοικτή επιστολή μαζί με πέντε άλλες σκανδιναβικές ομοσπονδίες ζητώντας από τη FIFA να θέσει επί τάπητος την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κατάρ στο συνέδριό της. Πριν από πέντε ημέρες, οι έξι ομοσπονδίες έστειλαν άλλη επιστολή ζητώντας από τη FIFA να διασφαλίσει ότι το Κατάρ θα διερευνήσει σωστά τους χιλιάδες θανάτους που ανέφερε η Αμνηστία.
Η Νορβηγία φόρεσε φανέλες που απαιτούσαν το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το ίδιο έκανε και η Δανία, η Γερμανία και η Ολλανδία. Αυτοί είναι ισχυροί αθλητές που παίρνουν θέση ζωντανά στην prime-time της τηλεόρασης. Είναι το είδος των ανθρώπων που χρειαζόμαστε.
Νομίζω ότι τώρα περισσότερες ομάδες σκέφτονται, Τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε να κάνουμε περισσότερα από το να κερδίζουμε απλά ποδοσφαιρικούς αγώνες; Μπορούμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που δεν είναι τόσο προνομιούχοι όσο εμείς;
Ας μην ξεχνάμε τι θα συμβεί μετά το τουρνουά. Η FIFA μιλάει για χειροπιαστές αλλαγές, οπότε θα καταργηθεί για πάντα το σύστημα Καφάλα; Θα εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις σε όλη τη χώρα και μετά το 2022; Θα αποκτήσουν τα βασικά τους δικαιώματα οι εργαζόμενοι; Κανονικά οι άνθρωποι ξεχνούν τη χώρα υποδοχής μόλις τελειώσει το τουρνουά. Αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί εδώ.
Πρέπει επίσης να βεβαιωθούμε ότι όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει τώρα. Ας αφυπνίσουμε τους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη Φινλανδία που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στο Κατάρ.
Η κυβέρνηση του Κατάρ διαβάζει αυτές τις ιστορίες; Επηρεάζονται; Νομίζω πως ναι. Έχουν ήδη αλλάξει τους νόμους τους και αυτό δεν θα συνέβαινε χωρίς της πολιτική πίεση που τους έχει ασκηθεί. Αν συμμετέχουν περισσότεροι παίκτες και εθνικές ομάδες θα ενισχύσουμε την κληρονομιά και τον κοινωνικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει το τουρνουά στο Κατάρ. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό.
Όταν μίλησα με τους εργάτες, ήταν πολύ χαρούμενοι που εμπλακήκαμε. Επανέλαβαν ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε θόρυβο γι’ αυτό, να συνεχίσουμε να τους υποστηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά τους ως εργαζόμενους και ως ανθρώπους.
Θα ήθελα, λοιπόν, να ενθαρρύνω κάθε παίκτη που συμμετέχει σε αυτά τα προκριματικά τουλάχιστον να σκεφτεί πώς αντιμετωπίζονται οι μετανάστες εργάτες και πώς επηρεάζονται οι οικογένειές τους. Σκεφτείτε το προνόμιο που έχουμε ως παίκτες και τη δύναμη των πλατφορμών μας. Αυτοί οι εργάτες δεν έχουν το ίδιο προνόμιο, αλλά εμείς μπορούμε να τους υποστηρίξουμε λέγοντας τις ιστορίες τους και υψώνοντας τις φωνές μας μαζί τους.
Εάν μπορείτε να βρείτε το θάρρος, ενημερωθείτε, εμπλακείτε και μιλήστε. Μιλήστε σε έναν δημοσιογράφο, γράψτε ένα tweet, ποστάρετε κάτι στο Instagram. Επικοινωνήστε με τους εκπροσώπους των εργατών, τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή το σωματείο που ανήκετε και ρωτήστε πώς μπορείτε να βοηθήσετε να υπάρξει αντίκτυπος για τους εργάτες στο γήπεδο.
Ίσως κάποιοι άνθρωποι να συμπεριφερθούν άσχημα επειδή ύψωσες τη φωνή σου –ίσως να το έκαναν ούτως ή άλλως. Ίσως θα έχεις να απαντήσεις σε κάποια email και μερικές κλήσεις.
Αλλά όταν γραφτεί η ιστορία αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, θα βρίσκεσαι στη σωστή πλευρά.“
