«Η διαρκής εγρήγορση και αντίδραση απέναντι στις διακρίσεις, τη βία και το μίσος σε βάρος των συνανθρώπων μας είναι χρέος όλων μας και βασική συνθήκη της ειρηνικής συνύπαρξης εθνών και λαών» τονίζει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε δήλωσή της για την σημερινή επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Όπως αναφέρει η κυρία Σακελλαροπούλου «Με συγκίνηση και σεβασμό τιμάμε σήμερα τη μνήμη των θυμάτων της Αρμενικής Γενοκτονίας, που εξοντώθηκαν απάνθρωπα κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας πριν από 107 χρόνια».
Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι «Η τραγωδία αυτή συνιστά μελανή σελίδα της ιστορίας και μας υπενθυμίζει πόσο σπουδαία είναι η προστασία της ζωής, η τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εμπέδωση της διαφορετικότητας στην εθνικότητα, τη θρησκεία και την ταυτότητα. Η διαρκής εγρήγορση και αντίδραση απέναντι στις διακρίσεις, τη βία και το μίσος σε βάρος των συνανθρώπων μας είναι χρέος όλων μας και βασική συνθήκη της ειρηνικής συνύπαρξης εθνών και λαών».
«107 χρόνια από την έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων και της συστηματικής εξόντωσης 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων, τιμούμε τη μνήμη των θυμάτω,. αναφέρει σε ανάρτηση του στο twitter ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η ανάμνηση μελανών σελίδων του παρελθόντος είναι οδηγός για την αποτροπή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον. Πρωταρχικό μέλημά μας είναι ένα μέλλον ειρήνης και αμοιβαίου σεβασμού για όλους».
Η γενοκτονία των Αρμενίων
Ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σφαγές Αρμενίων είχαν γίνει και νωρίτερα επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, το 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και τον αριθμό των ορφανών παιδιών σε 50.000. Ωστόσο οι πλέον εκτεταμένες σφαγές Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18). Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.
Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε εξόντωση αλλά εκτοπισμός του Αρμενικού πληθυσμού. Το επίσημο τουρκικό κράτος υποστηρίζει πως οι Αρμένιοι αντάρτες υποστήριζαν τα ρωσικά στρατεύματα κατά την εισβολή τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων (Νεστοριανών χριστιανών).
Εκτός από τη δολοφονία ανθρώπων, η γενοκτονία περιλάμβανε και την απαγωγή γυναικών και παιδιών τα οποία εξισλαμίζονταν, άλλαζαν ονόματα και ενσωματώνονταν σε νοικοκυριά μουσουλμάνων (Τούρκων, Κούρδων, Αράβων κ.ά.) ως σύζυγοι ή σκλάβοι. Σύμφωνα με τα έθιμα των τοπικών φυλών, για να αποφεύγονται οι αποδράσεις, οι σκλάβοι μαρκάρονταν με τατουάζ στο πρόσωπο ή το λαιμό. Πόλεις όπως η Χαρπούτ (Δυτική Αρμενία) και η Μεζρέ (Αν. Τουρκία) είχαν γίνει κέντρα εμπορίας Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων σκλάβων. Εκεί “οι πλέον επιθυμητές γυναίκες, κυρίως αυτές από πλούσιες οικογένειες, ζητούνταν από τοπικούς μουσουλμάνους και ελέγχονταν από γιατρούς για αρρώστιες κτλ.” Μετά το τέλος του Α’ Παγκ. Πολέμου, στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατέλαβαν οι σύμμαχοι απελευθερώθηκαν πάνω από 90.000 ορφανά Αρμενίων από την Τουρκία, τη Συρία, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Αρμενία και τη Γεωργία.
