Ο σπονδυλωτός παγκόσμιος πόλεμος συνεχίζεται, οξύνεται και παράγει γεγονότα σε όλο τον πλανήτη, με πυκνότητα… πολυβόλου. Ανάμεσα σε όλα όσα συμβαίνουν, αναγκαζόμαστε να μένουμε σε μερικά μόνο, τα οποία κατά τη γνώμη μας είναι χαρακτηριστικά των τεκτονικών αλλαγών που λαμβάνουν χώρα.
Πρώτη είδηση -η οποία περιττεύει να πούμε ότι είναι ανύπαρκτη στα ελληνικά ΜΜΕ- η επιχείρηση αποσταΣΙΑ- όπως έγραφε και ο αείμνηστος Κώστας Παπαϊωάννου- στο Πακιστάν. Ο πρώην σταρ του κρίκετ, Ιμράν Χαν εξελέγη το 2018, με ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, ως ηγέτης των φτωχών, κόντρα στις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις και δηλώνοντας ότι θα είναι φίλος με όλους, αλλά όχι σκλάβος. Αυτά βεβαίως είναι επικίνδυνα πράγματα όταν ηγείσαι ενός δύσκολου αλλά παραδοσιακού συμμάχου των ΗΠΑ, με ένα πανίσχυρο στρατιωτικό κατεστημένο, κάποιες από τις πιο βρώμικες μυστικές υπηρεσίες στον κόσμο και εκτεταμένη διαφθορά. Πολύ περισσότερο αν προσπαθείς να τα υλοποιήσεις. Και με τον τρόπο του, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν προσπάθησε να τα υλοποιήσει.
Στην περίπτωση του Αφγανιστάν, δεν έδειξε να ενοχλείται καθόλου από την ατιμωτική αποχώρηση των ΗΠΑ από την Καμπούλ. Αντιθέτως, μάλλον έβαλε και το χεράκι του σε συνεργασία με το στρατιωτικό κατεστημένο. Αλλά αυτό είναι πταίσμα ίσως, μπροστά στο γεγονός ότι -όπως και η Ινδία- το Πακιστάν αρνείται να συνταχθεί σε αντιρωσική κατεύθυνση. Ως εκ τούτου δεν είναι ούτε περίεργο, ούτε τόσο πρωτότυπο ότι ξαφνικά μια πρόταση μομφής εναντίον του φαίνεται να συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να υπερψηφιστεί, με βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να αποστατούν προς την αντιπολίτευση.
Η δημοφιλία του παρότι έχει πληγεί φαίνεται να παραμένει αρκετά υψηλή. Βεβαίως, τα γνωστά δυτικά ΜΜΕ- Reuters, Guardian κλπ- έχουν αρχίσει τα ρεπορτάζ περί των δυσαρεστημένων Πακιστανών, που απογοητεύτηκαν από τον Πρωθυπουργό τους.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Πακιστάν έδειξε ευθέως τις ΗΠΑ και το στρατιωτικό κατεστημένο. Μίλησε για μια ξένη, δυτική δύναμη που ενορχηστρώνει την ανατροπή του- βλ. ΗΠΑ- και για το εσωτερικό κατεστημένο- βλ. στρατό. Όπως είπε του πρότειναν να παραιτηθεί ενώ ταυτοχρόνως αναφέρθηκε και σε απειλές κατά της ζωής του.
Μια ημέρα μετά την κατηγορία του Πακιστανού πρωθυπουργού, διόλου τυχαία, ο αρχηγός των πακιστανικών ενόπλων δυνάμεων, σε βίντεο που κυκλοφορεί στο Twitter φέρεται να εκθειάζει τις σχέσεις ΗΠΑ- Πακιστάν.
Οι οπαδοί του έχουν ξεκινήσει να κινητοποιούνται, σε μια μάχη, η οποία θα χαράξει το μέλλον του Πακιστάν για τις επόμενες δεκαετίες ενδεχομένως, ενώ ταυτοχρόνως θα διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Το σενάριο θυμίζει τόσο Ιουλιανά του ’65, όσο και το πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν. Η άρνηση ενός δημοφιλούς ηγέτη να υποταχθεί στις ΗΠΑ, εν μέσω κομβικών διεθνών εξελίξεων, φέρνει την Ουάσινγκτον στη θέση να πρέπει να μεθοδεύει την ανατροπή του, με δημοκρατικοφανείς, διαδικασίες. Αν αυτές αποτύχουν, έρχεται η δικτατορία.
Μια πιθανή ήττα των ΗΠΑ σε αυτό το πεδίο βεβαίως, θα ενδυναμώσει τον Πακιστανό πρωθυπουργό και θα τον στρέψει εγγύτερα προς τη Ρωσία. Αν μάλιστα η τελευταία κατορθώσει να διαδραματίσει ρόλο άμβλυνσης της εχθρότητας με την Ινδία, η πορεία διαμόρφωσης ενός ευρασιατικού, από-δολαριοποιημένου γίγαντα θα επιταχυνθεί εντυπωσιακά.
Αν ο Πακιστανός πρωθυπουργός «πέσει», είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα πρέπει λογικά να αναμένουμε έναν αμερικανόφιλο πρωθυπουργό ή στρατιωτικό δικτάτορα, να τον διαδέχεται και να διασφαλίζει- με μια καλή διαπραγμάτευση- τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Γνωρίζοντας τα παραπάνω, ο Ιμράν Χαν προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Το Ανώτατο Δικαστήριο θα κρίνει τη νομιμότητα της απόφασής του και είτε θα τη δεχτεί, είτε θα τον διώξει, ακολουθώντας τον δρόμο του πραξικοπήματος και της «αλλαγής καθεστώτος» κατ’ εντολή της πρεσβείας των ΗΠΑ- η οποία πλέον κατονομάζεται και ευθέως από τον Πακιστανό ηγέτη ως ενορχηστρώτρια της απόπειρας ανατροπής του. Ένα σκληρό μπρα ντε φερ μέσα στο πακιστανικό κατεστημένο λαμβάνει χώρα, με εξαγορές και απειλές.
Όλος ο πλανήτης έχει μπει για τα καλά στο παγκόσμιο, «μεγάλο παιχνίδι» και φυσικά οι εσωτερικές εξελίξεις συγχρονίζονται με αυτό και επικαθορίζονται από αυτό. Ας προσδεθούμε. Σύντομα θα το ζήσουμε και στη δική μας πατρίδα και μάλιστα σε ένταση, πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που φαίνεται σήμερα, χάρη στην καταθλιπτική -σχεδόν- ομοφωνία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, γύρω από το «ανήκομεν εις την Δύσιν».
