Ενώ η ευρωπαϊκή ήπειρος απασχολούνταν τα τελευταία δύο χρόνια με επαναστάσεις, με αντεπαναστάσεις και με την αναπόφευκτη λογοδιάρροια που συνοδεύει αυτά τα φαινόμενα, η βιομηχανική Αγγλία ασχολούνταν με ένα εντελώς άλλο προϊόν: την ευημερία.
Μαρξ-Ένγκελς, Επισκόπηση (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1850)
Δυστυχώς, δεν είμαι συγγραφέας. Τα καλολογικά τσαλίμια, ο ρυθμός της αφήγησης, η αληθοφάνεια των χαρακτήρων μού είναι ξένα. Ωστόσο, καθότι το μήνυμα προέχει, θα δοκιμάσω την έκθεση των βασικών αρχών μιας μοντέρνας χριστουγεννιάτικης ιστορίας, ένα Grundriss που περιμένει κάποτε να γίνει Κεφάλαιο.
Τόπος είναι το Λονδίνο. Μετά το Brexit. Μες στην Covid-19. Ντικενσιανό, μουντό, καταθλιπτικό. Ένας τόπος μαρτυρίου. Μια δυστοπική χαβούζα.
Ήρωας είναι ο νεαρός φοιτητής Κρις. Σπουδάζει Νεοελληνικό Πολιτισμό στην Οξφόρδη. Καθόσον όμως επικρατούν οι ιδέες της νομαδικότητας, είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται διαρκώς σε απόσταση από το campus. Ειδικεύεται στον Σολωμό. Και καθώς κυριαρχούν και οι ιδέες της επιτελεστικότητας είναι υποχρεωμένος να κυκλοφορεί μαυροντυμένος, με ένα μπουκάλι τζιν στην κωλότσεπη και να αγοράζει ελληνικές λέξεις, πληρώνοντας πάντα σε ευρώ.
Σε ένα κορονοπάρτι (από τα καλά: αυτά που μπαίνεις μόνο με θετικό μοριακό τεστ) γνωρίζει την μικρή Ολλανδέζα Κριστίν. Τον γοητεύει η κολόνια της και την πείθει να συγκατοικήσουν. Τεμπέλα ολκής, η Κριστίν κάθεται όλη μέρα στο κρεβάτι και καπνίζει μπάφους. Μόνη αδυναμία της η λιγούρα μετά τους μπάφους: εκεί ανταλλάσσει σεξουαλικές χάρες, που εν τούτοις δεν περιλαμβάνουν την διείσδυση, με γλυκά. Ο Κρις ποντάρει σε αυτές τις λιγούρες, για να ικανοποιεί την πιεστική ενίοτε λίμπιντό του.
Σήμερα είναι παραμονή Χριστουγέννων. Ο Κρις τριγυρνά άφραγκος στο βροχερό Λονδίνο, ψάχνοντας τρόπο να αγοράσει ένα γλυκό. Η φλανερί τον φέρνει στη βιτρίνα ενός καφεθεάτρου. Εκεί μια σκακιέρα στημένη σε ένα φινάλε, και μια επιγραφή: «Ο λευκός παίζει και κερδίζει. Λύσε το και κέρδισε τσάι και cookies». Το βλέμμα του Κρις λάμπει.
Η θέση δεν είναι απλή. Ένα μαύρο πιόνι στο η2 απειλεί να γίνει ντάμα στην επόμενη κίνηση. Ο λευκός βασιλιάς είναι μακριά, στο γ2, μαζί με ένα αδιάφορο πιόνι στο β3. Ο μαύρος βασιλιάς στο α5 χαιρετά ένα μαύρο πιόνι στο α7 και δείχνει σχετικά ασφαλής. Ένας λευκός φου στο δ8 τον απειλεί με σαχ εξ αποκαλύψεως, αν κουνηθεί ο λευκός ίππος από το γ7. Είναι όμως αρκετό αυτό; Ο Κρις γρήγορα καταλαβαίνει ότι όσο ο μαύρος ρουά έχει πρόσβαση στο α6 το παιχνίδι είναι χαμένο. Μοιάζει να μην υπάρχει σωτηρία, αλλά ξαφνικά μια έκλαμψη τα λύνει όλα. Ο λευκός φου πάει στο η5, επιτρέποντας την προαγωγή. Δίνει έπειτα σαχ από το γ2 και ως εκ θαύματος ξαναδίνει από το ε3, όταν ο μαύρος ρουά θα πάει στο β6, μοναδικό τετράγωνο διαφυγής. Η ντάμα θα κόψει τον φου και ο ίππος τότε και μόνο τότε θα δώσει πιρούνι από το δ5! Εξαίρετο.
Πίσω στο δωμάτιο η Κριστίν με το που βλέπει τα cookies εκστασιάζεται. Γδύνεται και μπουκώνεται ταυτόχρονα. Φτάνοντας στο απλό βαμβακερό κόκκινο στρινγκ, ελαττώνει ταχύτητα. Το βγάζει και, αφού κατεβάσει το παντελόνι του Κρις, το τυλίγει προσεκτικά γύρω από το πέος του, μαλακίζοντάς τον με δύναμη.
Λίγο πριν το οργασμικό τέλος ένα θαύμα συμβαίνει. Χιλιάδες Σεραφείμ και Χερουβείμ ψάλλουν στον λονδρέζικο ουρανό:
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα αντρειωμένη
Χαίρε, ω Χαίρε μποεμιά!
