Η Ντόροθι Σέι συστήνεται στη σελίδα της αμερικανικής πρεσβείας στο Λίβανο, ως «Αμερικανίδα διπλωμάτης με 28 χρόνια εμπειρία». Μέσα στους τέσσερις-πέντε μήνες της τοποθέτησής τής στη θέση της πρέσβειρας των ΗΠΑ στο Λίβανο, κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και πολυσυζητημένα πρόσωπα. Ωστόσο δεν της δόθηκε η… «χάρη» του Αγίου Βαλεντίνου, τη μέρα του διορισμού της, 14 Φλεβάρη 2020. Δεν έγινε κοσμαγάπητη αλλά δακτυλοδεικτούμενη ως η γυναίκα που κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να γίνει γνωστή και να εμπνεύσει τις συνήθεις εμπάθειες και δυσαρέσκειες που προκαλεί συχνά στο λαό μιας μικρής, πλην περήφανης χώρας, όπως ο Λίβανος, η αλαζονική συμπεριφορά ενός Αμερικανού ανώτερου διπλωμάτη (ένεκα αποστολής…)
Η επιλογή της δεν έγινε τυχαία! Θεωρείται μία από τους λίγους Αμερικανούς αραβομαθείς διπλωμάτες που ανήκουν ή έχουν πρόσβαση στο σχετικά «στενό περιβάλλον» του Λευκού Οίκου και του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Επιπλέον διαθέτει εκείνο το είδος της εμπειρίας και της γνώσης που σχετίζονται με «ευαίσθητες αποστολές» στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Στο «ζύγι» μετρούν ιδιαίτερα οι προηγούμενοι διορισμοί της σε ανώτερες θέσεις της αμερικανικής πρεσβείας στο Κάιρο, στο Αμερικανικό προξενείο στην Ιερουσαλήμ, στη διεύθυνση του Γραφείου του Στέιτ Ντηπάρτμεντ για την Ασία και την Εγγύς Ανατολή, την Επιτροπή Ξένων Σχέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας και την αμερικανική διπλωματική αποστολή στη Νότια Αφρική κατά το στάδιο μετάβασης από το ρατσιστικό καθεστώς Απαρτχάιντ στο δημοκρατικό, πολυκομματικό, πολυφυλετικό σύστημα, (αρχές δεκαετίας ’90), λίγο μετά μετά την αποφοίτησή της από τα πανεπιστήμια «Εθνικής Αμυνας», της Βιρτζίνια και του Τζορτζτάουν.
Οταν η Σέι έφτασε στη Βηρυτό τον περασμένο Φλεβάρη, ο Λίβανος θύμιζε (όπως και σήμερα) καζάνι που βράζει. Οι κάτι λιγότερο από 7.000.000 Λιβανέζοι που έβγαιναν από τον Οκτώβριο του 2019 στους δρόμους λοιδορώντας για την οικονομική κρίση μία μικρή κλίκα πάμπλουτων ολιγαρχών και τον τότε πρωθυπουργό Σαάντ Χαρίρι, νόμιζαν τότε ότι είχαν δει τα χειρότερα. Ομως είχαν κάνει λάθος! Τα χειρότερα δεν ήρθαν τότε, αλλά λίγο αργότερα όταν ενέσκηψε η πανδημία του covid19, που έθρεψε και πάχυνε το βουλιμικό τέρας της ακρίβειας, ταίζοντάς την με την καταρρακωμένη λιβανέζικη λίρα που έχασε μέσα σε 8-9 μήνες πάνω από το 80% της συναλλαγματικής ισοτιμίας με το δολάριο.
Σε αυτή την περίοδο, που η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος έναντι του αμερικανικού δολαρίου κατά 80% ροάνισε τις περισσότερες οικονομίες εκατομμυρίων πολιτών και οι τράπεζες είχαν επιβάλλει «κάπιταλ κοντρόλ» δίνοντας δολάρια με το σταγονόμετρο (μολονότι απαιτούσαν την πληρωμή δανείων και οφειλών με το αμερικάνικο νόμισμα…), εμφανίστηκε η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ. Η αποστολή της ήταν σχετικά απλή, αλλά όχι ακριβώς εύκολη, μολονότι «ακούμπησε» στη γνωστή, πλην δοκιμασμένη συνταγή του «διαίρει και βασίλευε».
Πάνω λοιπόν που η πανδημία νέκρωσε ό,τι δεν είχε ρημάξει η πολύμηνη οικονομική κρίση, και εκεί που οι απολύσεις των εργαζομένων έπεφταν βροχή, δίχως κρατικό «μαξιλαράκι» πενιχρού κρατικού επιδόματος, πάνω εκεί εμφανίστηκε η «θαυμαστή» κυρία Σέι. Προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμη τις ακόμη χειρότερες μέρες που έφερε στις 17 Ιουνίου η ενεργοποίηση του «Νόμου του Καίσαρα» (που σκληραίνει τις κυρώσεις κατά περίπου 30 Σύρων αξιωματούχων αλλά και κατά χωρών της περιοχής που συμπαρατάχθηκαν στον πλευρό της κυβέρνησης Ασαντ) η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Λίβανο σήκωσε τα μανίκια και άρχισε «δουλειά»: Από τις δήθεν «ευγενικές» συστάσεις η Σέι πήγε στις «επισημάνσεις» και από εκεί στις «προειδοποιήσεις» και στις «καταγγελίες» επιχειρώντας να παρουσιάσει τη (λιβανέζικη) σιιτική οργάνωσης Χεζμπολάχ περίπου ως αποδιοπομπαίο τράγο για την οικονομική κρίση, για την υποτίμηση της λιβανέζικης λίρας, για την έλλειψη δολαρίων στην αγορά, για τη «διαφθορά», για τη διασπάθιση «δισεκατομμυρίων δολαρίων» που προορίζονταν για τα δημόσια ταμεία και άλλα ενδιαφέροντα και μη εξαιρετέα… Εννοείται πως σε κάθε αναφορά της οργάνωσης η Σέι φρόντιζε να την συνοδεύει με τον επιθετικό προσδιορισμό «τρομοκρατική», καθώς η οργάνωση συμπεριλαμβάνεται στην ανάλογη «μαύρη λίστα» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ας εκπροσωπείται η πολιτική της πτέρυγα στην εκλεγμένη βουλή του Λιβάνου. Η τακτική προβολή αυτών των κατηγοριών από αραβόφωνα κανάλια , εντός και εκτός Λιβάνου , δεν άργησε να προκαλέσει αντιδράσεις.
Στα τέλη Ιουνίου ένας δικαστής από την Τύρο του νοτίου Λιβάνου,o Μοχάμαντ Μάζιχ αξιοποιώντας τις διαμαρτυρίες πολιτών για τις απαξιωτικές αναφορές και τις κατηγορίες της Μέι κατά της Χεζμπολάχ, απαγόρευσε στην Ντόροθι Σέι να δίνει συνεντεύξεις καθώς και να προβάλλονται αυτές σε αραβικά δίκτυα. Η Ντόροθι Σέι δεν έμεινε άπρακτη. Μιλώντας στις 26 Ιουνίου στο (σαουδαραβικών συμφερόντων) δίκτυο Αλ ΧΑΝΤΑΘ επανέλαβε σαν πυροβόλο τις κατηγορίες περί διαφθοράς έναντι της Χεζμπολάχ τονίζοντας πως αυτή φταίει σχεδόν για τα πάντα: Για την διαφθορά. Για την οικονομική κρίση και τη φτώχεια. Για την αποσταθεροποίηση της χώρας. Για την έλλειψη μεταρρυθμίσεων. Για την καθυστέρηση αποτελέσματος στα σκληρά παζάρια της κυβέρνησης με το ΔΝΤ που έχουν ξεκινήσει από το Μάιο και ακόμη δεν έχουν αποδώσει καρπούς…
Ο δικαστής Μάζιχ εξαναγκάστηκε σε ταπεινωτική παραίτηση και η Σέι αποσιώπησε, εννοείται, και τις κατηγορίες που διατυπώνουν κόμματα της αντιπολίτευσης σε τηλεοπτικά δίκτυα, για την ανάμιξη των ΗΠΑ και άλλων ξένων χωρών (Σαουδική Αραβία, Γαλλία,Τουρκία, κ.α.) στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου.
Η αποστολή της, όμως, μόλις άρχισε! Με φόντο την κλιμάκωση της άσχημης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, το στέγνωμα της αγοράς από δολάρια και τις ελλείψεις σε εισαγόμενα βασικά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, οι πιέσεις θα κλιμακωθούν έτι περαιτέρω. Οι πρώτες (μετά από μήνες…) αυτοκτονίες πολιτών λόγω χρεών και φτώχειας άρχισαν και πάλι από τις αρχές αυτού του μήνα. Θα μείνουν «κρίμα στο λαιμό» της ίδιας και της ντόπιας ολιγαρχίας που κινούν τα νήματα της εξουσίας, απολαμβάνοντας πλήρη ατιμωρησία. ‘Ωσπου τα θύματα αυτών των πολιτικών να αντιδράσουν οργανωμένα και να συνειδητοποιήσουν πως δεν έχουν πλέον τίποτα άλλο να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους…
